Λήδα Ρουμάνη: Δεν έγινε ο κόσμος για να ’μαστε μόνοι

Το όνομα της Ελευθερίας Αρβανιτάκη είναι συνώνυμο της σύγχρονης πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Με ρεπερτόριο τεράστιο και τραγούδια γνωστά σε όλους –  ακόμα και σε εκείνους που δεν είναι συνεπείς της ακροατές – κι αυτό κάνει τον καλλιτέχνη «μεγάλο». Αν το συνδυάσεις και με την αντοχή του ρεπερτορίου στα χρόνια, τότε περνάς σε χαρακτηρισμούς τύπου «τεράστιος», «διαχρονικός» και η σίγουρα η Αρβανιτάκη είναι όλα αυτά.

Ναι, δηλώνω φανατική της ακροάτρια εδώ και 28 χρόνια από τότε που την πρωτοανακάλυψα. Με τα χαρτζιλίκια μου αγόρασα δίσκους και κασέτες της, πήγαινα στα live κι έφευγα με την ωραία βραχνάδα που σου μένει μετά από μια συναυλία που τραγουδάς από το πρώτο ως και το τελευταίο τραγούδι.

Κι ύστερα ήρθε και δούλεψα μαζί της. Έμεινα έκτοτε εκεί κι ας είχα άλλα πλάνα. Το 2004 κάναμε μαζί μια ραδιοφωνική επιτυχία και το 2007 άλλο ένα αγαπημένο τραγούδι. Και συνεχίζαμε μαζί και στα άλλα τα γνώριμα της δουλειάς  – και τα άγνωστα επίσης.

Το 2011 ξεκίνησε να ψάχνει τραγούδια για νέο άλμπουμ. Πήρα τον Θέμη Καραμουρατίδη τηλέφωνο και του έστειλα στιχάκια για να κάνουμε ένα τραγούδι για την Ελευθερία. Έρωτας με το πρώτο άκουσμα – η πρώτη ματιά ήρθε μετά – αλλά ο έρωτας έμεινε. Φτιάξαμε κι άλλα τραγούδια και φτάσαμε αισίως τα έξι μαζί στο νέο άλμπουμ. Υπογράφω τις 6+1 από τις “9+1 Ιστορίες” του άλμπουμ. Στις δύσβατες μέρες που βιώνουμε κλείνω με την πιο αγαπημένη μου φράση – κι ακόμα πιο επίκαιρη – σε αυτή τη δουλειά: «Δεν έγινε ο κόσμος για να ’μαστε μόνοι». «Λήδα, θα το δεις γραμμένο στους τοίχους» μου ’πε κάποιος. Χαμογέλασα…

Info: Η Λήδα Ρουμάνη μεγάλωσε στον Ορχομενό, αλλά πάντα αγαπούσε τη χανιώτική της καταγωγή. Σπούδασε Κοινωνική και Οργανωτική ψυχολογία στην Αγγλία, αλλά από το 1999 συνεργάζεται με την Ελευθερία Αρβανιτάκη σταθερά. Πρωτοεμφανίστηκε σαν στιχουργός το 2004 με το «Πάρε με αγκαλιά και πάμε». Έχει γράψει τραγούδια για την Ελευθερία Αρβανιτάκη, αλλά και τη Γιώτα Νέγκα. Στο άλμπουμ «9+1 Ιστορίες» υπογράφει στιχουργικά τις 6+1 ιστορίες του δίσκου.

* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 33