Το Εργαστήριο Γυψοτεχνίας-Χαλκοχυτικής της ΑΣΚΤ και το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζουν την έκθεση με τίτλο «ΑΝΘΡΩΠΟΓΡΑΦΕΣ. Η έννοια του εκμαγείου στην τέχνη», στο κτήριο της οδού Πειραιώς, από τις 12 έως τις 29 Μαΐου 2016. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 11 Μαΐου 2016 και ώρα 20:00.
Στην έκθεση προβάλλονται έργα των φοιτητών του εργαστηρίου των ετών 2012-2015, τα οποία δημιουργήθηκαν για τις 3 θεματικές ενότητες: «Αυτοπροσωπογραφία», «Το χέρι μου» και «Το βάρος μου». Τα έργα βασίζονται σε αντίγραφα μελών των σωμάτων των ίδιων των φοιτητών, συμβάλλοντας έτσι στον προβληματισμό για το κατά πόσο ένα αντίγραφο ανθρώπινου σώματος μπορεί να είναι ή να γίνει έργο τέχνης.
Η έκθεση αποτελεί συνέχεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας στο εργαστήριο και συνοδεύεται από μια ομότιτλη έκδοση (Εκδόσεις «Λειμών»), η οποία αποτελεί προσπάθεια για μια θεωρητική προσέγγιση των παραπάνω θεμάτων που απασχόλησαν τους φοιτητές. Τα κείμενα της έκδοσης υπογράφουν οι Μάγδα Αναγνωστή (αρχιτέκτονας), Δημήτρης Αναγνωστής (διδάκτορας Ψυχιατρικής-Ψυχανάλυσης), Μάρκος Γεωργιλάκης, (γλύπτης και επίκουρος καθηγητής της ΑΣΚΤ) και Δημήτρης Παυλόπουλος (αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών).
Τόσο η έκθεση όσο και η έκδοση αποτελούν τη δεύτερη δράση του Εργαστηρίου Γυψοτεχνίας-Χαλκοχυτικής, στην προσπάθειά του να συμβάλει στην ευρύτερη και βαθύτερη διερεύνηση των θεμάτων που απασχολούν τους φοιτητές, και όχι μόνο κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Η πρώτη παρουσίαση της συγκεκριμένης δράσης πραγματοποιήθηκε το 2010, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων.
Την επιμέλεια της έκθεσης στο Μουσείο Μπενάκη έχει ο γλύπτης και επίκουρος καθηγητής της ΑΣΚΤ, Μάρκος Γεωργιλάκης και τον σχεδιασμό η αρχιτέκτονας και φοιτήτρια της ΑΣΚΤ, Ηρώ Μανδηλαρά.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στην έκθεση συμμετέχουν με έργο τους οι φοιτητές: Γιάννης Αυγουστής, Ανδρέας Βερναρδάκης, Ευαγγελία Δημητρακοπούλου, Στυλιανή Δημητρίου, Θεοδώρα Δεδούση, Διαμαντή Αικατερίνη, Θωμάς Διώτης, Ζερβού Ελένη, Δήμητρα-Ταμάρα Ζίγκαρις, Δημήτρης Καμπουρόπουλος, Δημήτρης Καλογερής, Χριστίνα-Ευδοκία Καλογεροπούλου, Ορέστης Καραλής, Άννα Κετίκογλου, Αικατερίνη Κομιανού, Κυριακή Κούνιαρη, Δανάη Κρίκη, Γεωργία Κυριακίδου, Καλλιρρόη Κωστίκογλου, Μαρία Λουίζου, Μανουρά Μαρία, Ηρώ Μανδηλαρά, Μαρίνα Μαργέλου, Έλενα Μαρίνου, Κωνσταντίνος Μάρος, Λυδία Μηλίγκου, Αναστάσιος Μυλωνάς, Δανάη Νικολαΐδη-Κωτσάκη, Αλέξανδρος Ντούρας, Γιάννης Παπαδάκης, Μαρίλια Παπανικολάου, Χλόη Παρέ-Αναστασιάδου, Βαγγέλης Πιτσολάνης, Αργύρης Ράλλιας, Νίκος Ραφτάκης, Oscar Riguelme, Άννα Σάπκα, Γιάννης Σπηλιόπουλος Χρίστος Στεριόπουλος, Σπύρος-Αιμίλιος Τζίμας, Αρισταίος Τσούσης.
Το οπτικοακουστικό υλικό είναι δημιουργία του Ιάπωνα καλλιτέχνη, Yu Araki, ενώ η φωτογραφία της αφίσας που συνοδεύει την έκθεση είναι του Ανδρέα Σμαραγδή. Οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες εμπνεύστηκαν από τις εργασίες των φοιτητών και γενικότερα την δουλειά του Εργαστηρίου Γυψοτεχνίας-Χαλκοχυτικής.
Στην έκθεση θα πραγματοποιηθεί ξενάγηση από τον επιμελητή την Παρασκευή 27 Μαΐου 2016, στις 18:00.
Η συμμετοχή στην ξενάγηση επιβαρύνει το εισιτήριο της έκθεσης κατά € 2.
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη συνοδευτική έκδοση:
«Η παρατήρηση και η μελέτη της εξωτερικής μορφής των σωμάτων ανθρώπων και ζώων, οι αναλογίες των μελών τους σε σχέση με τους υποκείμενους ιστούς τους, απασχόλησαν από πολύ νωρίς τους καλλιτέχνες. Αναζητώντας να αποδώσουν πρωταρχικά μιαν εντύπωση του αληθινού μέσω της οφθαλμαπάτης, ήταν απολύτως φυσικό να στραφούν στην Ανατομική, που θεωρήθηκε βάση της σπουδής των εικαστικών τεχνών σε σχολές και σε εργαστήρια του Μεσαίωνα, της Αναγέννησης, του Μπαρόκ και των νεότερων χρόνων….»
Δημήτρης Παυλόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
«Όταν ο γλύπτης κάνει το πρόπλασμα, πλάθοντας τον πηλό, ξαναζωντανεύουν μέσα του παλιά βιώματα από τα πρώτα πρόσωπα της ζωής του και εμπειρίες που είναι συναισθηματικές και συγχρόνως κινητικές. Δεν είναι διόλου τυχαία η επιλογή του πηλού ως κύρια ύλη για την καθημερινή ενασχόληση με τη γλυπτική, σταθερά και σε βάθος χρόνου. Ο πηλός είναι μια ύλη ζεστή και απαλή, κατάλληλη για μεταμορφώσεις, αφού δεν είναι ούτε ρευστή ούτε στερεά, αλλά μεταβάλλεται από τη μια κατάσταση στην άλλη….»
Δημήτρης Αναγνωστής, Διδάκτορας Ψυχιατρικής-Ψυχανάλυσης
«Μιλώντας για την Μπάρμπαρα Χέπγουορθ θα ήθελα να αναφερθώ σε μια εξομολόγηση της στον Χέμπερτ Ρηντ. Αναφερόμενη στην επίσκεψή της στον Μπανκούζι, μιλά για ένα πολύ γνωστό της έργο του 1931, την «τρυπημένη φόρμα». Λέει: «Αναζητούσα μια ελεύθερη συναρμογή μερικών μορφικών στοιχείων που ανάμεσα τους ήταν ο χώρος, η καλλιγραφία, το ΒΑΡΟΣ και η υφή». Επιτυχώς ή όχι, το έργο αυτό αποτελεί μια συνειδητή προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το βάρος όχι ως παράπλευρο εμπόδιο που πρέπει να υπερπηδηθεί αλλά ως μορφικό στοιχείο και θέμα γλυπτικής διερεύνησης….»
Μάγδα Αναγνωστή, Αρχιτέκτονας
«Μετά τη μοντέρνα περίοδο, η παρουσία έργων βασισμένων σε αντίγραφα ζωντανών σωμάτων γίνεται ολοένα και πιο συχνή. Σε πολλές δε περιπτώσεις, εκτός από τα αντίγραφα, χρησιμοποιούνται και τα ίδια τα ανθρώπινα σώματα, ως μέσο ή ως εργαλείο. Χρησιμοποιούνται ακόμα και τα εκμαγεία, αφού, ως κάλυμμα συγκεκριμένης μορφής αποκτούν τις δικές τους διαστάσεις και αναλογίες, παρακολουθώντας βέβαια τις διαστάσεις και τις αναλογίες του περιεχομένου τους και γιατί έχουν την ιδιότητα να καλύπτουν και να αμβλύνουν τις όποιες λεπτομέρειες και να αποδίδουν μόνο τους βασικούς όγκους, δηλαδή γενικευμένη και αφαιρετική την εσωτερική μορφή. Αποκτούν έτσι τη δική τους φόρμα τη δική τους γλυπτική υπόσταση στο χώρο. Το εκμαγείο έχει αξία εσωτερικά ως το κενό, το αρνητικό το αποτύπωμα κάποιας μορφής και εξωτερικά ως μια νέα φόρμα….»
Μάρκος Γεωργιλάκης, Γλύπτης-Επίκουρος Καθηγητής ΑΣΚΤ
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ – Εργαστήριο Γυψοτεχνίας-Χαλκοχυτικής
