Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης παρουσιάζει την έκθεση του σύγχρονου όσο και διαχρονικού ζωγράφου Ηλία Δεκουλάκου ,του ζωγράφου με τη συμβολικά ανατρεπτική εικαστική γλώσσα, δέκα χρόνια μετά το θάνατο του, με τίτλο Αναδρομή 1968 – 1978 από τις 29 Ιανουαρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης .
Ο Ηλίας Δεκουλάκος αποτελεί γνήσιο και δυναμικό εκπρόσωπο της πολυσυζητημένης γενιάς του ’60, αποτύπωσε με την τέχνη του αλλά και με την προσωπική στάση ζωής του την πολιτική και την κοινω-νική βία, καταγγέλλοντας με ωμό ρεαλισμό τη βαναυσότητα του ανθρώπου προς τον άνθρωπο και την κακοποίηση της φύσης από τον άνθρωπο.
Η έκθεση, που λόγω και της τρέχουσας συγκυρίας αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα, περιλαμβάνει έργα από τις δύο μαχητικές εκθέσεις του δημιουργού: Ζωγραφική 1968-1973 και Πλαστικό Σύνολο.
Ορισμένοι από τους πίνακες της πρώτης εκρηκτικής σειράς, που είχαν αναρτηθεί για να εκτεθούν το 1973 στην Γκαλερί Αθηνών-Χίλτον, θεωρήθηκαν ακατάλληλοι μετά από επεισόδιο που δημιούργησε μία δασκάλα της εποχής, επειδή παρίσταναν γυμνά και προσέβαλαν τη δημόσια αιδώ. Έτσι, ύστερα από την άρνηση του ζωγράφου να τους αποσύρει, αποκαθηλώθηκαν πριν από τα εγκαίνια της έκθε-σης, η οποία ωστόσο παρουσιάστηκε αργότερα στις Νέες Μορφές με μεγάλη απήχηση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μέσα από τα εικονιζόμενα θέματα, όπως τα απαριθμεί ο ζωγράφος, που είναι ανθρώπινα μέλη, αρχι-τεκτονικά μέλη, τοπία, αντικείμενα και φρούτα, ο Ηλίας Δεκουλάκος αντιπαρατίθεται με τον δικό του έντονα κριτικό τρόπο στους εικαστικούς μηχανισμούς των συνταγματαρχών και καταγγέλλει με οργή, θλίψη και δηκτική διάθεση την πολιτική καταπίεση εκείνης της εποχής στην Ελλάδα.
Έτσι κι αλλιώς, ο Δεκουλάκος, αντιστεκόμενος μόνιμα σε κάθε είδους συντηρητισμό ή ιδεολογικές προκαταλήψεις, θεωρούσε ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι όχι μόνο μάστορας, αλλά στοχαστής και διανοούμενος. Απέρριπτε μεν τη στρατευμένη τέχνη, αυτοεπιτασσόταν όμως ενάντια στη διαστρέ-βλωση όλων των αξιών.
Με δεδομένο ότι του απαγορευόταν η έξοδος από τη χώρα λόγω πολιτικών φρονημάτων, επιλέγει ως πιστόλι τον αερογράφο και πυροβολεί από απόσταση στην επιφάνεια του τελάρου, παράγοντας φωτογραφικά στοιχεία αρτιότητας ενός σύγχρονου υπολογιστή και διατυπώνοντας ταυτόχρονα με την αφηρημένη τέχνη του ξεκάθαρα πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα.
Η δεύτερη σειρά περιλαμβάνει έργα της περιόδου 1976-1978, μαζί με σπουδές της πενταετίας 1974-1978, που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά το 1979 στην πρωτοποριακή γκαλερί Δεσμός. Πρόκειται για τις ωριμότερες στιγμές της στοχαστικής ζωγραφικής του Δεκουλάκου, που αμφισβητεί πλέον την ανάπτυξη της τεχνολογίας, παρατηρώντας την παραχάραξη των φυσικών στοιχείων, τη στρέβλωση της εικόνας του κόσμου και την επερχόμενη από το καπιταλιστικό σύστημα απειλή κατά της φύσης και του ανθρώπου.
