Το νέο βιβλίο του Δημήτρη Κωνσταντάρα ονομάζεται ” Άσπρο πουκάμισο και Κόκκινα παπούτσια” και εκδίδεται από τον Εκδοτικό Οίκο Εντύποις.
Ο καθηγητής είχε ορκιστεί ότι δεν θα’ παιρνε ποτέ “φακελάκι” από φτωχό ασθενή. Το είχε τηρήσει. “Γλύκαινε” τις τύψεις του. Υπήρχαν τόσοι πολλοί που μπορούσαν να δώσουν άνετα… Χιλιάδες φακελάκια. Τα μετρούσε η Μαρία…
… Ο ασθενής που θα χειρουργούσε είχε κακές αιματολογικές, πίεση, αναπνευστικά, ταχυκαρδίες, χοληστερίνη, κούτσαινε… Και τώρα είχε και αίμα στα ούρα. Και μια κυτταρολογική γεμάτη “υποψίες”. Δεν τον έβλεπε “στα καλά” του. Είχε εμφανιστεί μπροστά του κατακίτρινος. Φορώντας άσπρο πουκάμισο και κόκκινα παπούτσια…
… Σε ένα, ενάμιση μήνα θ άρχιζε να φαίνεται η εγκυμοσύνη της Αφροδίτης και σε γιατρό δεν υπήρχε πιθανότητα να πάει για έκτρωση. Ο Φώτης την αγαπούσε. Θα το κρατούσε το παιδί. Το είχε αποφασίσει. Αλλά αυτά που επακολούθησαν ήταν τραγικά. Κι όταν ο Φώτης φεύγοντας βρόντηξε την πόρτα βρίζοντας, πάγωσε…
… Άνεργος και απελπισμένος ο Πάνος αναρωτήθηκε: “Τι σκατά είμαι; Εκβιαστής; Δολοφόνος;” Δίσταζε. Όχι για τον καθηγητή. Αυτός ήταν άρρωστος με χέρια τρεμάμενα. Πάθαινε κρίσεις. Αλλά έμπαινε στο χειρουργείο. Έτσι “σκότωσε” τη μάνα του…
… Η Μαρία καθόταν άνετα στην ταχεία Αθηνών – Θεσσαλονίκης και χάζευε από το παράθυρο. Είχε βγάλει εισιτήριο την τελευταία στιγμή. Σαράντα πέντε ευρώ. Χαμογέλασε. Έδωσε πενηντάρικο, ζήτησε θέση σε παράθυρο και “άφησε” το πεντάευρω. Κάποια στιγμή τα …ψιλά που της είχε δώσει ο καθηγητής θα τέλειωναν. Και θα’ πρεπε ν’ αρχίσει να “χαλάει” τα πεντακοσάρικα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Δημήτρης Κωνσταντάρας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Τελείωσε το λύκειο στην Αμερική και τη Φιλοσοφική Σχολή στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εργάστηκε ως ξεναγός, μεταφραστής, καθηγητής Αγγλικών και μουσικός στα ελληνικά ροκ συγκροτήματα των δεκαετιών ’60 και ’70. Είναι γιος των ηθοποιών Λάμπρου Κωνσταντάρα και Γιούλης Γεωργοπούλου, έχει σύζυγό του τη Βίκυ, κόρη του την Παυλίνα και γιο του τον Λάμπρο. Ασκεί το επάγγελμα του δημοσιογράφου από το 1969 σε εφημερίδες, περιοδικά, στο ραδιόφωνο, στο διαδίκτυο και στην τηλεόραση. Έγραψε την “Ιστορία της Φόρμουλα 1”, το πρώτο του βιβλίο, το 1970, μαζί με τον Παύλο Αλέπη, για τις εκδόσεις “Κάκτος”. Ξανάγραψε βιβλίο είκοσι εφτά χρόνια αργότερα. Έχει γράψει κινηματογραφική και θεατρική μουσική, τραγούδια, θεατρικά έργα, κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σενάρια, ποιήματα, παραμύθια. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Ιπεκτσί το 1993 για τη δουλειά του στην τηλεόραση. Ασχολήθηκε ενεργά με το όραμα της ανάληψης και διοργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, τόσο στη χαμένη προσπάθεια του 1989-90 για τη Χρυσή Ολυμπιάδα όσο και το 1996-97 για το Αθήνα 2004. Τον Οκτώβριο του 2002 εκλέχθηκε πρώτος σε σειρά ψήφων νομαρχιακός σύμβουλος Αθηνών και στη συνέχεια βουλευτής Α΄ Αθηνών.
