Δημήτρης Λουκάκης: Στη ζωή νικητής είναι εκείνος που δεν χάνει ποτέ την ελπίδα

Η ομάδα «T4Tango» μετά το επιτυχημένο Tango en Tres επανέρχεται με την παράσταση Tango vs. Tango, που ανοίγει την πόρτα ενός άγνωστου κόσμου για τους περισσότερους, αυτού των milongas.. O χορευτής και χορογράφος Δημήτρης Λουκάκης, που ξεκίνησε τον χορό σε πολύ μικρή ηλικία μέσα από τους παραδοσιακούς κρητικούς χορούς, μας μιλάει για την προσωπική του διαδρομή, τη νέα δουλειά της ομάδας, τα κοινά του αργεντίνικου tango με την ελληνική κουλτούρα, ενώ παράλληλα δίνει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα σε όλους: “στη ζωή νικητής είναι εκείνος που δεν χάνει ποτέ την ελπίδα”!

Culturenow.gr: Κάνοντας μία μικρή αναδρομή πως μπήκε ο χορός στη ζωή σας; Ποιοι ήταν οι σημαντικοί σταθμοί και τα ερεθίσματα που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής σας προσωπικότητας;

Δημήτρης Λουκάκης: Από πολύ μικρή ηλικία είχα σημαντικά ερεθίσματα από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Η καταγωγή μου (Χανιά) έπαιξε σίγουρα ρόλο στο να αγαπήσω και να συμπεριλάβω τον χορό καθώς και τη μουσική στην καθημερινότητά μου. Αρχικά ασχολήθηκα με τους Κρητικούς χορούς και κατ’ επέκταση με όλους τους παραδοσιακούς χορούς της Ελλάδος.

Στη συνέχεια και καθώς ήθελα να διευρύνω τους χορευτικούς μου ορίζοντες ασχολήθηκα με το flamengo και τους latin χορούς. Εκεί ο πρώτος μου δάσκαλος, Στέφανος Χατζηγεωργίου, με παρότρυνε να ξεκινήσω μαθήματα tango. H εξέλιξη ήταν γρήγορη και συνειδητοποίησα μετά από μικρό χρονικό διάστημα πως θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά αποκλειστικά με το tango. Με την Βίκυ Δαμιανού είμαστε έκτοτε χορευτικό ζευγάρι  και η σχέση μας μπορεί εύκολα  να χαρακτηριστεί ως ένας «επιτυχημένος γάμος» δεκαπέντε χρόνων.

Cul. N.: Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που σας γοήτευσαν, σε βαθμό τέτοιο, ώστε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το τάνγκο; Γιατί το ξεχωρίσατε από τα υπόλοιπα είδη της τέχνης του χορού;

Δ. Λ.: Ο πρώτος λόγος που γοητεύτηκα από το tango ήταν ο αυτοσχεδιασμός και η ανεξάντλητη ποικιλία κινήσεών του. Επίσης η μοναδικότητα της σχέσης και της επαφής των δυο σωμάτων – καβαλιέρου & ντάμας – ήταν κάτι το οποίο δεν συνάντησα σε κανένα άλλο είδος χορού.

Cul. N.: Το 2005 ιδρύσατε με τη Βίκυ Δαμιανού τη δική σας σχολή, το «Χοροτρόπιο» που ενσωμάτωνε στο διδακτικό της κύκλο διάφορα είδη χορού αλλά σήμερα είναι μια από τις πιο γνωστές και καταξιωμένες σχολές στο χώρο του Tango. Ποιοι είναι οι στόχοι και οι προσδοκίες σας για το μέλλον της σχολής;

Δ. Λ.: Στη σχολή πέρα από τα διδακτικά βήματα, προτεραιότητα μας είναι να μεταδώσουμε την αγάπη για το tango στους μαθητές μας. Σίγουρα η τεχνική και η λεπτομέρεια στη διδασκαλία είναι αυτά που χαρακτηρίζουν την ποιότητα της δουλειάς μας, αλλά το πάθος για αυτό που κάνουμε είναι τελικά εξίσου σημαντικό. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχει και η διάρκεια τόσων ετών.

Τα τελευταία χρόνια έχουμε επικεντρωθεί στις χοροθεατρικές παραστάσεις με σκοπό να φέρουμε τον κόσμο σε επαφή με τον άγνωστο για πολλούς, χώρο του tango. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν μαθητές στη σχολή που γνώρισαν και αγάπησαν τον συγκεκριμένο χορό μέσα από μια παράσταση ή κάποιο χορευτικό δρώμενο που είδαν.

Cul. N.: Ποια ανάγκη σας ώθησε στο να δημιουργήσετε, πριν ένα χρόνο, την ομάδα «T for Tango», η οποία αποτελείται από καλλιτέχνες που προέρχονται από διαφορετικούς χώρους των παραστατικών τεχνών, με κοινό κώδικα επικοινωνίας, το tango; Πιστεύετε πως οι τέχνες είναι «συγκοινωνούντα δοχεία»; Πως συνομιλούν οι διαφορετικές μορφές τέχνης μεταξύ τους;

Δ. Λ.: Με την δημιουργία της ομάδας αυτής, μπορέσαμε να μεταδώσουμε στο ευρύ κοινό την πολυπλευρότητα του tango δηλαδή την ένωση του χορού, της μουσικής αλλά και της έκφρασης. Για την επίτευξη ενός άρτιου αποτελέσματος εντάξαμε στην ομάδα μουσικούς αλλά και ηθοποιούς.

Φυσικά όλες οι μορφές τέχνης έχουν ένα και μοναδικό σκοπό: την πνευματική και ψυχική εξέλιξη του ανθρώπου.

Cul. N.: Μετά το επιτυχημένο «Tango en Tres» επανέρχεστε με την νέα σας παράσταση «Tango vs. Tango», από την Κυριακή 1η Μαρτίου 2015 στον Χώρο Τέχνης 14η Μέρα, για να μας χαρίσετε έξι βραδιές γεμάτες από άρωμα αργεντίνικου tango! Ποια είναι η ιστορία που αφηγείται η παράσταση και πως προέκυψε η συγκεκριμένη ιδέα; Τι πρόκειται να δουν επί σκηνής οι “εραστές” του είδους;

Δ. Λ.: Στη νέα μας παράσταση οι έννοιες και οι κανόνες της milonga ουσιαστικά αποκωδικοποιούνται.

Το έργο διαδραματίζεται σε μια milonga (μια χορευτική βραδιά tango) όπου η συνάντηση ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα θα οδηγήσει τους θεατές στον αθέατο κόσμο του tango.

Τα κείμενα της Πηνελόπης Τσάκαλου μας έδωσαν το έναυσμα να ξεφύγουμε από τα στερεότυπα των μέχρι τώρα παραστάσεων και να μιλήσουμε για το tango μέσα από μια ανθρώπινη και αληθινή προσέγγιση.

Τα υπόλοιπα επί σκηνής….

Cul. N.: Θα θέλατε να μας «συστήσετε» τον άγνωστο, τολμηρό και εκρηκτικό κόσμο της milonga;

Δ. Λ.: Δυστυχώς είναι μερικά πράγματα που δεν μπορούν να ειπωθούν με λέξεις. Η εικόνα της milonga έχει μια δυναμική που κανείς αντιλαμβάνεται ακόμα και όταν έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με έναν τέτοιο χώρο.

Cul. N.: Ο χορός του πάθους που έφτασε από το μακρινό Μπουένος Άιρες είναι αρκετά δημοφιλής στη χώρα μας και έχει πολλούς ένθερμους ακόλουθους. Γιατί οι Έλληνες, κατά τη γνώμη σας, αγαπούν το τάνγκο; Ποια συναισθήματα νομίζετε ότι μπορεί να τους προσφέρει;

Δ. Λ.: Το tango είναι πολύ κοντά στην δική μας κουλτούρα καθώς έχει πολλά κοινά με τους ελληνικούς λαϊκούς χορούς και ιδιαίτερα εκείνον του ζεϊμπέκικου. Όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, αυτό συμβαίνει. Εντάσσονται χρονολογικά στην ίδια περίοδο, η θεματολογία των τραγουδιών είναι κοινή και φυσικά μιλάμε για δυο γήινους χορούς.

Οι Έλληνες από τη φύση τους είναι εξωστρεφείς  και κοινωνικοί. Αυτά τα δυο στοιχεία σίγουρα παίζουν σημαντικό ρόλο στην αγάπη του κόσμου για το tango.

Μέσα από το χορό κατανοεί κανείς καλύτερα το σώμα του  αλλά ταυτόχρονα διεγείρεται και εγκεφαλικά. Η αγκαλιά που παίζει κυρίαρχο ρόλο στο tango πέρα από το να δημιουργεί μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας ανάμεσα στα δυο σώματα, λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά. Οι έρευνες το έχουν αποδείξει άλλωστε πως σε μια αγκαλιά μπορεί κανείς να ανανεώσει χιλιάδες σωματικά κύτταρα.

Cul. N.: Τι αντιπροσωπεύει για σας προσωπικά το τάνγκο και πόσο χώρο “καταλαμβάνει” στη καθημερινότητα σας; Πως είναι αλήθεια η ζωή ενός tanguero στα παρασκήνια;

Δ. Λ.: Όσο κλισέ και να ακούγεται, το tango για εμένα είναι τρόπος ζωής. Αυτό σημαίνει πως το μεγαλύτερο διάστημα της μέρας (αλλά και της νύχτας) ζω χορεύοντας. Εκεί ξοδεύω όλη μου την ενέργεια και από εκεί γεμίζω πάλι της μπαταρίες μου.

Παρασκήνια για εμένα δεν υπάρχουν. Αυτό που είμαι επί σκηνής, είμαι στη σχολή με τους μαθητές μου, σε μια milonga με φίλους και συναδέλφους. Η εικόνα και το συναίσθημα μου δεν μεταβάλλονται. Με ενδιαφέρει να υπάρχει ειλικρίνεια, σεβασμός και εκτίμηση στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους. Αφήνω την υποκριτική στους ηθοποιούς και την υποκρισία μακριά από εμένα.

Cul. N.: Γνωρίζουμε πως έχετε κάνει μεταμόσχευση νεφρού… Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο γι’ αυτό και να δώσετε σε άλλους ανθρώπους, που έχουν βιώσει κάτι αντίστοιχο και θέλουν ασχοληθούν με το χορό, ένα αισιόδοξο και ελπιδοφόρο μήνυμα;

Δ. Λ.: Κάνοντας μια αναδρομή, αισθάνομαι πολύ τυχερός για τα όσα έχω ζήσει ως τώρα και για τους στόχους που έχω επιτύχει. Μετά από κάποια χρόνια αιμοκάθαρσης ήρθε για εμένα η μέρα που περίμενα καιρό. Η μεταμόσχευση άλλαξε την ποιότητα της ζωής μου θεαματικά. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως πριν από αυτή είχα βάλει τα όνειρα μου σε παύση. Αντίθετα, ζούσα την κάθε στιγμή ουσιαστικά, ήμουν πάντα παρών σε ό,τι έκανα. Εννοείται πως χόρευα όπως τώρα… ίσως και περισσότερο. Μέσα από αυτή την εμπειρία, έμαθα πολλά για τους γύρω μου και κυρίως για τον εαυτό μου. Αναγεννήθηκα και συνειδητοποίησα πως στη ζωή νικητής είναι εκείνος που δεν χάνει ποτέ την ελπίδα. Για όλους όσους ανήκουν σε μια ευπαθή ομάδα όπως η δική μου θα ήθελα να τους πω, πως δεν υπάρχουν απραγματοποίητα όνειρα. Η θέληση και μόνο αποτελεί το πρώτο βήμα για μια καινούρια δραστηριότητα, μια επαγγελματική προσπάθεια, μια βαθιά φιλία, έναν νέο έρωτα.

Ο χορός για εμένα είναι η κινητήριος δύναμη. Γιατί καλά και τα φάρμακα άλλα η χαρά που εισπράττω από τους μαθητές μου είναι εκείνη που με κάνει να είμαι υγιείς και ευτυχισμένος.

Cul. N.: Φτάνοντας στο τέλος..εκτός από το «Tango vs. Tango»  ετοιμάζετε κάποια άλλη δουλειά;  Έχετε κάποιο όραμα που θα θέλατε να πραγματοποιήσετε καλλιτεχνικά στο εγγύς μέλλον;

Δ. Λ.: Αυτή τη περίοδο όλη η προσοχή μας είναι στραμμένη στη συγκεκριμένη παράσταση. Σε λίγο καιρό θα αποφασίσουμε για το επόμενο επαγγελματικό μας βήμα. Ως τότε θα βρισκόμαστε επί σκηνής δίνοντας τον καλύτερό μας εαυτό για κάτι που αγαπάμε τόσο πολύ… το tango.

Η ομάδα «T4Tango» παρουσιάζει τη νέα της παράσταση, Tango vs. Tango, από 1η Μαρτίου έως 19 Απριλίου 2015 στον Χώρο Τέχνης 14η Μέρα. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ