Το Bios εγκαινιάζει τη Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016 την έκθεση Don’t Kill Bambi: The Studio 54 phenomenon repositioned at times of crisis.
Δύο πόλεις. Δύο διαφορετικές χρονικές περίοδοι. Μία ταυτοπαθής οικονομική κρίση. Μία κοινή αφήγηση: η Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1970, η Αθήνα της τελευταίας επταετίας.
Η δεκαετία του 1970 στη Νέα Υόρκη μπορεί να εκληφθεί ως περίοδος απογοητεύσεων, κυνισμού, πικρίας και απογοητεύσεων. Για μία πληθώρα κατοίκων της -όπως και για τη πλειονότητα των Ελλήνων μετά το 2008- το χρονικό αυτό διάστημα σημαδεύτηκε από περίπλοκες δυσκολίες, ανασταλτικούς φραγμούς, διαψεύσεις και το πνιγηρό αίσθημα ότι η χώρα έχει απωλέσει κατευθυντήριο, ως το μέλλον της να τελούσε υπό αμφισβήτηση και άλυτα ζητήματα, τα οποία θέτουν υπό δοκιμασία τον πυρήνα της μεταπολεμικής, φιλελεύθερης ιδεολογίας.
Η παγκόσμια οικονομική παρακμή, λόγω της πετρελαϊκής κρίσης της δεκαετίας του 1970, όπως ακριβώς και στις μέρες μας –αν και εκφρασμένη μέσα από διαφορετικές διόδους- κατέστησε τη Νέα Υόρκη, καθώς και την Ελλάδα του σήμερα, brand διανεμητικής, κεντρικής πολιτικής.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αυτού του είδους το ζοφερό περιβάλλον γέννησε και το βραχύβιο φαινόμενο του Studio 54 (Απρίλιος 1977 – Δεκέμβριος 1980), ως την Μέκκα της πολύχρωμης και λαμπερής πόλης και επίκεντρο τη βαθιά προβληματική της κοινωνίας, η οποία ενσυνείδητα τελούσε σε άρνηση. Οι ιδιοκτήτες του διάσημου club (Steve Rubell και Ian Schrager), κεφαλαιοποιώντας τους νέους κοινωνικούς σχηματισμούς, όπως η ισότητα των γυναικών, η αυξανόμενη αποδοχή του τρόπου ζωής των ομοφυλοφίλων, η ευρεία αύξηση του γυναικείου υπαλληλικού δυναμικού, η καθιέρωση του σεξ στη διαφήμιση, η σταδιακή κατάλυση του θρησκευτικού συναισθήματος καθώς και του συστήματος που στήριζε τη μεσαία τάξη, η αύξηση της χρήσης των ναρκωτικών και του φονταμενταλισμού, έγραψαν τη σκανδαλιστική ιστορία μίας μετασχηματισμένης κοινωνικής συνείδησης, επιλήσμονος των δυσκολιών της επιβίωσης.
Η έκθεση Don’t Kill Bambi: The Studio 54 phenomenon repositioned at times of crisis βασίζεται στην κοινωνική ανάλυση του ομώνυμου ήρωα του μυθιστορήματος του Felix Salten από τον Αμερικανό κοινωνιολόγο Ralph H. Lutts, καθώς και την ανθρωπομορφική του μεταφορά στον κινηματογράφο από τον Walt Disney, στην οποία η ανθρώπινη φύση του Bambi -οι μεταβλητές και σταθερές ποιότητες της- δημιουργεί μία πλασματική Εδέμ, με πλήρη άγνοια των κινδύνων, διαταράσσοντας, συνεπαγωγικά, το συστημικά δημοκρατικό πλέγμα επάνω στο οποίο δημιουργήθηκε. Προβάλλοντας τον ήρωα του Salten στον άνθρωπο, ο Lutts αξιώνει ότι το ίδιο κοινωνικό και πολιτικό σύστημα που και ο άνθρωπος δημιούργησε, εγκυμονεί τους αυτούς κινδύνους για μία μεσαία τάξη που λειτουργεί σε απόγνωση και φυγή.
Το καλλιτεχνικό δίδυμο Versaweiss (GR) –Δημήτρης Μπάμπουλης και Θάνος Κλωνάρης, οικειοποιώντας αρχειακό, φωτογραφικό υλικό του Studio 54 μέσα από το διαδίκτυο, εξετάζει τις πολιτικοκοινωνικές παραμέτρους της συμβίωσης αυτών των κατασκευασμένων πρωτοτύπων της κρίσης, όπως κανονιστικά δημιουργήθηκαν από μία μεσαία τάξη σε απόγνωση και τους καπηλευτές της.
Cameo συμμετοχές: Δημήτρης Αντωνίτσης (GR), Theo-Mass Lexileictous (CY)
Η έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του OUTSET. Contemporary Art Fund (Greece). Οργανωτικός φορέας της έκθεσης είναι το Σπίτι της Κύπρου.
Ιδέα, επιμέλεια: Σταύρος Καβαλλάρης
