Η τέχνη μπορεί να βοηθήσει κάποιον που βρίσκεται αντιμέτωπος με τον πόλεμο; Ή με την ανέχεια;
Μήπως η διαδικασία της συλλογικής δημιουργίας και της αλληλεγγύης, που αναπτύσσεται σε μια ομάδα με κοινούς στόχους, μπορεί να τον βοηθήσει;
Ο Τζιάκομο έχασε τη χώρα του, τους φίλους του, το σπίτι του και όλα του τα υπάρχοντα. Τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο από τη μέχρι τώρα ζωή του. Βγαίνει στο δρόμο της φυγής και της αναζήτησης ενός καλύτερου αύριο, σε μια νέα χώρα. Η σωτηρία του έρχεται όταν συναντάει τέσσερις ομοιοπαθείς και μαζί τους φτιάχνει έναν ιδιότυπο περιπλανώμενο θίασο.
«Δεν έχω σπίτι πια. Ο πρόεδρος της χώρας μου ή της κακιάς της ώρας μου και ο πρόεδρος μιας άλλης χώρας ή κάποιου ταμείου ή τράπεζας, μου πήραν το σπίτι με το ζόρι. Έχασα φίλους, γείτονες. Τα έχασα όλα. Κανένας δεν ξέρει ετούτο τι θα πει, μέχρι κάποτε να του συμβεί.»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το θέατρο, η ζωντανή μουσική, ο χορός και το τάι τσι, είναι οι συντιθέμενες τέχνες στο έργο «Α – Την αλήθεια που έμαθα ψιθυρίζω στο αυτί σου», όπως σε πολλές παραγωγές της ομάδας Θέατρο Ανάμνηση Πλεκτό / Théâtre Souvenir Tricot από το 1985, σε Ελλάδα και Γαλλία. Τα μέλη αυτής της ομάδας προσεγγίζουν με πολύ κέφι και ενέργεια την πολυδιάστατη εποχή μας και φέρνουν στη σκηνή τη δική τους οπτική, με διάθεση, όραμα και αποφασιστικότητα να μη μείνουν απαθείς και παθητικοί μπροστά στα μεγάλα γεγονότα του καιρού μας και ταυτόχρονα, να «συνδιαλεχθούν» με την ευαισθησία και την σκέψη των θεατών, μέσω του έργου.
Συντελεστές:
Κείμενο, σκηνοθεσία, μουσική επιμέλεια, σκηνογραφία, φωτισμοί: Γιώργος Πετρούνιας
Κοστούμια: Σοφία Εφεντάκη
Ερμηνεύουν: Τιτή Αντωνοπούλου, Ταξιάρχης Βασιλάκος, Κατερίνα Ανδρέου, Μαργαρίτα Τοντισάκη, Σοφία Εφεντάκη, Γιώργος Πετρούνιας
Ακορντεόν, ντουντούκ: Ταξιάρχης Βασιλάκος
Τραγούδι: Κατερίνα Ανδρέου, Γιώργος Πετρούνιας
Κιθάρα, μπουζούκι: Σοφία Εφεντάκη
Φωτογραφίες αφίσας: Μαρία Χειλοπούλου
Φωτογραφίες παράστασης: Κέλλυ Φίλιου
Παραγωγή: Θέατρο Ανάμνηση Πλεκτό/ Théâtre Souvenir Tricot
Γιώργος Πετρούνιας
Ο Γιώργος Πετρούνιας έχει δημοσιεύσει κείμενά του από το 1981 και σκηνοθετεί από το 1985. Την ίδια χρονιά ίδρυσε την ομάδα «Θέατρο Ανάμνηση Πλεκτό / Théâtre Souvenir Tricot», παρουσιάζοντας τα πρώτα του έργα «Κι όταν ψιχαλίζει είναι ωραία» (1985), «Ένα φεγγάρι χαμόγελο – Προνοητικά χτίζονται υπερσύγχρονα αντιπυρηνικά καταφύγια – Η φιλία του γλάρου με το μπαλόνι» (1986) (κείμενο- σκηνοθεσία). Σπούδασε χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, στη Σορβόννη / Παρίσι και στις σχολές των Α. Αστιέ, Π. Γκος, Ρ. Φρανκετί (1982-1995 / Ελλάδα και Γαλλία) κ.α. Επίσης, σπούδασε ηθοποιία και θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ / Παρίσι (1990-1997). Στο θέατρο, μαθήτευσε κοντά στους Α. Μνουσκίν, Π. Εμάν, Ζ. Μπεσόν, Ρ. Αμπιρασέντ κ.ά.
Από το 1986 έως το 2001 έζησε στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου σκηνοθέτησε στα θέατρα Μορίς Ραβέλ, Ντανιέλ Φερί, Regard du Cygne κ.α., δέκα δικά του έργα («Tôt le matin on n’est pas loin» – 1986, «Exode au val à dix-huit issues diaprées» -1987, «Comme ça je n’suis plus impatient et je mire» – 1989, «Si, mais ne me demande pas tout à la fois» – 1990, «Entre Dis Entre Fais» – 1992 και 1994, «Trois cents ans, neuf milliards d’envies» – 1995, «Plusieurs Vies, Une Ville» – 1996, «Soeur Algérie» – 1998, «Jade, Florence, Félix, Adrienne, Bill, Sarah, Marie-Chantal et les autres» – 1999, «Pas comme les autres» – 2000) και πάνω από είκοσι θεατρικές παραστάσεις με έργα από το κλασικό και το σύγχρονο ρεπερτόριο: «Ευμενίδες» του Αισχύλου (1994), «Απογραφές» του Φ. Μινιανά (1995), «Το καθάρσιο του μπέμπη» του Ζ. Φεντό (1996), «Μικροαστικοί γάμοι» του Μ. Μπρεχτ (1997) κ.ά.
Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, ανέβασε το έργο «Τσιγάρο στην ταράτσα» του Σ. Μπελμπέλ, στη θεατρική σκηνή Αθηναΐδα (2002) και το δικό του έργο «Πρόλογος ολονύκτιας ευχαριστίας προς τον άνθρωπο και τη δημιουργία» (2018), στο χώρο της ομάδας Θέατρο Ανάμνηση Πλεκτό / Théâtre Souvenir Tricot. Ασκείται στο τάι τσι τσουάν από το 1993 και οι σκηνοθεσίες του, όπως και τα κείμενά του μετά το 1996, έχουν επηρεαστεί βαθιά από αυτή την τέχνη.
