Η Επέλαση των Βαρβάρων: Προβολή ταινίας και συζήτηση στη Λέσχη «Δρόμοι Φιλίας και Πολιτισμού»

Η Επέλαση των Βαρβάρων (2003) του Ντενίς Αρκάν, μία από τις καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα θα προβληθεί, με ελεύθερη είσοδο και συζήτηση στη Λέσχη «Δρόμοι Φιλίας και Πολιτισμού» το Σάββατο 13 Ιουνίου 2015 στις 20.15.

Προλογίζει την ταινία – Συντονίζει τη συζήτηση μετά το τέλος της προβολής ο Γιάννης Καραμπίτσος (σκηνοθέτης, κριτικός κινηματογράφου και μοντέρ). 

Η επιλογή των ταινιών γίνεται από την ανοιχτή συντονιστική ομάδα της κινηματογραφικής λέσχης των «Δρόμων Φιλίας και Πολιτισμού» που αποτελείται από τους  Γιάννη Ζήβα, Δημήτρη Ζεβόλη και Γιάννη Καραμπίτσο.

Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ

LES INVASIONS BARBARES

Κοινωνική 2003 | Έγχρ. | Διάρκεια: 99′

Καναδογαλλική ταινία, σκηνοθεσία Ντενίς Αρκάν με τους: Ρεμί Ζιράρ, Στεφάν Ρουσό, Μαρί Ζοσέ Κροζέ, Ντοροτέ Μπεριμάν, Ντομινίκ Μισέλ, Λουίζ Πόρταλ

Ο άρρωστος Ρεμί, λίγο πριν υποκύψει στη θανάσιμη ασθένεια που τον χτύπησε, συμφιλιώνεται με τον απόμακρο γιο του, ο οποίος συγκεντρώνει κοντά στον πατέρα του αγαπημένους παλιούς φίλους και προσπαθεί να κάνει τις τελευταίες μέρες του όσο το δυνατόν πιο ανώδυνες. Αρκετό χιούμορ και λίγη πίκρα σε αυτό τον άκρως συγκινητικό απολογισμό της γενιάς του ’60, με όλη την παλιοπαρέα που πρωτοείδαμε στην ταινία «Η παρακμή της αμερικανικής αυτοκρατορίας».

Σκηνοθέτης: Denys Arcand

Σενάριο: Denys Arcand

Φωτογραφία: Guy Dufaux

Μουσική: Pierre Aviat

Βραβεία: Βραβείο καλύτερου σεναρίου και βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο φεστιβάλ των Καννών. Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 2003 και υποψηφιότητα για το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου. Βραβεία Cesar καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και σεναρίου από τη Γαλλική ακαδημία κινηματογράφου. Βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας από την Ιταλική ακαδημία κινηματογράφου κ.α.

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΝΤΕΝΙΣ ΑΡΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Έγραψα το σενάριο στη διάρκεια των δυο τελευταίων χρόνων. Είναι ένα θέμα που με απασχολούσε καιρό, αλλά ποτέ δεν είχα καταφέρει να του δώσω μια μορφή που να με ικανοποιεί. Κατέληγα πάντα με σενάρια πένθιμα και καταθλιπτικά. Ώσπου μου ήρθε η ιδέα να ξαναχρησιμοποιήσω τους ήρωες της «Παρακμή της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας». Το χιούμορ ο κυνισμός και το πνεύμα τους μου επέτρεψαν να χειριστώ το θέμα με μια ελαφρότητα που μ’ ευχαριστούσε.

Ευτυχώς όλοι οι ηθοποιοί ήταν εκεί, διαθέσιμοι, κι είχαν όλοι όρεξη να ξαναζήσουν μια νέα περιπέτεια. Προφανώς ο χρόνος είχε κάνει τη δουλειά του κι η ατμόσφαιρα είχε γίνει πιο σοβαρή, οι προθεσμίες της ζωής πιο αναπόφευκτες. Είχε σημάνει η ώρα της αποτίμησης. Ο Ρεμί είναι πεπεισμένος ότι εισερχόμαστε στην εποχή των βαρβάρων. Πιστεύει ότι ο Δυτικός Πολιτισμός, αυτός που γεννήθηκε από τον Δάντη και τον Montaigne πρόκειται να εκλείψει. Για ‘κείνον το σημαντικό είναι να διασωθούν τα έγγραφα, όπως το Μεσαίωνα. Αυτός θα είναι ο ρόλος της Ναταλί, που θα κληρονομήσει τη βιβλιοθήκη του.

Τώρα η αμερικανική αυτοκρατορία είναι η απόλυτη κυρίαρχος του κόσμου. Έτσι ο κόσμος θα πρέπει να αποκρούσει διαρκώς τις επιθέσεις των βαρβάρων που θα είναι ασταμάτητες. Η 11η Σεπτεμβρίου του 2001 ήταν η πρώτη από αυτές τις επιθέσεις, η οποία κατάφερε ν’ αγγίξει την καρδιά της αυτοκρατορίας. Είναι προφανές ότι θ’ ακολουθήσουν κι άλλες.

Αισθάνομαι ολοένα πιο μετέωρος σε σχέση με την κοινωνία που με περιβάλει. Φαντάζομαι ότι αυτό είναι το πιο συνηθισμένο δείγμα των γηρατειών. Η συνεχόμενη επιτάχυνση της ζωής και η οχλαγωγία της δημοσιογραφίας με απωθούν. Οι ταινίες που κατασκευάζονται σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές δε μ’ ενδιαφέρουν πολύ. Αγαπώ τους διαλόγους και τους ηθοποιούς.

Αισθάνομαι ότι οι χώρες θα εκλείψουν. Για τις μελλοντικές γενιές τα σύνορα θα έχουν την τάση να εκλείψουν. Ο γιος του Ρεμί έχει ήδη φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Θα υπάρχουν οι αμερικανοί πολίτες και οι υπόλοιποι. Από την οπτική γωνία της Ουάσινγκτον, οι Γάλλοι, οι Βούλγαροι ή οι Ιάπωνες είναι όλοι το ίδιο. Όλοι βάρβαροι.

Ντενίς Αρκάν (Denys Arcand)

ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΤΕΝΙΣ ΑΡΚΑΝ

Το 2000 σκηνοθετεί το Stardom, που αντανακλά την εμμονή για διασημότητα και την εκμετάλλευση που τη συνοδεύει. Πρώτη καναδέζικη ταινία που παρουσιάζεται ως επίσημο κλείσιμο στο Φεστιβάλ Καννών, επιλέγεται επίσης για το Φεστιβάλ Λονδίνου, του Τορόντο και του Βανκούβερ, αποσπά το Βραβείο Σεναρίου του Σωματίου Σεναριογράφων της Αμερικής και πωλείτε σε πάνω από τριάντα χώρες.

Το 1996, ο Αρκάν σκηνοθετεί το Joyeux Calvaire, μια τηλεταινία με θέμα τους άστεγους, που φέρνει στο προσκήνιο τον Μπεμουά Μπριέρ και τον Γκαστόν Λεπάζ. Η ταινία τιμάται με τρία βραβεία της Καναδέζικης Ακαδημίας Κινηματογράφου και Τηλεόρασης – Καλύτερης δραματικής Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Σεναρίου. Ο Ντενίς Αρκάν σκηνοθετεί, το 1995, την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία στην αγγλική γλώσσα το Love and Human Remains, διασκευή του θεατρικού έργου του Μπραντ Φρέιζερ, ενός από τους πλέον ανατρεπτικούς νέους δραματουργούς του αγγλόφωνου Καναδά. Σκηνοθετεί επίσης, το 1993, μια από τις ιστορίες της σπονδυλωτής ταινίας Montréal vu par…

To 1989, ο Ντενίς Αρκάν σκηνοθετεί το αιχμηρό Ο Ιησούς του Μόντρεαλ, το οποίο επιλέγεται για το Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Καννών, όπου τιμάται με το Βραβείο της Επιτροπής και με το Οικουμενικό Βραβείο. Η ταινία βραβεύτηκε επίσης με 12 Τζίνι και ήταν υποψήφια για Όσκαρ. Το 1987, ο Ντενίς Αρκάν σημαδεύει την εποχή του με την ταινία μεγάλου μήκους Η Παρακμή της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας, πρώτη ταινία του γαλλόφωνου Καναδά που προσελκύει πλήθη κοινού, στη χώρα της και στον κόσμο ολόκληρο. Στον Καναδά τιμάτε με 9 Τζίνι και με το βραβείο Μόλσον της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Αποσπά πολλά ακόμη βραβεία στη Γαλλία, την Ιταλία, την Αμερική και τον Καναδά. Νωρίτερα ο Ντενίς Αρκάν σκηνοθετεί δύο ντοκιμαντέρ για το Office National du Film, το Κέντρο Κινηματογράφου του Καναδά. Το On Est au Coton (1970), που ασχολείται με την κατάσταση των εργατών στην υφαντοβιομηχανία του Κεμπέκ, είναι μια ταινία προκλητική, η οποία απαγορεύεται για έξι χρόνια προκαλώντας σκάνδαλο. Το Québec: Duplessis et après… (1972) , που πραγματεύεται τα πολιτικά επακόλουθα της θητείας του τέως πρωθυπουργού του Κεμπέκ, Μορίς Ντιπλισί.

Ο Ντενίς Αρκάν εγκαταλείπει τον ONF και γυρίζει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας, το La Maudite Galette (1971), που συμμετέχει στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών. Ακολουθούν το Réjeanne Padovani, που το 1973 συμμετέχει στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στις Κάννες και στο Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης, το GINA, το Le confort et l’indifférence, που το 1981 βραβεύεται από τους κριτικούς του Κεμπέκ και το Le Crime d’ Ovide Plouffe, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ροζέ Λεμελέν, τεράστια εγχώρια εμπορική επιτυχία το 1984.

Όλες οι ταινίες του Ντενίς Αρκάν φανερώνουν μια μεγάλη αγάπη για την ιστορία κι ένα πάθος για τους ήρωες που προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα.