Έκθεση ζωγραφικής της Έντας Δημοπούλου στο Αγγέλων Βήμα

Στη γκαλερί του Αγγέλων Βήμα εγκαινιάζεται από την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014 η έκθεση ζωγραφικής της Έντας Δημοπούλου.

Δεν είμαι  ειδικός  στα  εικαστικά, αλλά θα τολμήσω  να μιλήσω για την ζωγραφική της  Έντας Δημοπούλου, που τη νιώθω και την καταλαβαίνω όπως καταλαβαίνω την λαϊκή μουσική : με το αίσθημα, όχι με το μυαλό. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι αδιαφορούν για αυτό που η Δύση ονομάζει «αντικειμενική συστοιχία» πραγμάτων, δηλαδή αρμονία ρυθμών σχημάτων και  χρωμάτων, «σωστή» προοπτική και ρεαλιστική απεικόνιση των μορφών.

…Έτσι ορίζω το διαφορετικό,το «αλλιώς» στη ζωγραφική της Έντας  Δημοπούλου: δυναμικό και διαρκώς  εξελισσόμενο, χωρίς την στατικότητα των συμβόλων. Γίνεται ιστορία και διάλογος. Είναι εν δυνάμει θεατρικό. Οι ρίζες του βυθίζονται στίς  πρώτες , σχηματικές αναπαραστάσεις  του ανθρωπίνου σώματος στα γεωμετρικά και αρχαικά αγγεία.Διέρχεται την «ερυθρόμορφη» και τη «μελανόμορφη» φάση της , με πλάγια τοποθέτηση των μορφών (προφίλ),στέκει για λίγο στις πένθιμες ,έκπαγλες «λευκές ληκύθους» του 5ου αιώνα,για να προσεγγίσει την περίοδο του φαγιούμ, όπου η μετωπική απεικόνιση των προσώπων μας οδηγεί στην βυζαντινή τέχνη.

…καταλαβαίνω την ζωγραφική της Έντας Δημοπούλου ,βγαλμένη μέσα από την Βυζαντινή και την λαϊκή μας παράδοση, ένα διαλογικό παιγνίδι φωτός και σκότους που αδιαφορεί  για την «σωστή» εξωτερική μίμηση,τα ην προοπτική, το βάθος τοπίου και τον επιφανειακό ρεαλισμό.

Με τον Μεσογειακό μας ήλιο στα μάτια να διαλύει  τα σταθερά περιγράμματα, με απουσία της «λογικής περιγραφής». Χωρίς οργή και θυμό για τη θνητή μας μοίρα ,με αποδοχή,αντίθετα , της προοπτικής του θανάτου,της μόνης στάσης που μπορεί να μεταμορφώνει την λύπη σε ποίηση, σε τραγούδι και σε ομορφιά.

Λέανδρος  Πολενάκης

ΕΝΤΑ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

Βιογραφικό

Σπούδασε στη  Σχολή Καλών Τεχνών (εργαστήριο Μόραλη)  στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών (εργαστήριο Τέτση) και στην Ecole des Beaux Arts (εργαστήριο Souvebie).

Πρώτη εμφάνιση σε ομαδική έκθεση στην γκαλερί  ΖΥΓΟΣ (1961).

Ατομικές εκθέσεις : ΑΣΤΟΡ  (1974) , ΣΥΛΛΟΓΗ (1979), ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ (1982) ,στη  Ρόδο  (1984) , στην Ύδρα  ΜΙΡΑΝΤΑ (1983), στην αίθουσα ΜΠΟΥΖΙΑΝΗ στην Αθήνα (2001).

Ομαδικές εκθέσεις: ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ(1968,1970, 1975),  ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ (1961, 1963), ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ «Η γυναίκα στην Αντίσταση» (1977), γκαλερί Yallombreuse Biarritz (1974), Grichishe Kunstler der Gegenwart (1976).

Έχει κάνει την εικονογράφηση για το μυθιστόρημα του Αλ. Μοραβία «Το κορίτσι του Μπούμπε» για το περιοδικό Ταχυδρόμος  1964, έχει ακόμα κάνει τα σχέδια για τέσσερα βιβλία του Γιάννη Νεγρεπόντη «15 παραμύθια» (εκδ. ΚΕΔΡΟΣ 1977), «Ένας Μπόμπος πολύ αριστερός» (εκδ. ΑΣΤΕΡΙ 1980), «Το διπλανό δωμάτιο» (εκδ. ΘΕΜΕΛΙΟ 1982), «Οι κατσαρίδες ποτέ δεν πεθαίνουν» (εκδ. ΑΙΟΛΟΣ 1982).

Από το 1972 εργάζεται σαν σκηνογράφος και ενδυματολόγος στο θέατρο.

Πρώτη δουλειά στο θέατρο ΟΡΒΟ με το έργο του Σωβαζόν  «Ξενοδοχείο για τρείς», ακολούθησαν μέχρι σήμερα δεκάδες παραστάσεις με σημαντικότερες τον ΜΑΚΒΕΘ του Σαίξπηρ για το φεστιβάλ Αθηνών ,τους ΦΟΙΤΗΤΕΣ του Ξενόπουλου για το Εθνικό Θέατρο, την ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ του Ευριπίδη, το ΤΑΞΙΔΙ ΜΙΑΣ ΜΑΚΡΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ  του Ο’ Νηλ, τις ΒΑΚΧΕΣ του Ευριπίδη .

Από το 2004 συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Κώστα Κουτσομύτη για την τηλεόραση. Το 2004 με ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΝΙΟΒΗΣ , το 2005-06 στις ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ (βραβείο σκηνογραφίας, βραβείο ενδυματολογίας} το 2007 στην ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ και το 2008-09 στα ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ (βραβείο ενδυματολογίας).

Από το 1992 διδάσκει ιστορία σκηνογραφίας και ενδυματολογίας στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης ΘΕΜΕΛΙΟ.