Μαρία Μαλλούχου: Η παρέλαση της Λούλας Αναγνωστάκη

Όταν ξεκινώ να συμμετέχω σε ένα έργο διακατέχομαι από ένα ακαθόριστο προαίσθημα όμοιο με μυρωδιά. Κι αυτό συμβαίνει επειδή στην σύνδεσή μου με το έργο υπάρχει κάτι οικείο που πρόκειται να το ανακαλύψω. Το προαίσθημα στο συγκεκριμένο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη μορφοποιήθηκε και προσδιορίστηκε ως ένας ερημικός τόπος. Ένας τόπος που εμπερικλείει την μοναξιά και την σιωπή. Δύο απόλυτα συνυφασμένα συναισθήματα με την προσωπικότητα του Μανόλη Αναγνωστάκη όπου εκεί όμως έγκειται η μαγεία της συνάντησης με μένα, με το κομμάτι του εαυτού μου. Αυτό το υπαρξιακό άγγιγμα λικνίζεται ανάμεσα στις λέξεις και τις ρήσεις του Μανόλη Αναγνωστάκη επιδιώκοντας  την επικοινωνία της ψυχικής του οδύνης αλλά και την έκφραση του για το συλλογικό. Ο Μ. Αναγνωστάκης ένας βαθιά πολιτικοποιημένος δημιουργός ακροβατεί πάνω στο σκοινί της χαμένης αθωότητας και της τυραννίας της μνήμης  ώσπου καταλήγει να αντικρύσει την πτώση σε έναν χρόνο διάτρητο. Στο συγκεκριμένο σκηνοθετικό ανέβασμα είναι ευφυέστατη η επιλογή της ένταξης στο έργο  του ποιήματος  «Ήταν άνθρωποι…»  του Μ. Αναγνωστάκη. Αυτά τα δύο υπαρξιακά ζητήματα –μοναξιά και σιωπή-απασχολούν ασταμάτητα και γίνονται εν τέλει φανερά σε όλα τα έργα της Λ. Αναγνωστάκη. Η παρέλαση είναι ένα έργο όπου εκτυλίσσεται σε έναν χώρο εγκλεισμού που μοναδικός δρόμος διαφυγής αποτελούν τα παιχνίδια. Ποιός θα κερδίσει; Ίσως κανένας από τα δύο πρόσωπα του έργου αλλά συνάμα και οι δύο μαζί γιατί μάλλον επιδιώκουν μια νίκη απέναντι στον θάνατο. Τα δύο αδέλφια του έργου, ο Άρης και η Ζωή ξεπροβάλουν ως πλάσματα που θέλουν να απωθήσουν την πραγματικότητα με την φαντασία, επιθυμούν να κρύψουν τον φόβο τους (εσωτερικός και εξωτερικός) χρησιμοποιώντας την απειλή των μυστικών. Θα μπορούσαν να αποκάλυπταν ο ένας στον άλλον όλα τους τα  μυστικά αλλά τελικά αποφασίζουν να μην το κάνουν. Ρινίσματα χρόνου κρύβουν το τραύμα των παιδιών που χάνονται στιγμιαία όπως το πέταγμα μιας σελίδας στο πάτωμα για να επαναληφθεί πάλι το ίδιο μήπως και ξεμυτίσει φώς. Ο πατέρας και ο «έξω» κόσμος αποτελούν τα σκοτεινά σημεία του έργου. Το σκοτάδι που ορίζει την φθορά, τις αγωνίες της ανθρωπότητας, τον θρίαμβο της εξουσίας, τον συμβιβασμό στο άδικο, τον ακρωτηριασμό. Το έργο «Η παρέλαση», επίκαιρο όσο ποτέ επιβάλλει την πραγματικότητα της υπέρβασης. Μέσα από την σκηνική μαγεία, τους ήχους, ουσιαστικά πνέει ένα ουρλιαχτό για την ελευθερία. Τι ωραία ιδέα να μιλήσει η εξαίρετη συγγραφέας για την ελευθερία με την θεματική της παρέλασης που δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια στρατιωτική τελετή προς τιμήν μιας επετείου! «Πω πω, πόσος κόσμος μαζεύτηκε!» αναφωνεί ο Άρης. Οι άνθρωποι εκεί έξω από το παράθυρο δεν είναι ορατοί ούτε από τον θεατή όπως ο μηχανισμός της πολιτείας που κουβαλάει συστατικά απο-νέκρωσης. «Κλείσε το παράθυρο! Ξέρεις ότι με πειράζει ο θόρυβος», λέει συνέχεια η Ζωή. Αυτή η φράση θυμίζει τους στίχους του Μ. Αναγνωστάκη «Στολίζω με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα Πλέκω Με κομμένα μαλλιά τα δίχτυα μου και περιμένω Όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω». Από το ποίημα «Κι ήθελε ακόμη». Άραγε είναι το θέατρο τίποτα περισσότερο από κρυφοκοίταγμα;

Info: Η Μαρία Μαλλούχου σπούδασε Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Roehampton Institute London, στο University of Surrey (Bachelor) και στο Royal Holloway University of London (MASTER) στην Αγγλία. Αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου και έκτοτε έχει πάρει μέρος σε πολλές παραστάσεις. Υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη στο έργο Μουσικές Εξαίσιες σκην. Σ. Σπυράτου Κ.Θ.Β.Ε. Συμμετείχε στο Εκπαιδευτικό πρόγραμμα ΦΟΡΑ στο Κ.Θ.Β.Ε. Συμμετείχε στο έργο Ηλέκτρα του Ευριπίδη σε σκην. Σ.Ευαγγελάτου στο Θέατρο Badminton. Δίδαξε θεατρικό παιχνίδι στα εκπαιδευτήρια Αυγουλέα-Λιναρδάτου με τελική παράσταση στο θέατρο Κνωσσός (διασκευή σκηνοθεσία του έργου Ρωμαίος και Ιουλιέτα από την ίδια) και στην Σχολή il ritmo(μικρές ηλικίες) παράσταση Όρνιθες στο Θέατρο Ελεύθερη Έκφραση. Σεμινάριο παραμυθιού στο Θέατρο Άλφα(ενήλικες και παιδιά). Έλαβε το πρώτο βραβείο σεναρίου για μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο Ράτσα Νεγκατίβα από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος. Συμμετείχε στην ταινία μικρού μήκους Σκόνη σκην. Λ. Δούκα (πρώτο βραβείο στο Moondance Festival της Νέας Υόρκης) και Bloody Breakfast σκην. Π.Τσανδάρη.

Η «Παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη παρουσιάζεται ξανά στην Αθήνα, στις 13 & 14 Ιουλίου στο Ρότα Art Bar και στις 20 & 21 Ιουλίου στο Χώρο Τέχνης ΙΣΟΓΕΙΟ στην Κηφισιά. Περισσότερες πληροφορίες