Με αυτή την αφορμή, οι πέντε ηθοποιοί της παράστασης και μέλη της ομάδας, που είναι φίλοι και συνεργάτες με κοινό πάθος “τη λαχτάρα για ουσιαστική επαφή με το θέατρο”, μας μίλησαν για τα θέματα που πραγματεύεται το έργο του Σαίξπηρ, τις αντανακλάσεις του στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, καθώς και για τα «ετερόκλητα», μελλοντικά πλάνα τους. Παρά την έλλειψη πίστης στο μέλλον που χαρακτηρίζει τη νέα γενιά, αυτοί “βλέπουν μπροστά με μια συγκρατημένη αισιοδοξία”.
Όσον αφορά την παράστασή τους; Το “κάτι διαφορετικό” που αυτή προτείνει, είναι πως “δεν δίνει καμία απάντηση. Καμία λύση, καμία τελεία”, γιατί, όπως λένε και οι ίδιοι, η “τελεία ανήκει στον θεατή”.
Τα υπόλοιπα… επί σκηνής!
Culturenow.gr: Θα θέλατε να μας “συστήσετε” την Ομάδα C.for Circus; Ποια ανάγκη σας ώθησε στη δημιουργία της και ποιοι είναι οι καλλιτεχνικοί –και μη- στόχοι που σας ενώνουν;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
C. for Circus: Η ομάδα αποτελείται από δέκα μέλη, οκτώ εκ των οποίων ζούνε και δραστηριοποιούνται στην Αθήνα και δυο στη Θεσσαλονίκη. Όλοι μέλη της θεατρικής ομάδας του Πολυτεχνείου Α.Π.Θ. βρεθήκαμε να κάνουμε πρόβες στο υπόγειο ενός μπαρ, δημιουργώντας ένα σχήμα πιο ευέλικτο και με κοινό παρονομαστή, τη λαχτάρα για ουσιαστική επαφή με το θέατρο. Σιγά-σιγά και μέσα από σχεδόν καθημερινή τριβή αναπόφευκτα η δουλειά έγινε προτεραιότητα κι αυτό οδήγησε στην ανάγκη ύπαρξης ενός δικού μας χώρου και δικών μας παραγωγών. Αυτό το κοινό πάθος μας, δημιούργησε εκτός από σκηνική και μια αδελφική σχέση μεταξύ μας. Έτσι, ακόμα και όταν κάποια μέλη της ομάδας κατηφόρισαν στην Αθήνα, για σπουδές σε δραματικές σχολές, τα ενεργά μέλη συνέχισαν με παραγωγές στη Θεσσαλονίκη, θεωρώντας δεδομένη τη συνέχιση της δουλειάς. Έτσι δουλεύουμε και τώρα. Ο καθένας βοηθάει όπως μπορεί στην εκάστοτε παραγωγή κι αυτή είναι η κοινή μας αντίληψη για την έννοια της ομάδας. Μας αρέσει να πειραματιζόμαστε με κείμενα δικά μας και όχι και με τη δική μας μουσική, πετυχημένη ή μη. Είμαστε φίλοι και συνεργάτες κι αυτό είναι μεγάλη τύχη!
Cul. N.: Μετά από δύο χρόνια επιστρέφετε στην Αθηναϊκή πρωτεύουσα για να παρουσιάσετε το έργο του Σαίξπηρ «Με το ίδιο μέτρο». Ποια είναι η προσωπική σας οπτική γι’ αυτή τη λεγόμενη «μελαγχολική κωμωδία» ή «τραγικωμωδία»;
C. for Circus: Η αλήθεια είναι πως προβληματιστήκαμε πολύ για το πώς θα προσεγγίζαμε το έργο, γιατί εμπεριέχει έντονα στοιχεία τραγωδίας, αλλά και συχνά ντυμένα με μια υπερβολή φοβερά κωμική! Προτεραιότητα ήταν να διηγηθούμε την ιστορία και όχι απαραίτητα να προβούμε σε συμπεράσματα ή θέσεις, οπότε αυτή ήταν και μια βασική επιδίωξη, άρρηκτα συνδεδεμένη και με το κεντρικό νόημα του έργου. Προσπαθήσαμε δηλαδή να διαφανεί με ευχάριστο και διακριτικό τρόπο, πως κανένας από τους ήρωες δεν είναι αμιγώς καλός ή κακός, αλλά είναι όλοι τους «αθεράπευτα θνητοί».
Cul. N.: Ποιοι είναι οι βασικοί άξονες της προσέγγισής σας; Τι είναι αυτό, το “κάτι διαφορετικό”, που προτείνει η δική σας παράστασή σας στον θεατή;
C. for Circus: Το γεγονός ότι δεν είχαμε έναν σκηνοθέτη να μας εισάγει έναν δικό του συγκεκριμένο άξονα είχε ως αποτέλεσμα να διαβάζουμε και να μελετάμε συνεχώς, ανανεώνοντας τις σκέψεις και τις προτάσεις μας. Σκοπός αυτής της διαρκούς επανεξέτασης ήταν η δημιουργία ενός κοινού για όλους μας άξονα ως προς τα θέματα που θίγει το έργο και συνεπώς και ως προς την προσέγγισή τους μέσα από την παράσταση μας.
Τελικά, αυτό στο οποίο καταλήξαμε, διανθισμένο βέβαια από «διαμαντάκια» που προέκυπταν στις αναγνώσεις, είναι το πρώτο μας ένστικτο σε σχέση με το έργο. Το προφανές αλλά και ουσιαστικό θέμα της εξουσίας.
Μέσα από την καθαρή αφήγηση της ιστορίας θέλαμε να θίξουμε την ίδια τη φύση του ανθρώπου, τη «γυάλινή του ύπαρξη» που όντας εύθραυστη και ευάλωτη ψάχνει να βρει διεξόδους. Μία τέτοια διέξοδος είναι και η εξουσία, που ενώ φαινομενικά δείχνει απροσπέλαστη, τελικά κρύβει τις πιο ισχυρές ανασφάλειες, ακριβώς γιατί καλείται να υπηρετήσει ένα τόσο ισχυρό προσωπείο. Μία άλλη διέξοδος είναι η ελπίδα του καθενός σε κάτι ανώτερο, που σαν «Από μηχανής» θεός θα φέρει την αλλαγή, την ισορροπία και τη λύση όλων των προβλημάτων που θεωρεί ότι ο ίδιος δεν μπορεί να λύσει. Συνεπώς, ανάληψη και διαχείριση εξουσίας από τη μία και ανάθεσή της από την άλλη.
Όσον αφορά τώρα το «κάτι διαφορετικό» αυτής της παράστασης, ίσως είναι πως δε δίνεται καμία απάντηση. Καμία λύση, καμία τελεία. Ίσως άνω τελεία, ή αποσιωπητικά ή ερωτηματικό. Αλλά σίγουρα όχι τελεία. Αυτή ανήκει στο θεατή.
Cul. N.: Η δολιότητα, η αυθαιρεσία, η κατάχρηση της κρατικής εξουσίας και η διαφθορά των ανθρώπων όταν αναλαμβάνουν δημόσιες θέσεις, είναι θέματα ιδιαίτερα επίκαιρα και σήμερα… Ποιες είναι, κατά την άποψή σας, οι αντανακλάσεις του σαιξπηρικού έργου στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα;
C. for Circus: Πόσο αλλάζει η ανθρώπινη φύση; Το ζήτημα της κατάχρησης της εξουσίας είναι διαχρονικό ακριβώς γι΄ αυτό το λόγο και θα το συναντάμε σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες. Είναι πολλά τα παραδείγματα αυτοεξαίρεσης της εξουσίας από το νόμο και ιδιαίτερα σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, όπου η εφαρμογή της νομοθεσίας γίνεται με τόσο αμφιλεγόμενο και ασταθή τρόπο.
Σ’ αυτό το έργο του Σαίξπηρ, όπως και στις σύγχρονες κοινωνίες, παρά τη διαφορά δοτού και εκλεγμένου άρχοντα αντίστοιχα, είναι παρεμφερής ο τρόπος με τον οποίο παρακάμπτεται η κοινή γνώμη σε σχέση με τη λειτουργία του κράτους κι αυτό ίσως με τη δικαιολογία ότι ο άρχων γνωρίζει καλύτερα το συμφέρον του αρχόμενου, χωρίς παρόλα αυτά να του παράσχει ενημέρωση, γνώση και παιδεία, ώστε να τον καταστήσει ικανό και πολιτικά ενεργό μέλος της κοινωνίας.
Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα και όχι τόσο προφανής σύνδεση του έργου αυτού με το σήμερα, είναι η καθοδήγηση της κοινής γνώμης σε σχέση με την εξουσία, που υποδεικνύει το μη χείρον ως βέλτιστο στην εκάστοτε συγκυρία. Είναι τρομερό πως με τόση ευκολία μια ολόκληρη κοινωνία στρέφεται και εναποθέτει ελπίδες σε φαινομενικές αλλαγές, που έχουν κοινό παρονομαστή και χωρίς η ίδια να μοχθήσει γι’ αυτό.
Cul. N.: Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να δημιουργούνται αρκετές θεατρικές ομάδες που κυοφορούν ενδιαφέρουσες προτάσεις, οι οποίες δυστυχώς δεν δύναται πάντα να καρποφορήσουν. Πόσο δύσκολο είναι να επιβιώσει μία ομάδα και να “υψώσει” την καλλιτεχνική φωνή της με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτει;
C. for Circus: Σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολο, ακριβώς γιατί τα μέσα είναι όντως ελάχιστα. Το θέμα είναι, σ’ αυτή τη φάση την τόσο αρχική -γιατί για μας, εδώ στην Αθήνα, περί αρχής πρόκειται- να μη μονοπωλήσει το οικονομικό κομμάτι. Να είσαι διατεθειμένος να διαθέσεις όσα μπορείς, έστω κι αυτά τα ελάχιστα, για να κάνεις το καλύτερο που μπορείς ως προς το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, χωρίς να προσδοκείς κάποιο κέρδος απ’ αυτό. Πέραν του οικονομικού, ένα άλλο ζήτημα είναι η συνολική προώθηση. Που και πάλι στη δική μας περίπτωση, δεν είναι καθόλου αυτονόητη η προσέλευση του κόσμου στην παράστασή μας. Οπότε, το μόνο που μας μένει είναι η ίδια η δουλειά μας, οι συμπαίκτες μας και αυτό που έχουμε να μοιραστούμε με το κοινό. Με την ελπίδα πάντα, αν είναι όντως ισχυρό, να υπάρχει και η αντίστοιχη σταδιακή ανταπόκριση από τον κόσμο.
Cul. N.: Εσείς, βλέπετε ελπίδα μέσα στο “γκρίζο” τοπίο των ημερών μας; Πως οραματίζεστε το μέλλον, ως νέοι άνθρωποι και καλλιτέχνες;
C. for Circus: Αλίμονο αν δε βλέπαμε! Άλλωστε, ο καθένας δεν ψάχνει τρόπους να «αντισταθεί» στο γκρίζο κομμάτι της καθημερινότητας; Εμείς επιλέγουμε το θέατρο ως τρόπο αντίστασης. Το συγκεκριμένο τρόπο δουλειάς και λειτουργίας της ομάδας, που κάθε άλλο παρά εύκολος είναι, αλλά είναι ο δικός μας τρόπος πορείας. Είναι χαρακτηριστικό πάντως των τελευταίων γενεών, η έλλειψη πίστης στο μέλλον, που συνεπάγεται απουσία μακροπρόθεσμων στόχων, ακόμα και της ικανότητας να ονειρεύεσαι. Εμείς βλέπουμε μπροστά με μια συγκρατημένη αισιοδοξία – συγκρατημένη στο κομμάτι που αφορά στις αλλαγές. Κάθε αλλαγή χρειάζεται κόπο και προσωπική εμπλοκή, οπότε μόνο συγκρατημένα αισιόδοξοι μπορούμε να δηλώσουμε, αφού κι εμείς παλεύουμε καθημερινά με μια αδηφάγο καθημερινότητα και μ’ έναν κόσμο που κάπου έχει στραβώσει…
Cul. N.: Κλείνοντας, θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τα επόμενα σας σχέδια; Σκέφτεστε να ετοιμάσετε κάτι καινούριο εδώ, στη Θεσσαλονίκη ή και κάπου αλλού;
C. for Circus: Στα επόμενα μας σχέδια είναι σίγουρα η Θεσσαλονίκη. Ως «γενέτειρα» της ομάδας αποτελεί βασικό σταθμό, μιας και ευτυχώς έχουμε ακόμα φίλους που ανυπομονούμε να μοιραστούμε τη δουλειά μας! Έτσι έγινε και με την προηγούμενη παραγωγή «Κάτι διαφορετικό», την οποία παρεμπιπτόντως έχουμε σκοπό να ξαναπιάσουμε και να εξελίξουμε. Είναι μια δουλειά που αγαπάμε πολύ και θα θέλαμε να μπορέσουμε να την επικοινωνήσουμε -διασκευασμένη- και στο εφηβικό κοινό, ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει τη δική μας μετακίνηση στα σχολεία. Τώρα, πραγματικά, επειδή είμαστε δέκα άτομα και στόχος είναι να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες του καθενός, μπορείτε να φανταστείτε ότι στα πλάνα της ομάδας εμπεριέχονται ετερόκλητα στοιχεία, όπως αμιγώς μουσικά ή κινησιολογικά projects μέχρι και μελέτη πάνω στην αρχαία τραγωδία. Ίδωμεν!
Η ομάδα και η παράσταση στο facebook:
Με το ίδιο μέτρο – C. for Circus
*Φωτογραφίες: ©C for Circus
