Καθηγητής με το ζόρι (The rewrite), του Μαρκ Λόρενς

Η νέα ταινία του Μαρκ Λόρενς, Καθηγητής με το ζόρι (The rewrite), με τους Χιού Γκραντ και Μαρίσα Τομέι, θα κυκλοφορήσει στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 18 Ιουνίου 2015, από τη Seven Films.

Μια φορά κι έναν καιρό, ο σεναριογράφος Κιθ Μάικλς τα είχε όλα- μία Χρυσή Σφαίρα, μια τεράστια επιτυχία με την υπογραφή του κι ανεξάντλητα αποθέματα Βρετανικού χιούμορ και γοητείας. Αυτό ήταν δεκαπέντε χρόνια πριν: τώρα είναι χωρισμένος, πλησιάζει τα πενήντα, δεν έχει γράψει τίποτα καλό εδώ και χρόνια κι έχει χρεοκοπήσει.

Ευτυχώς ο ατζέντης του, του βρήκε κάτι- δυστυχώς, είναι αρκετά μακρυά από το Χόλιγουντ. Ένα πανεπιστήμιο στη Νέα Υόρκη ψάχνει καθηγητές σεναρίου, και με άδειες πια τις τσέπες του, ο Κιθ δε μπορεί να αρνηθεί. Εκεί ανακαλύπτει όμως ότι το άστρο του δεν έχει ξεφτίσει τελείως, κι αποφασισμένος να γράψει ένα νέο σενάριο, καταβάλει την ελάχιστη προσπάθεια για τη νέα του δουλειά.

Η συμπεριφορά του θα αλλάξει όταν θα γνωρίσει τη Χόλι, μία μόνη μητέρα που κάνει δύο δουλειές για να πάρει το πτυχίο της. Θα τους ενώσει η ανάγκη για μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Η διδασκαλία τον έχει βοηθήσει να γίνει καλύτερος άνθρωπος και βρίσκεται ανάμεσα στην απόφαση να γίνει αυτός ο άνθρωπος ή να προσπαθήσει να γυρίσει στην παλιά λαμπερή του ζωή.

Σημειώσεις παραγωγής

«Ο «Καθηγητής με το ζόρι» είναι η ιστορία της τρίτης πράξης στη ζωή του Κιθ Μάικλς», εξηγεί ο Χιου Γκραντ. «Στην αρχή πιστεύει ότι όλα εξαρτώνται από το πόσο καλά παίζει το παιχνίδι του Χόλιγουντ ως σεναριογράφος».  Παραδόξως, η τρίτη πράξη εξελίσσεται πολύ μακρυά- στο προαύλιο ενός πανεπιστημίου στη Νέα Υόρκη.

«Ήθελα να γράψω μια κωμωδία για ένα καθηγητή», αναφέρει ο Μαρκ Λόρενς. «Μου αρέσει ο ακαδημαϊκός κόσμος, κατά κάποιο τρόπο δεν έφυγα ποτέ από το κολλέγιο. Ντύνομαι με τον ίδιο τρόπο που ντυνόμουν τότε. Η πρώτη μου δουλειά ήταν για την τηλεοπτική εκπομπή ‘Family Ties,’ η οποία ήταν σα να βρίσκομαι στο κολλέγιο. Ο Κιθ είναι ο χαρακτήρας που χάνει την αίγλη του ενάντια στη θέληση του. Μεγαλώνει σε μια βιομηχανία που λατρεύει τα νιάτα, και βρίσκει όλο και δυσκολότερο να εντοπίσει τη θέση του σε αυτή. Το έχω δει να συμβαίνει σε φίλους μου, κι όλοι αναρωτιούνται το ίδιο: Ποιό είναι το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή μου, εάν αυτό που ζούσα μέχρι σήμερα δεν είναι πια διαθέσιμο;»

Στο ταξίδι του ο Κιθ, συνειδητοποιεί ότι υπάρχουν πάρα πολλές διαφορές μεταξύ του Χόλιγουντ και του Μπίνχαμτον. «Επέλεξα πολύ συγκεκριμένα το Μπίνχαμτον» εξηγεί ο Μαρκ Λόρενς, «γιατί εκεί πήγα σχολείο κι εκεί γνώρισα τη σύζυγο μου. Ο καιρός εκεί είναι πάντα χάλια- εάν δεις ηλιόλουστη μέρα είναι σαν ιστορία του Ρέι Μπράντμπερι: ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους γιατί μπορεί να μη ξαναδεί σύντομα τον ήλιο. Αν όμως αρχίσεις και παρατηρείς πιο προσεκτικά, υπάρχει πολύ ομορφιά στον τόπο. Έτσι και για τον Κιθ, τα χρώματα αυτού του τόπου αρχίζουν να εμφανίζονται σταδιακά».

Κατά κάποιο τρόπο ο ακαδημαϊκός χώρος μοιάζει πολύ με τον κινηματογραφικό. «Είναι δύο χώροι, που δύσκολα βλέπει κάνεις έξω από αυτούς, δύσκολα εντοπίζει την τρέλα του ο καθένας. Οι άνθρωποι γερνάνε, αλλά οι μαθητές έχουν πάντα την ίδια ηλικία, υπάρχει μια δόση Ντόριαν Γκρέι σε όλο αυτό. Νομίζω αυτό κάνει τους καθηγητές λίγο ιδιόρρυθμους, ενώ ταυτόχρονα είναι πανέξυπνοι κι ετοιμόλογοι».

Αυτή είναι η τέταρτη συνεργασία του Χιου Γκραντ με το Μαρκ Λόρενς, και είναι και οι δύο πολύ χαρούμενοι που δουλεύουν ξανά μαζί. «Απλά δε μπορώ να φανταστώ κάποιον καλύτερο για το ρόλο», λέει ο Λόρενς. «Έχω την τάση να γράφω πολλά λόγια, και είναι καλός με τα λόγια. Ξέρω επίσης ότι έχει διαβάσει πολύ λογοτεχνία, οπότε η ιδέα του να ενσαρκώσει το σεναριογράφο έχει λογική».
«Δεν έκανα καμία προετοιμασία για το ρόλο παρόλα αυτά», λέει αστειευόμενος ο Χιου Γκραντ. «Πέρασα πολύ χρόνο με το Μαρκ όμως, δουλεύοντας το σενάριο και κάνοντας ενοχλητικά σχόλια. Αγαπώ τον τρόπο που γράφει, με κάνει πάντα να γελάω, έχουν μια γοητεία και μια αθωωότητα οι διάλογοι του. Αυτή η ιστορία έχει και κάποια στενάχωρα στοιχεία που δίνουν μια άλλη νότα στην ταινία».

Η σχέση του σκηνοθέτη με τον ηθοποιό δημιούργησε ένα περιβάλλον ταυτόχρονα παραγωγικό και παιχνιδιάρικο. «Ήρθε ο ξαδερφος μου απο την Ουάσινγκτον μια μέρα στα γυρίσματα», λέει ο Τζέι Κέι Σίμονς. «Υπάρχει πάντα διαφορετική δυναμική όταν υπάρχει επισκέπτης στο πλατώ, που δεν ανήκει στο χώρο- οι καλεσμένοι δεν είναι πάντα καλοδεχούμενοι. Τη μέρα που ήρθε όμως, είχαμε γυρίσματα με το Χιου Γκραντ και τον Κρις Έλιοτ, και ήταν ιδιαίτερα ανοιχτοί και φιλικοί μαζί του. Ήταν ένας καλός τρόπος να μάθω ότι δουλεύω με πολύ καλούς ανθρώπους».

«Είναι πολύ εύκολο να δουλεύεις σε τέτοιες συνθήκες», αναφέρει η Άλισον Τζάνεϊ. «Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με το Μαρκ, αλλά είναι ένας από τους πιο ευγενικούς και ταλαντούχους σκηνοθέτες που γνωρίζω. Είναι πάντα ευγνώμων κι αγαπάει τους ηθοποιούς- και οι ηθοποιοί αγαπούν τις συνεργασίες με ανθρώπους που τους αγαπούν!»

«Όπως ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος, είμαι τεράστιος θαυμαστής της Άλισον» λέει ο Λόρενς. «Είναι απλά εξαιρετική. Ήταν πολύ εύκολο ο χαρακτήρας της να γίνει καρικατούρα, αλλά γνώριζα εκ των προτέρων ότι η Άλισον θα έδινε μια φυσική διάσταση κι ανθρώπινη πλευρά σ’ αυτή τη γυναίκα.»

«Ένας από τους λόγους που σε κάνουν να νιώθεις σίγουρος για ένα σενάριο, είναι γιατί καταπληκτικοί ηθοποιοί είπαν αμέσως ναι όταν το διάβασαν», προσθέτει ο Γκραντ.
    
Τη φύση της σχέσης του Λόρενς με το Γκραντ δείχνει να εκτιμά κι ο βετεράνος ηθοποιός Τζέι Κέι Σίμονς: «Μία από τις πρώτες μου ταινίες ήταν το ‘Extreme Measures,’ στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο Χιου, όταν είμασταν και οι δύο πολύ νέοι. Με εξέπληξε ευχάριστα ότι το θυμόταν. Μαζί με το Μαρκ φέρανε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα στο πλατό- δεν κάνουμε εγχείρηση αλλά περνάμε καλά, και βγαίνει στην οθόνη. Ήταν απόλαυση αυτή η ταινία».

«Ο ρόλος μου είναι πολύ κοντά σε μένα», παραδέχεται ο ηθοποιός Κρις Έλιοτ.  « Ο Τζιμ είναι ένας άνθρωπος που δεν αισθάνεται απαραίτητα άνετα με τους ανθρώπους, παρότι είναι δάσκαλος- κι εγώ δεν αισθάνομαι πολύ άνετα με τους ανθρώπους, παρότι είμαι ηθοποιός».

Η ταινία έχει επιτρέψει στους ηθοποιούς να θυμήθουν τους καθηγητές που τους ενέπνευσαν περισσότερο. «Είχα έναν υπέροχο καθηγητή θεάτρου στο κολλέγιο Kenyon», αναφέρει η Άλισον Τζάνεϊ. «Οι καθηγητές που αγαπούν αυτό που κάνουν σε εμπνέουν περισσότερο- οποιοσδήποτε αγαπά αυτό που κάνει είναι πιο ευχάριστος και σαν παρέα».

«Ο καθηγητής που με ενέπνευσε περισσότερο ήταν ο μπαμπάς μου», λέει ο Τζέι Κέι Σίμονς. «Ήταν καθηγητής σε δημόσιο σχολείο κι έπειτα σε κολλέγιο. Έμπαινα κρυφά στην τάξη του και παρακολουθούσα στο βάθος. Παρακολουθώντας τον κατάλαβα από που πήραμε εγώ κι ο αδερφός μου το γονίδιο της ερμηνείας: ο μπαμπάς ήταν ο τύπος που μετέδιδε την πληροφορία με ιδιαίτερο χάρισμα- ήταν σκέτη έμπνευση».

«Υπάρχουν κάποιοι καθηγητές που θυμάμαι από το Μπίνχαμτον, που επηρρέασαν πολύ τον τρόπο που σκέφτομαι» λέει ο Μαρκ Λόρενς. «Δεν ξέρω αν θα αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους στην ταινία, αλλά είναι συγκεκριμένα άτομα».

Ο Λόρενς προσπαθεί ακόμα και η ίδια ταινία να είναι μια εμπειρία από την οποία όλοι θα μάθουν κάτι. «Ο γιος μου γράφει τη μουσική για την ταινία», λέει με περηφάνεια. Έχει γράψει τραγούδια για ταινίες του πατέρα του στο παρελθόν: «Μις με το ζόρι»  και «Τα Μάθατε για τους Μόργκαν;» και κάποια από τη μουσική του “Music and Lyrics.”  

«Όλοι έχουμε τα πάνω και τα κάτω μας στη βιομηχανία του θεάματος», αναφέρει ο Χιου Γκραντ. «Η ταινία το σατιρίζει αυτό, αλλά νομίζω πως τελικά αυτό συμβαίνει σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Ο Κιθ ανθίζει αργά στη ζωή του, και νομίζω ότι η ταινία αφορά κυρίως αυτό- τους ανθρώπους που ανακαλύπτουν την αληθινή τους κλίση αργά στη ζωή τους».

Συντελεστές:

Μαρκ Λόρνες – Σκηνοθεσία/ Σενάριο

Παίζουν:
Χιού Γκραντ
Μαρίσα Τομέι
Άλισον Τζάνεϊ
Τζέι Κέι Σίμονς
Κρις Έλιοτ
Μπέλα Χίθκοτ

Διάρκεια: 106 λεπτά