H ομάδα M.Α.Μ.Α. κάνει το ξεκίνημά της τον Οκτώβριο 2014 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου με ένα έργο που γράφτηκε πριν περίπου 100 χρόνια, αλλά ακόμα και σήμερα θεωρείται μια άκρως πρωτοποριακή μορφή σκέψης και έκφρασης: Counting her dresses (Μετρώντας τα φορέματά της) της Γερτρούδης Στάιν.
ΥΠΟΘΕΣΗ:
Παρίσι 1910, οικία Rue De Fleurus 27. Μία μοναχική γυναίκα, στην οποία σκιαγραφείται η Γερτρούδη Στάιν, μένει με τον αδερφό της και τη γυναίκα του. Όλα κυλάνε αρμονικά μέχρι τη στιγμή που ένα κορίτσι από καλή οικογένεια της Αμερικής, έρχεται να εργαστεί ως οικονόμος στο σπίτι. Σύντομα, θα αντιληφθεί ότι ανάμεσα στην νεαρή οικονόμο και τον αδελφό της έχει αναπτυχθεί ένας έντονος ερωτικός δεσμός. Όταν κηρύσσεται ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ο αδελφός φεύγει για το μέτωπο και η σχέση των δύο γυναικών μεταλλάσσεται σε ερωτική.. Με τη λήξη του Πολέμου, κανείς δε θα είναι ο ίδιος….
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το «Μετρώντας τα Φορέματά της» ανήκει στη θεατρική συλλογή «Geography and plays» και αποτελεί ένα από τα πιο ισορροπημένα και απολαυστικά δείγματα της δύσκολης γραφής της. Στο προσκήνιο του έργου βρίσκονται δύο γυναίκες, που θα μπορούσαν να είναι η ίδια η Γερτρούδη Στάιν με την αγαπημένη της επί 40 χρόνια σύντροφό της Άλις Τόκλας. Η παράσταση είναι μια προσπάθεια αποδόμησης και ανασύνταξης του θεατρικού έργου της Γερτρούδης Στάιν, εμπνευσμένη από την πρωτότυπη Διδακτορική διατριβή της Rebecca Reeves, “Devising realism”.
Η ομάδα ακολουθώντας την ιδέα της Rebecca Reeves, δημιούργησε μια ιστορία με αρχή μέση και τέλος, χτίζοντας πάνω στο πρωτότυπο κείμενο με τα υλικά που πρόσφερε, το ίδιο το κείμενο, η βιογραφία της συγγραφέα και η προσωπικότητα της κάθε ηθοποιού. Καθώς τα μέλη της ομάδας Μ.Α.Μ.Α. είναι καλλιτέχνες διαφορετικών ειδικοτήτων που ασχολούνται με την έρευνα και την εξέλιξη της υποκριτικής τέχνης εφαρμόζουν τις πιο σύγχρονες τεχνικές του παγκόσμιου θεάτρου από την Ευρώπη και την Αμερική. Στόχος της ομάδας είναι χρησιμοποιώντας απλά τεχνικά μέσα και χωρίς budget, βασιζόμενη στη δυναμική του κειμένου και με βασικό εργαλείο τις δυνατότητες του υποκριτή-ηθοποιού να δημιουργήσει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα ώστε να μεταλαμπαδεύσει μια ιστορία τόσο καθαρά όσο και αξιοκρατικά, χωρίς να πάρει θέση πάνω στα φιλοσοφικά, ψυχολογικά και κοινωνιολογικά ζητήματα με τα οποία ασχολείται ο εκάστοτε συγγραφέας αφήνοντας έτσι τη δυνατότητα στο θεατή να γίνει κριτής των γεγονότων.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: πρωτοπορία και δημιουργικότητα
Η Γερτρούδη Στάιν ανατρέπει με κάθε τρόπο την κλασική γραφή ενός θεατρικού έργου, δίνοντας έμφαση στη λιτότητα του λόγου και την ουσία των λέξεων. Αναγκάζει έτσι τον αναγνώστη-δημιουργό-θεατή να σκεφτεί έξω από τα κατεστημένα και να αναζητήσει έναν διαφορετικό τρόπο αντίληψης και κατανόησης της τέχνης. Χαρακτηριστικά, ο Σέργουντ Άντερσον αναφέρει ότι η Γερτρούδη Στάιν «βάζει τη μια λέξη δίπλα στην άλλη, συσχετίζει τον έναν ήχο με τον άλλον, αναζητώντας τη γεύση, τη μυρωδιά, το ρυθμό της κάθε λέξης (…) Τα βιβλία της αναδημιουργούν κατά μία πολύ κυριολεκτική έννοια τη ζωή με λέξεις».
Ως συγγραφέας αλλά και με την έντονη προσωπικότητά της επηρέασε την καλλιτεχνική και λογοτεχνική ζωή του Παρισιού στο διάστημα μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων. Γεννήθηκε το 1874 στο Αλιγκένυ της Πενσυλβάνια των ΗΠΑ από γονείς γερμανοεβραϊκής καταγωγής. Σπούδασε στο Χάρβαρντ όπου κατ’αρχάς παρακολούθησε σεμινάρια ψυχολογίας και ακολούθως 4 χρόνια ιατρική, την οποία εγκατέλειψε για να ακολουθήσει τον αδερφό της Λεό στην Ιταλία. Από το 1903 έζησε στο Παρίσι και άρχισε να αγοράζει με τον αδερφό της έργα των Σεζάν, Ρενουάρ, Ματίς, Μπρακ και Πικάσο, με τον οποίο και συνδέθηκε πολύ στενά. Το διαμέρισμά της στη Rue de Fleurus 27 έγινε θρυλικό ως τόπος συνάντησης των σημαντικότερων καλλιτεχνικών ρευμάτων. Το 1907 γνώρισε την Άλις Τόκλας και έζησε μαζί της 40 περίπου χρόνια.
Από την πρωτοποριακή ζωγραφική προσπάθησε να μεταφέρει τις θεωρίες στη λογοτεχνία με μία επαναστατική αναζήτηση στο γλωσσικό πεδίο. Οι θεωρίες της επέδρασαν στο έργο του Χέμινγουεη, Φιτζέραλντ, του Πάουντ, του Άντερσον και άλλων Αμερικανών συγγραφέων που σύχναζαν στο σαλόνι της. Στη Στάιν ανήκει ο όρος ‘χαμένη γενιά’ καθώς και ο όρος ‘gay’ (εντοπίζεται για πρώτη φορά στο διήγημά της Miss Furr & Miss Skeene, που δημοσιεύθηκε το 1921, στο περιοδικό Vanity Fair). Στα πιο γνωστά της βιβλία συγκαταλέγονται: Αποχρώσεις, Ο κόσμος είναι στρογγυλός, Η αυτοβιογραφία της Άλις Τόκλας, Τρεις Ζωές, Μπρούζυ και Ουίλλυ, Τρυφερά Κουμπιά.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Κείμενο-Σκηνοθεσία: ομάδα Μ.Α.Μ.Α. (devised and collaborative theatre work)
Μετάφραση- coaching: Αγγελίνα Παρασκευαΐδη
Λογοτεχνική επιμέλεια: Μαρίνα Κανελλοπούλου
Ενδυματολόγος-Σκηνογράφος: Ματίνα Μέγκλα
Φωτισμοί: Νίκος Κανέλλος
Μουσική επιμέλεια/ πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Κυριάκος
Ερμηνεύουν: Αμαλία Αρσένη, Μαρίνα Κανελλοπούλου.
Φωτογραφίες-σχεδιασμός αφίσας: Νίκος Καρανικόλας
