Η παράσταση της ομάδας Nova Melancholia, Νεκρή φύση. Προς δόξα της πόλης, παρατείνεται με ένα νέο κύκλο παραστάσεων από τις 12 έως τις 5 Απριλίου 2015.
Η ομάδα Nova Melancholia παρουσιάζει την περφόρμανς Νεκρή φύση. Προς δόξα της πόλης σε κείμενο του Μανώλη Τσίπου και σκηνοθεσία του Βασίλη Νούλα. Το κείμενο ανέβηκε πρώτη φορά στο επίσημο τμήμα του Φεστιβάλ της Αβινιόν 2014 σε σκηνοθεσία Michel Raskine και απέσπασε πολύ θετικές κριτικές από το γαλλικό Τύπο.
Πρόκειται για ένα πολυφωνικό μπαρόκ κείμενο που σταδιακά συνθέτει μπροστά μας ένα γυμνό, διεστραμμένο, ανοχύρωτο σώμα: το σώμα της πόλης. Το σώμα αυτό συλλαμβάνεται κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας μετάλλαξης, μιας ανοίκειας τελετουργίας μεταβολής, όπου όλες οι κατευθύνσεις μοιάζουν ανοιχτές.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ελέησέ με, πόλη μου, σύμφωνα με το άπειρο έλεός σου.
Με την απέραντη ευσπλαχνία σου εξάλειψε τη βραδύτητά μου.
Ακόμη πιο πολύ, πλύνε με από τον ρύπο της αεργίας μου κι από το φόβο μου καθάρισέ με.
Γιατί έχω συναίσθηση της αεργίας μου κι ο φόβος μου βρίσκεται πάντοτε μπροστά μου.
Για σένα δεν τόλμησα ν’ αγωνιστώ και μόνο τις φοβισμένες σκέψεις μου διέπραξα ενώπιόν σου.
Είναι δίκαιη η κρίση σου για μένα.
Νικήτρια παραμένεις κάθε φορά που σε πολεμούν, πόλη μου. […] »
Σκηνοθεσία: Βασίλης Νούλας
Σκηνικά – κοστούμια: Ντόρα Οικονόμου
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελισάβετ Ξανθοπούλου
Παίζουν: Ηλίας Βογιατζηδάκης, Αντώνης Γκρίτσης, Ειρήνη Γλαμπεδάκη, Λήδα Δάλλα, Adrian Frieling, Βίκυ Κυριακουλάκου, Νίκος Νικολακόπουλος, Βάλια Παπαχρήστου, Αλέξια Σαραντοπούλου, Κώστας Τζημούλης
« (…) ο ορμητικός λόγος του Μανώλη Τσίπου εκκρίνει μία δυνατή οσμή κρίσης (…). Το κείμενο, που δεν αμελεί το κάλεσμα στο φύλο μέσα σε πνεύμα εξέγερσης, μαστιγώνει τους χλιαρούς και εγκαθιστά αίσθηση αταξίας συγγενικής με την αναταραχή.»
«Κείμενο πλήρες, το οποίο αποκαλύπτει ποίηση δραματική. Το θέμα του είναι η ‘πόλη’ στην ολότητά της, ζωντανό σώμα πάντα εν κινήσει, πάντοτε επαναστατημένο, από την απαρχή του χρόνου.» Didier Méreuze – La Croix
«Μάλλον ένα μπαρόκ μανιφέστο που καλεί για επανάσταση, μα που μιλά επίσης για τον έρωτα προς μία πόλη, για τον έρωτα τον τόσο σύντομο, για τη βία των ανθρώπων, του σεξ, για την ατομική μεταμόρφωση των σωμάτων και των ψυχών.» Philippe Chevilley – Les Échos
« (…) είναι αδύνατο να ξεκαθαρίσει το νήμα της δράσης: τα πάντα μπερδεύονται, εικόνες, φωνές, κραυγές, ραδιοφωνικά μηνύματα, οδηγίες από τον συγγραφέα, λίστες λέξεων που επικαλούνται αδιανόητα έργα τέχνης (για παράδειγμα: πολίτες, τάγματα εφόδου, αλουμίνιο, γυαλί, πρόβατο, ρητίνη, χάντρες ροζαρίου, Βίβλος και διάλυμα φορμαλδεΰδης). Σαν η γραφή να έχει νικηθεί από την αταξία.» René Solis – Libération
«Πολιτική, ενεργητική, στρατευμένη και υψηλά ποιητική, η Νεκρή φύση. Προς δόξα της πόλης είναι μια ανάσα ρώμης και μία έκκληση για δράση, ορισμένες φορές βίαιη, ορισμένες φορές συνωστισμένη, μα ποτέ διστακτική. Βιωμένη ως ένα αναγκαίο άλμα, πρόκειται για μια έκκληση σε αναστοχασμό μέσα σ’ έναν κόσμο χαοτικό που έχει χάσει τα σημεία αναφοράς. Η Νεκρή Φύση χαίρεται από τη στράτευση και τη φρεσκάδα που απελευθερώνει με γενναιοδωρία.» Rick Panegy
