Η συνεργασία μου με τη Συντεχνία του Γέλιου ήταν αυτό που λέει και ο τίτλος. Γελάσαμε πολύ. Και δεν ήταν γέλιο που εμπόδιζε τη δουλειά, ήταν γέλιο χαράς για τη δουλειά. Έπιασα τον εαυτό μου να ανυπομονεί να έρθει η επόμενη πρόβα.

Με τους συντελεστές της ομάδας καταλάβαμε γρήγορα ότι μιλάμε την ίδια γλώσσα και δημιουργήθηκαν αμέσως κοινοί στόχοι ως προς το πώς ανεβαίνει ένα τέτοιο έργο. Ο Βασίλης Κουκαλάνι έχοντας την εμπειρία των δύο προηγούμενων παραστάσεων της ομάδας σε έργα του ίδιου συγγραφέα και έχοντας αναλάβει τη μετάφραση και τη διασκευή, ήταν σίγουρα η βασική πηγή δραματουργικής γνώσης δίνοντας τον «τόνο» σε αυτό το είδος «εμψυχωτικού» και «πολιτικού», θα έλεγα, παιδικού θεάτρου.

Πρόκειται για ένα ειλικρινές είδος θεάτρου όπου οι «μεγάλοι» υποδύονται τα παιδιά βιώνοντας τις επιθυμίες, τα προβλήματα και τις σχέσεις των παιδιών, χωρίς να «καμώνονται» παιδικές φωνές και στερεότυπα «παιδικών» συμπεριφορών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο το παιδί θεατής ταυτίζεται με τους ήρωες συναινώντας με τους «μεγάλους» που ζουν τις καταστάσεις που το αφορούν.

Αυτή η λογική μοιράστηκε άμεσα μεταξύ παλιών και νέων μελών της ομάδας, αποτελώντας απελευθέρωση για τους ηθοποιούς να αυτοσχεδιάσουν δημιουργικά, για τους σκηνοθέτες να χειριστούμε ένα εξαιρετικά «ζωντανό» υλικό και για την κινησιολόγο Σεσίλ Μικρούτσικου να «χορογραφήσει» εξαιρετικά την ελευθερία της παιδικής σωματικότητας. Μέσα απ’ την ίδια ατμόσφαιρα, με ανεκτίμητη προσφορά για την παράσταση, δημιουργήθηκαν τα καίρια και όμορφα τραγούδια του Φοίβου Δεληβοριά, καθώς και το ευρηματικό σκηνικό της Αλεξάνδρας Σιάφκου και του Αριστοτέλη Καρανάνου.

Ο σχολικός εκφοβισμός, το θέμα του έργου, δεν είναι ένα καινούργιο θέμα. Περιστατικά θυμόμαστε όλοι από τα παιδικά μας χρόνια είτε ως παρατηρητές, είτε ως θύματα ή και ως θύτες. Με τον όρο «bullying» απλά ξαναπήρε το θέμα έκταση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το έργο αντιμετωπίζει το φαινόμενο με κοινωνική ματιά κι εκεί ακριβώς ψάχνει τη λύση του. Δε βαφτίζονται «κακοί» μέσα από το έργο ούτε χαρακτηρίζονται κακές συμπεριφορές και τάσεις που έχουμε μέσα μας ως ρίζες του προβλήματος. Το bullying αντιμετωπίζεται ως ένα κοινωνικό φαινόμενο αποτέλεσμα ενός προβληματικού εκπαιδευτικού συστήματος και κατ’ επέκταση ενός ευρύτερου συστήματος.

Σαν δεύτερη σκέψη θα έλεγα ότι ο σχολικός εκφοβισμός δεν είναι το θέμα του έργου. Το θέμα του έργου είναι πιο πολύ το προβληματικό εκπαιδευτικό σύστημα που παράγει τον ανταγωνισμό και στερείται ουσιαστικής εκπαίδευσης. Της εκπαίδευσης που θα διδάξει το παιδί τη ζωή και θα του ανοίξει δρόμους. Από παντού προς παντού. Ακόμα και μέσα του. Και τελικά, το θέμα του έργου είναι η Συλλογικότητα. Τα παιδιά, οι μεγάλοι, όλοι μας, λειτουργώντας μαζί, μπορούμε να καταφέρουμε το αδύνατο. Μπορούμε να βρούμε λύσεις. Να κάνουμε εμείς τον κόσμο μας καλύτερο.

Info:

Ο Γιώργος Παλούμπης ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει σκηνοθετήσει πολλές παραστάσεις – μεταξύ των οποίων: «50 λέξεις» του Μάικλ Γουέλλερ (Θέατρο Βικτώρια), «Κατάδικος μου» των Ελένη Ράντου, Σάρας Γανωτή, Νίκου Σταυρακούδη (Θέατρο Διάνα), «Τα Λουλούδια στην Κυρία» του Άκη Δήμου (Θέατρο Από Μηχανής), «Τον Άυλο Εσένα» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη (Θέατρο Τέχνης). «Αόρατη Όλγα» του Γιάννη Τσίρου (Εθνικό Θέατρο – ένα εκ των δύο έργων της παράστασης με τον γενικό τίτλο «Ξένος») «Bug» του Τρέισι Λετς (Επί Κολωνώ). Έγραψε και σκηνοθέτησε τα έργα «Penalty» (Θέατρο Επί Κολωνώ), «Νο 44» (Θέατρο Μεταξουργείο) και «ΠΑΚΜΑΝ» (Θέατρο Χώρα). Έχει διδάξει υποκριτική σε διάφορα θεατρικά εργαστήρια και φέτος πρόκειται να διδάξει στο Θέατρο Τέχνης.

Η παράσταση Είστε και φαίνεστε θα παρουσιάζεται στο Σύγχρονο Θέατρο από τις 18 Οκτωβρίου 2015. Περισσότερες πληροφορίες: Είστε και Φαίνεστε από τη Συντεχνία του Γέλιου στο Σύγχρονο Θέατρο