Θανάσης Νεοφώτιστος: Η «Προσευχή» μας ταξιδεύει στα σχολικά μας χρόνια

Θανάσης Νεοφώτιστος. Νεαρός ταλαντούχος σκηνοθέτης και ο μεγάλος βραβευμένος του 37ου Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας.

Με ομόφωνη απόφαση της κριτικής επιτροπής η ταινία του «Προσευχή» απέσπασε τον «Χρυσό Φοίνικα» και φυσικά τις καλύτερες εντυπώσεις και τα θετικότερα σχόλια απ’ολο το κοινό. Μια ταινία οχι τόσο για την ενδοσχολική βία ή με άλλα λόγια το bulling. Ίσως περισσότερο για την σεξουαλική αναζήτηση και αφύπνιση. Ίσως τελικά είναι μια ταινία για την εφηβεία. Ναι, είναι μια ταινία για την εφηβεία, γιατί περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω και όλα εκείνα ακόμη που συνθέτουν το νόημα της λέξης αυτής.

Τον Θανάση τον συναντήσαμε πάνω στη Δράμα και μιλήσαμε για την ταινία του. Να σημειώσουμε δε οτι αυτή ειναι η πτυχιακή του εργασία. Απόφοιτος Αρχιτεκτονικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και Σκηνοθεσίας του ΙΕΚ ΑΚΜΗ και EMC, ο Θανάσης είναι ενας νέος κινηματογραφιστής που σίγουρα θα τον συναντήσουμε πολλές φορές στο μέλλον. Πάμε να δούμε τι μας είπε.

Συνέντευξη: Ελένη Τσόκα

Culturenow.gr: Πώς νιώθεις που κρατάς τον «Χρυσό Διόνυσο», το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ;

Θανάσης Νεοφώτιστος: Είναι μεγάλη μου χαρά. Νιώθω πανευτυχής που οι προσπάθειες μας ανταμείφθηκαν και που επιβεβαιώθηκε με κάποιο τρόπο η εμπιστοσύνη που μου έδειξαν οι συνεργάτες μου. Πρόκειται για μια προσωπική ιστορία που δεν ήξερα αν την είχα μεταφέρει σωστά στην οθόνη. Το οτι άρεσε μου δίνει πολύ ικανοποίηση και χαρά. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ όλη την ομάδα, τα παιδιά που έπαιξαν, τους συναδέλφους κινηματογραφιστές και το φεστιβάλ φυσικά.

Cul.N: Μίλησε μας λίγο για την «Προσευχή».

Θ.Ν: Η «Προσευχή» έχει πολλά επίπεδα ανάγνωσης και δεν νομίζω οτι πρέπει να δώσω ένα ξεκάθαρο και ξεχωριστό θέμα σ’αυτην. Η «Προσευχή» είναι πολλά μαζί. Είναι μια ταινία για την σεξουαλική αφύπνιση δύο νεαρών αγοριών και πως αυτά αντιδρούν και εκφράζονται σε ένα σχολικό περιβάλλον στο οποίο υπάρχει το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας. Είναι  μια ταινία που μιλάει για την εφηβεία και τις σχέσεις που δημιουργούνται και αναπτύσσονται μεταξύ των ηρώων. Είναι μια ταινία ενηλικίωσης. Είναι ένα ψυχογράφημα των ηρώων της. Οι ήρωες της είναι παιδιά. Πάσχουν, δρουν και αντιδρούν. Προσπαθούν να βρούν την ταυτότητα τους.

Cul.N: Είναι προσωπική ιστορία; Πως την εμπνεύστηκες;

Θ.Ν: Είναι μια καθαρά προσωπική ιστορία. Έχω βρεθεί σε ένα τέτοιο περιβάλλον και έχω υπάρξει σε έναν απ’αυτούς τους ρόλους της ενδοσχολικής βίας. Ίσως μέσα απο την ταινία μου να καταλαβαίνετε ποιός είμαι. Δεν θα ήθελα να το αποκαλύψω. Η ταινία αυτή ήταν για μένα ένα τεράστιο βήμα γιατί μιλώντας για πράγματα δικά μου εκφράζομαι κι εγω, αποδέχομαι και συνεχίζω. Η τέχνη δρα ψυχοθεραπευτικά.

Cul.N: Η κινηματογράφηση σου έχει λάβει τα καλύτερα σχόλια. Θα μπορούσες να μας περιγράψεις το σκεπτικό σου;

Θ.Ν: Κινηματογραφικά ήθελα να βγάλω αυτή τη ζωντάνια που έχουν τα παιδιά. Ήθελα να θυμηθώ το σχολείο μου, τα παιδικά μου χρόνια, την αθωότητα που έχουν τα παιδιά σ’αυτήν την ηλικία. Και είμαι πολύ χαρούμενος γιατι άκουσα απο πολλούς την φράση: «Τί μου θύμισες τωρα;» Αυτός ήταν ο σκοπός μου. Να ταξιδέψω τον θεατή στα παιδικά του χρόνια. Και αυτό ήταν για μένα το καλύτερο σχόλιο που δέχτηκα. Σ’αυτο το πλαίσιο και σ’αυτη τη λογική στάθηκε λοιπον και η κινηματογράφηση μου. Έχει camera στο χέρι  για να δείξει αυτήν την αστάθεια και την ταραχή που επικρατεί εντός του σχολικού περιβάλλοντος οταν υπάρχει το φαινόμενο της βίας και ίσως για να δείξει και την υποκρισία του σχολείου με την καθιερωμένη πρωινή προσευχή.

Cul.N: Πως ήταν η συνεργασία σου με τα παιδιά;

Θ.Ν: Τα παιδιά ήταν εξαιρετικά. Τα αγαπώ και τα ευχαριστώ πολύ. Είναι απο το καλλιτεχνικό σχολείο του Γέρακα,μέσα στο οποίο μπήκαμε σιγά σιγά και με διακριτικότητα. Το σχολείο το καλλιτεχνικό είναι για μένα πρότυπο σχολείο. Τα παιδιά εκεί εξοικειώνονται απο πολύ νωρίς με τις τέχνες. Έτσι τίποτα δεν τους φάνηκε αφύσικο και έξω απο αυτούς. Οι πρωταγωνιστές μου ήταν ακριβώς όπως τους είχα φανταστεί. Έτσι προσάρμοσα τους ρόλους πάνω τους. Δεν του έδωσα ποτε σενάριο. Ήθελα να είναι ελεύθεροι και φυσικοί. Να βγαίνει δηλαδή ο εαυτός τους. Τους εξηγούσα κάθε σκηνή άλλα ήθελα να το δούν σαν ένα παιχνίδι, το οποίο μπορούν να ευχαριστηθούν και να διασκεδάσουν μέσα απο τον αυτοσχεδιασμό. Ήταν πραγματικοί επαγγελματίες. Με βοήθησαν πολύ.

Cul.N: Πώς το βλέπεις το Φεστιβάλ της Δράμας;

Θ.Ν: Στο φεστιβάλ είχα έρθει και πέρυσι με μια πειραματική ταινία μικρού μήκους. Το φεστιβάλ της Δράμας είναι η ιδανική αρχή για να ξεκινήσει ένας νέος κινηματογραφιστής την πορεία του. Είναι ένα πολύ καλό μέσο επικοινωνίας. Εγώ το είδα σαν πενταήμερη. Πέρασα πολύ όμορφα. Γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους, γνώρισα αξιόλογους συναδέλφους, συζήτησα για κινηματογράφο, συζήτησα για την ταινία μου, συζήτησα για τα πάντα. Είναι μια πολύ όμορφη και χρήσιμη εμπειρία. Ελπίζω το φεστιβάλ να συνεχίσει την πορεία του και να γίνει ακόμη πιο διεθνές, με ακόμη μεγαλύτερη εξωστρέφεια.