Ο κήπος του Γιάλομ, της Sabine Gisiger

Η Filmtrade παρουσιάζει στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014 την ταινία «Ο κήπος του ΓΙΑΛΟΜ» της Sabine Gisiger.

Σύνοψη

Πολυδιαβασμένος συγγραφέας και δημοφιλής ακαδημαϊκός, ο Ίρβιν Γιάλομ είναι ένας απο τους σημαντικότερους εν ζωή ψυχοθεραπευτές. 

Η ταινία «Ο κήπος του ΓΙΑΛΟΜ» είναι κάτι περισσότερο από μια κλασική βιογραφία. Είναι ένα ταξίδι, μια υπαρξιακή διαδρομή στα επίπεδα του ανθρώπινου νου, με συνταξιδιώτη μας τον Δρα Γιάλομ, τις θεμελιώδεις ιδέες και τη σοφία του.

Τα βιβλία του Ίρβιν Γιάλομ έχουν εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο και οι κριτικοί τον περιγράφουν ως συγγραφέα που «εμπνέει», «εκπλήσσει», «προκαλεί τον νου» και «αλλάζει τη ζωή».

Σημείωμα της σκηνοθέτιδας Sabine Gisiger

Ο θάνατος του πατέρα μου πριν από 13 χρόνια ήταν μια αφύπνιση για μένα. Ήταν τότε που κατάλαβα κι εγώ ότι έχω μόνο μία ζωή, ότι αυτή η ζωή θα έχει ένα τέλος, και ότι θα πρέπει να την ζήσω όσο μπορώ περισσότερο. Πολύ συχνά γινόμαστε εμείς ο χειρότερος εχθρός μας, ειδικά όταν πρόκειται για τις σχέσεις και την αγάπη. Πολλές φορές καταναγκαστικά επαναλαμβάνουμε τα ίδια μοτίβα, αντιδρούμε με έναν τρόπο που ακόμη κι εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Άλλοτε βασανιζόμαστε από αντικρουόμενες  σκέψεις και συναισθήματα, άλλοτε ενεργούμε ενάντια στο καλό το δικό μας και των άλλων. Θεωρώ ότι είναι μια μεγάλη πρόκληση το να ζεις στο παρόν, το να ζεις μια ζωή που δεν καθορίζεται από τα τραύματα του παρελθόντος, ούτε από τους φόβους για το μέλλον. Η ψυχανάλυση και η ανάγνωση των βιβλίων του Γιάλομ με βοήθησε πολύ στο ταξίδι προς τον εαυτό μου.

Η πρώτη επαφή μου με τον κόσμο του Γιάλομ ήταν το βιβλίο του “Ο δήμιος του έρωτα και άλλες ιστορίες ψυχοθεραπείας” (Love’s executioner and other tales of psychotherapy). Στον πρόλογο, ο Γιάλομ περιγράφει την άσκηση μιας ομάδας, στην οποία ζητά από άνδρες και γυναίκες που δεν είναι κατά καμιά έννοια απελπισμένοι ή άποροι, αλλά επιτυχημένοι, λειτουργικοί άνθρωποι , να απευθύνουν ο ένας στον άλλον ένα και μόνο ερώτημα: “Τι θέλεις;” Θα παραθέσω το κείμενο με περισσότερες λεπτομέρειες, γιατί περιέχει την ουσία της θεραπευτικής του εμπειρίας: «Τα μέλη της ομάδας απευθύνθηκαν σε αυτούς που είχαν χάσει για πάντα: θανόντες ή απόντες γονείς, συζύγους, παιδιά και φίλους: «Θέλω να σε ξαναδώ», «Θέλω την αγάπη σου», «Θέλω να ξέρω ότι είσαι περήφανος για μένα»,  «Θέλω να ξέρεις πόσο πολύ σ ‘αγαπώ και πόσο λυπάμαι που ποτέ δεν σου το είπα», «Σε θέλω πίσω. Είμαι τόσο μόνος», «Θέλω την παιδική ηλικία που δεν είχα ποτέ», «Θέλω να είμαι υγιής, να είμαι νέος και πάλι», «Θέλω η ζωή μου να αποκτήσει νόημα, να σημαίνει κάτι».

«Θέλω να πετύχω κάτι. Θέλω να αξίζω, να είμαι σημαντικός, να με θυμούνται.  Τόσα πολλά «θέλω». Τόσο μεγάλη λαχτάρα. Και τόσος πολύς πόνος, τόσο κοντά στην επιφάνεια, μόνο λίγα χιλιοστά πιο κάτω. Μοιραίος πόνος. Υπαρξιακός πόνος. Πόνος που είναι πάντα εκεί, μια συνεχής βοή ακριβώς κάτω από τη μεμβράνη της ζωής. Πόνος που είναι πανεύκολα και με κάθε τρόπο προσβάσιμος».

Τελικά, ο Γιάλομ λέει ότι το αν κάποιος θα ξεκινήσει θεραπεία είναι ζήτημα κοινωνικών συνθηκών, προσωπικού χαρακτήρα και οικονομικών μέσων. Η δυστυχία στη ζωή, ωστόσο, είναι παγκόσμια. Όλοι επανειλημμένα αντιμετωπίζουμε το ζήτημα του ποιοι είμαστε, το ερώτημα του τι πραγματικά αποτελεί το κίνητρο και την κινητήρια δύναμή μας, το ερώτημα του ποιο τελικά είναι το νόημα όλων.

Με την ταινία “Ο κήπος του ΓΙΑΛΟΜ” ήθελα να κάνω μια ταινία που θα είχε για τους θεατές την ίδια αίσθηση κάθαρσης που είχε η ανάγνωση των βιβλίων του Ίρβιν Γιάλομ για μένα, μια ταινία που θα εμπνεύσει τους θεατές να σκεφτούν για τον εαυτό τους και την δική τους ύπαρξη.

Ιrvin D. Yalom

Ο Ίρβιν Γιάλομ ήταν γιος Ρωσοεβραίων μεταναστών από τη σημερινή Λευκορωσία και μεγάλωσε στη δεκαετία του 1930, Οι γονείς του είχαν ένα παντοπωλείο και αργότερα μια κάβα στην Ουάσιγκτον, στη μέση μιας γειτονιάς μαύρων. O πατέρας του Ίρβιν,  Μπέντζαμιν, και η μητέρα του Ρουθ, κρατούσαν το κατάστημά τους ανοιχτό πολλές ώρες. Εκείνη η περιοχή της πόλης δεν ήταν ασφαλής για υπαίθριο παιχνίδι, και έτσι ο Ίρβιν πήγαινε συχνά με το ποδήλατό του στην Δημόσια Βιβλιοθήκη της Ουάσιγκτον, όπου βυθιζόταν στην ανάγνωση μυθιστορημάτων αλλά και πεζογραφημάτων, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η συγγραφή ενός καλού μυθιστορήματος  ήταν το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει κάποιος στη ζωή του.

Η οικογένεια του Ίρβιν Γιάλομ ήταν μέλος ενός εβραϊκού κύκλου με στενούς δεσμούς από το χωριό τους (Cielcz) και οι γονείς τους δεν είχαν ιδιαίτερες σχέσεις με άλλες κοινότητες. ” Ήμουν ένας περιθωριακός που ήθελε να ενταχθεί στη νέα κουλτούρα” λέει ο Γιάλομ. Ο Ίρβιν ήταν 15 ετών και η Μέριλιν Kένικ ήταν 14, όταν συναντήθηκαν στο σχολείο. Ένα πράγμα που είχαν κοινό ήταν η βαθιά αγάπη τους για τα βιβλία. “Στα 16, είχα ήδη στοιχηματίσει με ένα φίλο ότι θα την παντρευτώ», λέει ο Γιάλομ. Ο Ίρβιν σπούδασε στο  Πανεπιστήμιο George Washington και ζούσε στο σπίτι μελετώντας πυρετωδώς για να επιτύχει την εισαγωγή του στην Ιατρική Σχολή. Εκείνη την εποχή οι Ιατρικές Σχολές είχαν θέσει ως 5% το όριο εισαγωγής Εβραίων μαθητών σε κάθε τάξη. Ο Ίρβιν φοίτησε για ένα έτος στο George Washington Medical School πριν τη μεταγραφή του στο Boston University Medical School.

Εν τω μεταξύ, η Μέριλιν σπούδαζε στο Wellesley College στη Μασαχουσέτη και στη Σορβόννη στο Παρίσι. Όταν η Μέριλιν αποφοίτησε το 1954, παντρεύτηκαν και το 1956 μετακόμισε με το πρώτο τους παιδί στη Νέα Υόρκη, όπου ο Ίρβιν έκανε την πρακτική του στο Mount Sinai Hospital, όπου   γεννήθηκε και το δεύτερο παιδί τους. Το 1960, ο Ίρβιν Γιάλομ πήγε στη Βαλτιμόρη, όπου έκανε ψυχιατρική  στο John Hopkins, και η Μέριλιν ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στη συγκριτική λογοτεχνία και έφερε στον κόσμο το τρίτο τους παιδί.

Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του, θεώρησε τις δύο κυρίαρχες ιδέες αναφοράς του – ψυχανάλυση και βιολογική ψυχολογία- ως ανεπαρκείς. Αντ’ αυτού, ξεκίνησε τη φιλοσοφική εκπαίδευσή του και σπούδασε τις απόψεις φιλοσόφου-ζωής σχετικά με το πώς πρέπει να ζούμε, και στη συνέχεια άρχισε τις δικές του έρευνες στον τομέα της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας. Την ίδια στιγμή εξέθεσε τη διαπροσωπική θεωρία και τη χρησιμοποίησε στην πρωτοποριακή δουλειά του στην ομαδική ψυχοθεραπεία.

Μεταξύ 1960 και 1962, ο Ίρβιν υπηρέτησε την απαιτούμενη στρατιωτική του θητεία ως ψυχίατρος στο στρατιωτικό νοσοκομείο στη Χαβάη. Η Μέριλιν δίδασκε στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης. Στη συνέχεια, ο Ίρβιν προσλήφθηκε από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, και ξεκίνησε την μακρά καριέρα του στο τμήμα της ψυχιατρικής. Απέκτησαν το  τέταρτο παιδί τους το 1969. Στην ηλικία των σαράντα, ο Ίρβιν δημοσίευσε το  βιβλίο του “Θεωρία και πράξη της ομαδικής ψυχοθεραπείας’ (The Theory and practice of group therapy), το οποίο είχε τεράστιο αντίκτυπο, μεταφράστηκε σε δώδεκα γλώσσες και βρίσκεται ήδη στην 5η έκδοση του. Στη συνέχεια, στράφηκε προς την υπαρξιακή αναζήτηση και ξεκίνησε να εργάζεται στενά με ετοιμοθάνατους ασθενείς, και συγκεκριμένα με γυναίκες με μετάσταση καρκίνου του μαστού. Μερικές από τις ασθενείς του ως αποτέλεσμα της επαφής τους με την έννοια της θνησιμότητας, έμαθαν να ζουν τη ζωή τους πληρέστερα. Ποτέ δεν ξέχασε κάποια ασθενή -που είχε δει όταν βρισκόταν στην αρχή της καριέρας του- η οποία είχε πει: «Τι κρίμα, που  έπρεπε να περιμένω μέχρι  τώρα που είμαι γεμάτη με καρκίνο, για να μάθω πώς να ζω. “

Η δουλειά του με τους ασθενείς με καρκίνο έριξε φως στις υπαρξιακές ανησυχίες του και οδήγησε στο δεύτερο βιβλίο του “Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία” (Existential Psychotherapy), ένα επίσης κλασικό στο είδος του, το οποίο επίσης έχει επανεκδόσεις σε πολλές γλώσσες. Η αφιέρωση στην πρώτη σελίδα λέει “Στην Mέριλιν. Για κάθε λόγο “. Η Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία δεν είναι μία ξεχωριστή ιδεολογική, ψυχοθεραπευτική σχολή σκέψης για τον Γιάλομ. Αντίθετα, θέλει να αυξήσει τις ευαισθησία των θεραπευτών σε υπαρξιακά ζητήματα. Κατά τη γνώμη του Γιάλομ, οι εσωτερικές συγκρούσεις που μας βασανίζουν δεν οφείλονται μόνο στη μάχη με τα ατίθασα πάθη μας και τις εσωτερικευμένες τραυματικές αναμνήσεις μας, αλλά οφείλονται επίσης στην αντιπαράθεσή μας με τους βασικούς όρους της ύπαρξης, συμπεριλαμβανομένου του θανάτου, της αναζήτησης για το νόημα της ζωής, της απομόνωσης και της ελευθερίας. Μπορεί όλοι να έχουμε υπαρξιακά ζητήματα, όμως πολλοί ασθενείς έχουν άμεσα πιεστικά ζητήματα που αφορούν στις σχέσεις. Πολλοί δεν είναι σε θέση να αναπτύξουν πλούσιους και ανθεκτικούς δεσμούς, οι οποίοι είναι απαραίτητοι για πλήρη και συνειδητοποιημένη ζωή. “Αυτό που μας θεραπεύει», λέει ο Γιάλομ, “είναι τελικά η σχέση”. Στο έργο του, ως εκ τούτου, αναζητά την ενσυναίσθηση, τη φροντίδα, τη βαθιά σύνδεσή του με τους ασθενείς του.

Μετά τα δοκίμια, στράφηκε σε μια άλλη λειτουργία της διδασκαλίας μέσα από τις ιστορίες και τα μυθιστορήματα. “Ο δήμιος του έρωτα” η πρώτη του συλλογή από ιστορίες, έγινε best seller των New York Times και έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες. Έτσι, βρήκε το θάρρος να πραγματοποιήσει ένα όνειρο που είχε από την παιδική του ηλικία: να γράψει ένα μυθιστόρημα. Το “Όταν έκλαψε ο Νίτσε” έγινε best seller παγκοσμίως, με 5 εκατομμύρια πωλήσεις και στη Βιέννη κέρδισε τον τίτλο “του βιβλίου της χρονιάς”. Επιτυχώς ακολούθησαν και τα βιβλία “Στο ντιβάνι”, “Η θεραπεία του Σοπενάουερ” και “Το Πρόβλημα Σπινόζα”. Το 2015, θα εκδοθεί ένας νέος τόμος από παραμύθια ψυχοθεραπευτικών ιστοριών με  τίτλο “Creatures of a Day”, το οποίο θα κυκλοφορήσει και στα ελληνικά –όπως και τα προηγούμενα βιβλία του- από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ. Στα  βιβλία του περιλαμβάνονται και τα: “Η μάνα και το νόημα της ζωής” μια συλλογή ψυχοθεραπευτικών παραμυθιών, και το “Στον κήπο του Επίκουρου: αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου”.

Τα μυθιστορήματα και οι ιστορίες του, που ο ίδιος αποκαλεί «διδακτικές αφηγήσεις», συνδυάζουν την ψυχοθεραπευτική εμπειρία, τη φιλοσοφία και την ιστορική έρευνα με συναρπαστικές ιστορίες με βάθος. Το μήνυμα είναι πάντα το ίδιο: Αξίζει να προσπαθείς να γνωρίζεις τον εαυτό σου και να προσπαθείς να ξεπεράσεις τα παλιά πρότυπα. Ο Ίρβιν και η Μέριλιν τον Ιούνιο του 2014 γιόρτασαν την 60η επέτειο του γάμου τους. Έχουν ξεπεράσει δύσκολες στιγμές στο γάμο και την καριέρα τους και συνέχισαν να αγαπούν και να σέβονται ο ένας τον άλλο. Η Μέριλιν Γιάλομ ακολούθησε τη δική της ακαδημαϊκή της πορεία, πρώτα ως καθηγήτρια της γαλλικής γλώσσας στο California State College, στη συνέχεια ως ανώτερη υπότροφος στο  Ινστιτούτο Clayman στην έρευνα των φύλων του  Stanford University, ένα ερευνητικό κέντρο με φεμινιστικό προσανατολισμό. Τα παρακάτω είναι μερικά από τα έργα της που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες: ” “Αδελφές εξ αίματος: Η Γαλλική Επανάσταση στη μνήμη των γυναικών”, “Η ιστορία του γυναικείου στήθους”, “Η ιστορία της συζύγου”, ” Η γέννηση της βασίλισσας του σκακιού” και το πρόσφατο “How the French Invented Love”. Αυτή τη στιγμή γράφει ένα βιβλίο για τις γυναικείες φιλικές σχέσεις.

Τα παιδιά και τα εγγόνια τους, που όλα εξακολουθούν να ζουν στην Καλιφόρνια, παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή του Ίρβιν και της Μέριλιν. Η Ηβ Γιάλομ, η κόρη τους, εργάζεται ως γυναικολόγος στο Berkeley, ο Ράιντ Γιάλομ είναι φωτογράφος και οινοποιός στη Napa Valley, ο Βίκτωρ Γιάλομ  εργάζεται ως ψυχολόγος στο San Fransisco και έχει μια επιχείρηση Διαδικτύου για videos σχετικά με την ψυχοθεραπεία, ενώ ο Ben Yalom, o νεότερος γιος του, είναι θεατρικός σκηνοθέτης, ιδρυτής και διαχειριστής της θεατρικής εταιρείας  “Foolsfury” στο San Francisco.

Ιrvin D. Yalom – Τα βιβλία του

Ο Ίρβιν D. Yalom είναι ο συγγραφέας των best sellers  “Η θεραπεία του Σοπενάουερ” , “Στο ντιβάνι”, “Ο δήμιος του έρωτα”, καθώς και αρκετών κλασικών διδακτικών βιβλίων και μυθιστορημάτων για τη ψυχοθεραπεία. Το “Όταν έκλαψε ο Νίτσε” έγινε best seller στη Γερμανία, το Ισραήλ, την Ελλάδα, την Τουρκία, την Ολλανδία, την Αργεντινή και τη Βραζιλία με εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Το νέο του βιβλίο με ιστορίες από την ψυχοθεραπεία θα βγει το χειμώνα του 2014 στα αγγλικά και την άνοιξη του 2015 στα γερμανικά.

Στην Ελλάδα ο Ίρβιν Γιάλομ είναι εξαιρετικά δημοφιλής και τα βιβλία του έχουν συνολικά ξεπεράσει τα 450.000 αντίτυπα.

Όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Άγρα.

Mυθιστορήματα και ιστορίες:

“Το πρόβλημα Σπινόζα” (The Spinoza Problem), 2012.

“Θα φωνάξω την αστυνομία” (I’m Calling the Police) with Robert L. Brent, 2011

“Η θεραπεία του Σοπενάουερ” (The Schopenhauer Cure), 2005 

“Η μάνα και το νόημα της ζωής” (Momma and the Meaning of Life), 1999

“Στο ντιβάνι” (Lying On the Couch), 1996   

“Όταν έκλαψε ο Νίτσε” (When Nietzsche Wept), 1992

“Ο δήμιος του έρωτα” (Love’s Executioner), 1989

Δοκίμια και Μελέτες:

“Staring At the Sun” 2008

“Το δώρο της ψυχοθεραπείας” (Τhe Gift of Therapy), 2005

“Θεωρία και πράξη της ομαδικής ψυχοθεραπείας” (The Theory and Practice of Psychotherapy), 2005

“The Yalom Reader”, Edited by Ben Yalom, 1997

“Inpatient Group Psychotherapy”, 1983

“Existential Psychotherapy”, 1980

“Καθε μερα λίγο πιο κοντά” (Every Day Gets a Little Closer), 1974

Η σκηνοθέτις Sabine Gisiger

Η Sabine Gisiger γεννήθηκε το 1959 στη Ζυρίχη. Σπούδασε ιστορία στη Ζυρίχη και την Πίζα, από όπου αποφοίτησε το 1988. Η τελική διατριβή της είχε θέμα την ιστορία της υπηρέτριας. Το 1989 εκπαιδεύτηκε ως δημοσιογράφος με την ελβετική τηλεόραση και στη συνέχεια εργάστηκε για πολλά χρόνια ως ρεπόρτερ στη χώρα της και το εξωτερικό. Από το 1990 κάνει ντοκιμαντέρ ως ανεξάρτητη σκηνοθέτης. Το 2000, προκάλεσε σάλο με το ντοκιμαντέρ της με τίτλο “DO IT”, που σκηνοθέτησε μαζί με τον Marcel Zwingli. Η ταινία έκανε αίσθηση διεθνώς και το 2001 κέρδισε το βραβείο ταινίας για το καλύτερο ελβετικό ντοκιμαντέρ.

Επίσης γνώρισε την επιτυχία με τις ταινίες  της  “GAMBIT” το 2005 και το “GURU – Bhagwan, His Secretary & His Bodyguard  (μαζί με τον Beat Häner) το 2010, τα οποία ήταν υποψήφια για το Βραβείο Κινηματογράφου της Ελβετίας (Swiss Film Award). Από το 2002 διδάσκει ως λέκτορας με θεμα τις ταινίες ντοκιμαντέρ στο ZHDK (Master Class) στην Ζυρίχη και στο School of Art & Design στη Λουκέρνη. Η Sabine Gisiger είναι μέλος της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Κινηματογράφου (Federal Film Commission) από το 2012.

Φιλμογραφία

2014  FRIEDRICH DÜRRENMATT – IM LABYRINTH (fictional cinematic autobiography of Friedrich Dürrenmatt, TV documentary SRF / ARTE, in progress)

2014  YALOM ‘S CURE (cinema documentary)

2011  LA VOCE IN BELLEZZA (TV documentary, SF / ARTE 52 min.)

2010  GURU – BHAGWAN, HIS SECRETARY & HIS BODYGUARD (cinema documentary, 102 min., with Beat Häner)

2007  YA SHARR MOUT (TV documentary, 70 min.)

2005  GAMBIT (cinema documentary, 107 min.)

2003  HOMELAND (TV documentary, 52 min.)

2000  DO IT (cinema documentary 97 min., with Marcel Zwingli)

1996  LEBEN IM HIP HOP (TV documentary, 25 min., NZZ format)

1995  MOTOR NASCH (cinema documentary, 90 min., with Marcel Zwingli)

1990  DIE LETZTE JAGD (TV documentary, 50 min., with A. Hössli, SF DRS)

Quotes / Αποφθέγματα από την ταινία “Ο κήπος του Γιάλομ”

” Όσο περισσότερο γνωρίζουμε τον εαυτό μας όσο καλύτερα μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή μας Κι όταν δυσκολευόμαστε, πολύ συχνά αυτό είναι απλώς η έκφραση πτυχών του εαυτού μας που δε γνωρίζουμε καλά.”

” Δεν μ’ αρέσει να δουλεύω με ερωτευμένους. Ίσως γιατί τους ζηλεύω. Κι εγώ ο ίδιος λαχταράω να μαγευτώ. Ίσως πάλι γιατί ο έρωτας και η ψυχοθεραπεία είναι μεταξύ τους ασύμβατα. Ο καλός θεραπευτής πολεμάει το σκοτάδι και ζητάει το φως. Ενώ ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα.”

” Ο έρωτας δεν είναι μόνο μια σπίθα πάθους ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να ερωτεύεσαι και στο ν’ αγαπάς. Το νόημα είναι να αγαπάς, όχι να ερωτεύεσαι. Να προσπαθείς να ζεις με τέτοιον τρόπο ώστε να βοηθάς τον άλλον να φέρνει κάτι δικό του στην επιφάνεια. “

” Νιώθω ότι χρειάζεται  να συνδεόμαστε περισσότερο και να δημιουργούμε μια γνήσια, αυθεντική σχέση με τον θεραπευόμενο. Ο θεραπευτής είναι και μέλος της σχέσης αλλά και παρατηρητής. Νομίζω ότι το πρότυπο που θέτει ο θεραπευτής για έναν θεραπευόμενο η εγγύτητα, η σύνδεση καταγράφεται στο μυαλό του θεραπευόμενου και το χρησιμοποιεί ως σημείο αναφοράς για το πώς να συνδέεται σε άλλες στενές σχέσεις στη ζωή του.”

” Όταν πεθαίνουν οι γονείς, νιώθουμε πάντα ευάλωτοι. Γιατί έχουμε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο την απώλεια αλλά και τον δικό μας θάνατο. Όταν ορφανεύουμε, δεν υπάρχει γονιός ανάμεσα σε εμάς και τον τάφο.”

Πληροφορίες για την ταινία: 77′ λεπτά, HD, Έγχρωμο, Ελβετία, 2014

Σενάριο και σκηνοθεσία: SABINE GISIGER

Παραγωγή: PHILIP DELAQUIS

Με τους:

ΊΡΒΙΝ D. YALOM,

MARILYN YALOM

SUSAN K. HOERGER

LARRY HATLETT

EVE YALOM

LILY CARSTENS

ALANA CARSTENS

BEN YALOM

REID YALOM

DESMOND YALOM

VICTOR YALOM