Ήταν οι αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας όταν οι “A Place To Bury Strangers” ξεκινούσαν την μουσική τους σταδιοδρομία. Από …

Από τον Μπάμπη Βασιλειάδη

τότε μέχρι τώρα, έχουν κυκλοφορήσει τρία studio album, με τελευταίο το “Worship” και κάμποσα singles και EP. Αυτά ήρθαν να μας παρουσιάσουν λοιπόν στην τριήμερη μίνι περιοδεία τους στην χώρα μας που ξεκίνησε με την Θεσσαλονίκη και κατέληξε στην Λάρισα. Ενδιάμεσος σταθμός, η Αθήνα και το Fuzz Club. Έχοντας κερδίσει την συμπάθεια του ελληνικού κοινού από τις τρείς  προηγούμενες εμφανίσεις τους στην χώρα μας, ήρθαν να επιβεβαιώσουν ότι δεν θεωρούνται τυχαία η πιο «θορυβώδης» μπάντα της Νέας Υόρκης, όπως γράφουν τα εκεί τοπικά μουσικά νέα.

Όπως δεν ήταν τυχαίο ότι πολύς κόσμος στο Fuzz , είχε έρθει προετοιμασμένος με ωτασπίδες για να «προφυλαχθεί» από τον εκκωφαντικό τους θόρυβο. Εκφραστές του “noise rock”, και με κύριες επιρροές τους “The Jesus and Mary Chain” αλλά και τους “Nine Inch Nails”, (δεν είναι τυχαίο ότι έχουν περιοδεύσει μαζί τους κατά το παρελθόν), το τρίο Ackermann, Lunadon, Gonzalez, ήρθαν για να μας πάρουν τα μυαλά και να μας ταξιδέψουν στον σκοτεινό και παρανοϊκό τους κόσμο. Το live τους ξεκίνησε στις έντεκα με την κάσα του Gonzalez να δίνει το beat για το “Ego Death” και τον Ackermann, ήδη από το πρώτο τραγούδι, να δείχνει τις διαθέσεις του απέναντι στην κιθάρα του.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Δύο φόρες έφυγε από το χέρια του, ψηλά στον αέρα και ελεύθερη πτώση στην σκηνή!! Ο Lunadon στο τρίτο κομμάτι(Deadbeat),βρέθηκε αγκαλιά ή για την ακρίβεια πάνω από τα κεφάλια των μπροστινών σειρών και αφέθηκε να τον οδηγήσουν μπρος-πίσω μέχρι να καταφέρει να ξεφύγει και να ξανανέβει στην σκηνή για να συνεχίσει. Καθ’ όλη την διάρκεια του live, φώτα στην σκηνή δεν υπήρχαν.

Ο μοναδικός φωτισμός που υπήρχε, προερχόταν από τις ακτίνες που έριχναν οι προτζέκτορες που είχαν στηθεί σε διάφορα σημεία πάνω στην σκηνή, προβάλλοντας διάφορες εικόνες και χρώματα, κυρίως εμπνευσμένα από την ψυχεδέλεια των 70’s, για το πρώτο μισό του live και στο υπόλοιπο είχαμε μόνο strobe light. Σκηνικό που λειτουργούσε άψογα με τους ήχους των APTBS. Κορυφαία στιγμή της βραδιάς ήταν το τελευταίο κομμάτι του set πριν το encore που ήταν το “I Lived My Life To Stand In The Shadow Of Your Heart” από τον δεύτερο τους δίσκο με τίτλο “Exploding Head”. Εδώ έδωσαν τα ρέστα τους με τον Ackermann να παίρνει αγκαλιά το strobe light και να το κουνάει πέρα-δώθε με αποτέλεσμα να βλέπεις τα πάντα σαν σε κινηματογραφικά καρέ! Πράγματι εντυπωσιακό! Μία ώρα ήταν το set μαζί με το encore( που ήταν το Ocean), χρόνος που φαντάζει λίγος για ένα live, αλλά που για μένα ήταν ότι έπρεπε. Τα φώτα άναψαν λοιπόν και τα μάτια επέστρεψαν σε κανονικές συνθήκες φωτισμού.

Το μυαλό μας και τα αυτιά μας όμως, ακόμα βουίζουν… από τα ντεσιμπέλ που ήταν στο «άπειρο» και το οργισμένο παίξιμο των APTBS. Την συναυλία άνοιξαν οι Zebra Tracks. Για άλλη μια φόρα ήταν πολύ καλοί για εναρκτήριο συγκρότημα και έκαναν ότι μπορούσαν να για κεντρίσουν το ενδιαφέρον του κόσμου, αλλά τους αδίκησε αρκετά ο ήχος με αποτέλεσμα να μην έχουν ίσως τα χειροκροτήματα που θα έπρεπε, εκτός από το πιο αναγνωρίσιμο ίσως κομμάτι τους, το “Isabelle Creeps” Ήταν μια καλή ευκαιρία για αυτούς να παρουσιάσουν υλικό από τον καινούριο τους δίσκο με τίτλο “Collective Guilt”.

Setlist και όχι απαραίτητα με αυτή την σειρά:

• Ego Death
• Keep Slipping Away
• Deadbeat
• Smile When You Smile
• So Far Away
• Onwards To The Wall
• Drill It Up
• Why I Can’t Cry Anymore
• Burning Plastic
• Mind Control
• To Fix The Gash In Your Hand
• You Are The One
• I Lived My Life To Stand In The Shadow Of Your Heart
• Ocean