Είναι η δεύτερη έκθεσή της Γεύσως Παπαδάκη , με άξονα την αγάπη και η τέταρτη, στην οποία τα ζωγραφικά έργα είναι εμπνευσμένα από τους στίχους Ελλήνων ποιητών, ενώ αποτελεί τη συνέχεια από “Της αγάπης συλλαβές”.
Η ιστορικός τέχνης, Ίρις Κρητικού, σε ένα απόσπασμα από το κείμενό της “Στον ίσκιο της ποίησης”, για την έκθεση “Της αγάπης συλλαβές” έγραφε: “Η Γεύσω Παπαδάκη είναι και αυτή μια δεινή «αναγνώστις». Με αφετηρία τα αγαπημένα της ποιήματα και επικουρούμενη λιγότερο από τις λέξεις τους και περισσότερο από τον εσωτερικό τους λόγο, ζωγραφίζει όχι κοιτώντας, αλλά βλέποντας μέσα στα τρυφερά τους σπλάχνα. Και η ζωγραφική της, αφήνοντας πίσω της την εξηγηματική αφήγηση, εγκαλεί τον θεατή να δει εντός τους κι αυτός.”.
Ναι αγαπημένη μου
Πολύ πριν σε συναντήσω
εγώ σε περίμενα
Και όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά-θυμάσαι;
Μου άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά
σα να με γνώριζες από χρόνια.
Μα και βέβαια με γνώριζες.
Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου,
είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου αγαπημένη μου.
(Πολύ πριν σε συναντήσω εγώ σε περίμενα, Τάσος Λειβαδίτης)
Οι στίχοι του έργου του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη, “Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας”, δεν είναι οι μόνοι που συναντά, ο θεατής, στην ενδιαφέρουσα αυτή νέα συνομιλία μεταξύ ποίησης και εικαστικής δημιουργίας στην έκθεση “α … όπως αγάπη”. Οι εικόνες που δημιουργούνται είναι ευαίσθητες και μαγικές και πως θα μπορούσαν άλλωστε να είναι κάτι διαφορετικό, όταν για τη δημιουργό τους ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη. Είναι ο έρωτας που αναζωογονεί, που δίνει φτερά. Ο έρωτας που είναι η σπίθα που γίνεται φλόγα. Ο έρωτας που φέρνει στον κόσμο, ζωή και μια αγάπη που θεραπεύει. Ποιός άλλωστε θα μπορούσε να φανταστεί τη ζωή χωρίς αγάπη!
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στα έργα της Γεύσως Παπαδάκη, οι ιστορίες αγάπης και έρωτα διαδέχονται η μία την άλλη, αλλά σε όλες τους ο έρωτας εμφανίζεται σαν πηγή ζωής, ένας έρωτας ζωογόνος που μετατρέπεται σε αγάπη, ένας έρωτας που δεν ολοκληρώνεται ή ένας έρωτας που χάνεται. Ο έρωτας … συλλαβιστά ή βουβά, νοερά ή ζωντανά, ανάμεσα στους στίχους της Μαρίας Πολυδούρη, του Κ.Π.Καβάφη, του Γιάννη Ρίτσου, του Τάσου Λειβαδίτη, του Τίτου Πατρίκιου και της Μαρίας Λαϊνά γίνεται ένα παιχνίδι για την αγάπη που κάνει κύκλους. Τα όρια μεταξύ έρωτα και αγάπης δυσδιάκριτα και ο λόγος δεν είναι άλλος από τη μη σημασία της οριοθέτησης τους σ’αυτό το ταξίδι! Και το ταξίδι της αγάπης, το ταξίδι του έρωτα συνεχίζεται …
Άραγε πως γεννιέται
από ένα τίποτα η επιθυμία;
Πως η επιθυμία γίνεται έρωτας,
ο έρωτας πως αλλάζει
σε μακρινή ανάμνηση;
Άραγε πως μπορεί
η ανάμνηση να σβήνει
μες στο τίποτα;
(Κυκλικό, Τίτος Πατρίκιος)
Γεύσω Παπαδάκη
Η Γεύσω Παπαδάκη γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και τη Σχολή Βακαλό. Συνέχισε τις σπουδές της στα εικαστικά, με σχέδιο, χρώμα, μαθήματα Βυζαντινής Αγιογραφίας, τεχνολογίας υλικών, ιστορίας της τέχνης, εκμαγείου γλυπτικής. Έργα της βρίσκονται στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης στο Πεκίνο, στη συλλογή Olympic Fine Arts 2008 στο Πεκίνο, στη συλλογή ‘Αζιας και Αντώνη Χατζηϊωάννου, Σοφίας και Χρήστου Μοσχανδρέου, στη συλλογή πορτρέτων του Δημήτρη Παπαγεωργόπουλου, και σε άλλες ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα, Βέλγιο, Γαλλία, Αυστρία, Λουξεμβούργο, ΗΠΑ.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Σκιές VI,ακρυλικό και χρυσό σε καμβά, 30 x 30 εκ