Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος φιλοξενεί την πρώτη ατομική έκθεση της εικαστικού Έλενας Μαρίνου με τίτλο «Κώδικες και κλειδιά», που εγκαινιάζεται την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016, στις 20:00.
Πρόκειται για έναν εικαστικό διάλογο με Έλληνες καλλιτέχνες της γενιάς του ’60 και συγκεκριμένα τους Αλέξη Ακριθάκη, Παύλο (Διονυσόπουλο), Βλάση Κανιάρη, Μιχάλη Κατζουράκη, Νίκο Κεσσανλή, Μίμη Κοντό, Παντελή Ξαγοράρη, Κωνσταντίνο Ξενάκη, Δανιήλ (Παναγόπουλο), Ναυσικά Πάστρα και Κώστα Τσόκλη, καθένας από τους οποίους πυροδότησε το ύφος και τη μορφολογία των προσωπικών σχολίων της εικαστικού στο έργο τους.
Η Έλενα Μαρίνου αναζήτησε την υλική και εννοιολογική συνάφεια, αφουγκραζόμενη τα μηνύματα του σημερινού εικαστικού ιδιώματος, χωρίς να κόψει τον ομφάλιο λώρο που την έδεσε μαζί τους. Με κεντρικό άξονα τα QR Codes και τα πολύχρωμα τετράγωνα που δημιουργούν άπειρους και μοναδικούς συνδυασμούς και αντιστοιχούν σε προκαθορισμένες, από την ίδια, λέξεις, επιχειρεί να συστήσει τους καλλιτέχνες και το έργο τους στους θεατές, οδηγώντας τους να κάνουν τη δική τους «σύγχρονη» ανάγνωση και ερμηνεία.
Παρουσιάζονται 11 έργα μικτής τεχνικής και ένα βίντεο της Έλενας Μαρίνου και παράλληλα εκτίθενται έργα των πολύ σημαντικών προαναφερθέντων καλλιτεχνών της γενιάς του ’60.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι τα έργα των εικαστικών της γενιάς του ΄60 θα εκτίθενται δίπλα στο αντίστοιχο έργο της Έλενας Μαρίνου ώστε να πραγματοποιείται εικαστικός διάλογος και να είναι άμεσα εμφανής η επιρροή και το σκεπτικό που ακολούθησε η ίδια.
Ο κατάλογος της έκθεσης θα παρουσιαστεί στο κοινό σε εκδήλωση που θα γίνει κατά την διάρκεια της έκθεσης, προκειμένου να περιέχει φωτογραφίες από τα έργα τοποθετημένα στον χώρο της αίθουσας τέχνης.
Όπως αναφέρει ο ιστορικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης, «…η έκθεση- πρόταση της Έλενας Μαρίνου η οποία συνομιλεί άμεσα με τους εικαστικούς της προγόνους και τα έργα τους, δημιουργώντας έτσι ένα καινούριο έργο, προϊόν μαθητείας αλλά και έμπνευσης, έρευνας αλλά και αναστοχασμού. Τίποτε πιο παρήγορο! Μία καλλιτέχνις του σήμερα που αναγνωρίζει ότι η γενιά του ’60 συγκροτεί ένα σώμα ιστορίας εκπροσωπώντας διεθνώς τον ελληνικό μοντερνισμό και που προσεγγίζει τη δημιουργία αυτής της γενιάς και αυτής της εποχής, όχι φολκλορικά ή επετειακά, δηλαδή μυθοποιητικά, αλλά με μια αυστηρή μέθοδο εργασίας. Τόσο για να συμπορευθεί όσο και να διαφοροποιηθεί. Κυρίως για να κατανοήσει. Αντιμετωπίζοντας τη τέχνη όχι ως συναισθηματικό παραλήρημα αλλά ως διαδικασία μεθόδου, μαθητείας και ένδον προβολής. Το ξαναλέμε: Κοιτώντας κανείς πίσω βλέπει καλύτερα μπροστά…
…τα έργα της Έλενας Μαρίνου αποτελούν γοητευτικά υβρίδια που σχολιάζουν με τα όπλα του μοντερνισμού το σημερινό καθεστώς του μεταμοντέρνου. Προσωπικό της ύφος είναι η απάρνηση του προσωπικού ύφους, δηλαδή του ego του καλλιτέχνη, προς όφελος, τόσο της ιστορίας όσο και της συλλογικής μας μνήμης η οποία πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί χωρίς παραμορφωτικούς φακούς. Τα έργα είναι έξυπνα επειδή δεν είναι εξυπνακίστικα και είναι ευαίσθητα επειδή δεν υποκρίνονται καμία αυθεντία. Η έκθεση γενικότερα, με τον διττό της χαρακτήρα, έτσι καθώς τα έργα της «μαθήτριας» τίθενται δίπλα στις συνθέσεις των «δασκάλων», είναι ταυτόχρονα παιδαγωγική και διασκεδαστική. Και μάλιστα με την αρχαία σημασία της λέξης «διασκέδαση», ενώ προσθέτει ότι η καλλιτέχνις «προχωρά άμεσα σε μια συμφιλιωτική χειρονομία προς το παρελθόν της νεοελληνικής τέχνης, ενώ έμμεσα καταγγέλλει τη βλακώδη διαμάχη που σοβεί για δέκα δεκαετίες ανάμεσα στους (θεωρούμενους ως) κριτικούς και τους (θεωρούμενους ως) καλλιτέχνες», φορώντας «την τήβεννο του θεωρητικού, όχι για να κρύψει αλλά, αντιθέτως, για να αποκαλύψει τη λερωμένη αλλά λαμπερή ποδιά του καλλιτέχνη…».
Η Έλενα Μαρίνου σπούδασε Γραφιστική και Διακόσμηση εσωτερικών χώρων στην Α.Τ.Ε.Σ. (Αθηναικό Τεχνολογικό Επιμορφωτικό Σπουδαστήριο) κατά τα έτη 1990-1993. Από το 1992 έως το 2007 δούλεψε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην διαφήμιση.
Το 2009, εισήχθη στη σχολή Καλών Τεχνών στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από το οποίο και αποφοίτησε με άριστα το 2014, από το εργαστήριο του Ι. Φωκά. Το 2015 εισήχθη στο Ελληνογαλλικό Μεταπτυχιακό πρόγραμμα της ΑΣΚΤ “Τέχνη, Εικονική πραγματικότητα και πολυχρηστικά συστήματα καλλιτεχνικής έκφρασης”.
Από το 2011, έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη καθώς και τη Σερβία. Τον Φεβρουάριο του 2016 πραγματοποιεί την πρώτη της ατομική έκθεση. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Την βραδιά των εγκαινίων θα συνοδέψουν τα εξαιρετικά κρασιά από το κτήμα Εύχαρις.
