Αφηγήσεις Παραμυθιών με τη Ζωή Νικητάκη στις 13 και 20 Δεκεμβρίου 2015 στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης:


Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015, ώρα: 19:00

“Ένα πουλάκι λαλεί παραμύθια να μας πει…”


Παραμυθοπαράσταση για όλη την οικογένεια, για παιδιά και μεγάλους που ακόμα ονειρεύονται

Σχεδιασμός προγράμματος, αφήγηση παραμυθιών με δημιουργία ηχητικών τοπίων: Ζωή Νικητάκη

Φωτογραφία: Σωτήρης Ζαφείρης

Τα παραμύθια είναι λένε σαν τα πουλιά… Έρχονται από μακριά και κάθονται πάνω στον ώμο σου και σου μιλάνε… Τα πουλιά αυτά, λένε πως τ΄ ακούνε μόνον τα παιδιά και όσοι έχουν καθαρή καρδιά…

Τα παλιά τα χρόνια όλες τις εποχές, μα και όλες τις στιγμές, οι άνθρωποι μαζεύονταν γύρω από μια φωτιά και αφηγούνταν ιστορίες και παραμύθια κι έτσι μοιράζονταν τον πόνο τους, τη στεναχώρια τους, τη χαρά τους, μα και τα όνειρά τους. Έτσι ενδυνάμωναν τις σχέσεις τους, μα και ενεργοποιούσαν την πίστη τους για εκείνο που φάνταζε αδύνατο. Έτσι αφουγκράζονταν καλύτερα και βαθύτερα τη ψυχή τους και εμψυχώνονταν να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους, να μην παραιτηθούν μπρος το φόβο της αποτυχίας, μπρος το φόβο του αγνώστου ή του απροσδόκητου. Έτσι κι εμείς σας καλούμε να πάρετε όλη την οικογένεια, τους φίλους σας, τους αγαπημένους σας, τα παιδιά σας, τα όνειρά σας, και να πάρουμε μαζί το μονοπάτι που τους πόνους αλαφρώνει και τις πληγές γιατρεύει, το μονοπάτι των παραμυθιών, το μονοπάτι της καρδιάς.

Κι αν πούμε ψέμματα, θα ΄ναι αληθινά.



Kυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015 19:00

«Χριστουγεννιάτικες ιστορίες και παραμύθια για  παιδιά και μεγάλους που ακόμα ονειρεύονται»

Σχεδιασμός προγράμματος, αφήγηση παραμυθιών με δημιουργία ηχητικών τοπίων: Ζωή Νικητάκη

Tα παλιά τα χρόνια τις κρύες νύχτες του χειμώνα και ειδικά εκείνες του Δωδεκαημέρου, από την παραμονή των Χριστουγέννων έως την ημέρα των Φώτων, οι άνθρωποι μαζεύονταν γύρω από τη φωτιά στο τζάκι, γύρω από το λύχνο ή το μαγκάλι, όπου μαγείρευαν το φαγητό τους κι αφηγούνταν ιστορίες και παραμύθια… Τότε που στα σπίτια του λαού μας οι άνθρωποι συνήθιζαν να στολίζουν όχι δέντρα, μα καραβάκια…

Ένα τέτοιο καραβάκι, το καραβάκι των παραμυθιών θα ζωντανέψει μέσα από το αφηγηματικό ταξίδι της παραμυθοϊστορήτριας Ζωής Νικητάκη την ατμόσφαιρα της παλιάς εκείνης εποχής. Τότε που οι άνθρωποι δεν είχαν χάσει ακόμα την ουσία και το μονοπάτι της καρδιάς τους. Μια εποχή, όπου τα παραμύθια ήταν μια εφόρμηση για να συναντηθούν τα μέλη της κοινότητας και να μοιραστούν τον πόνο τους, τη στεναχώρια τους, τη χαρά τους, μα και τα όνειρά τους. Έτσι ενδυνάμωναν τις σχέσεις τους, μα και ενεργοποιούσαν την πίστη τους για εκείνο που φάνταζε αδύνατο. Έτσι αφουγκράζονταν καλύτερα και βαθύτερα τη ψυχή τους και εμψυχώνονταν να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους, να μην παραιτηθούν μπρος το φόβο της αποτυχίας, μπρος το φόβο του αγνώστου ή του απροσδόκητου.



Η Ζωή Νικητάκη σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, μαθήτευσε κοντά στη ζωγράφο – χαράκτρια, Μάχη Δημοπούλου και στο εργαστήρι του Τάσου Ρήγα κάνοντας σπουδή στο ελεύθερο σχέδιο και στο σχέδιο του γυμνού μοντέλου.  

Παρακολούθησε κατά καιρούς σεμινάρια σχετικά με παιδαγωγικά αλλά και καλλιτεχνικά θέματα, όπως με την ενδυματολογία, την κατασκευή κούκλας, κλπ.
Εργάστηκε επί σειρά ετών με μεράκι και αγάπη πολλή ως φιλόλογος στο χώρο της φροντιστηριακής εκπαίδευσης. Από το 2006 ως το 2014 εργάστηκε στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης ως μουσειοπαιδαγωγός και εικονογράφος σχεδιάζοντας και υλοποιώντας καθημερινά εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά.
 Ως εικονογράφος έχει συνεργαστεί με το Υπουργείο Παιδείας, την Actionaid Ελλάς, τους Ερευνητές της εφημερίδος Καθημερινής, τον Πανελλήνιο Σύλλογο Οικογενειών για τη Ψυχική Υγεία, το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, τον εκδοτικό οίκο Onager Editions στη Νέα Υόρκη, κλπ. Για την Actionaid Ελλάς μεταξύ άλλων έχει εικονογραφήσει  το διαπολιτισμικό πρόγραμμα “Παιδιά του κόσμου – Πολίτες του κόσμου” σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο διανεμήθηκε στα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας και στα σχολεία των ομογενών του εξωτερικού. Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, εικονογράφησε και επιμελήθηκε το βιβλίο “Τα παραμύθια ταξιδεύουν”.
To 2012 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τρίμορφο το βιβλίο “Λαϊκά παραμύθια της Ζακύνθου” που ανθολόγησε, διασκεύασε και εικονογράφησε. Τον Φεβρουάριο του 2015 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κονιδάρη το βιβλίο που έγραψε και εικονογράφησε “Παραμύθια για της καρδιάς μας την αλήθεια”.
Έχει λάβει μέρος σε εκθέσεις ζωγραφικής στην Ελλάδα και στην Ινδία. Η πρώτη της ατομική έκθεση υλοποιήθηκε στο Μουσείο του Λουτρού των Αέρηδων με τα έργα της εικονογράφησης του βιβλίου της “Λαϊκά παραμύθια της Ζακύνθου”.  Αγαπά τα παραμύθια γιατί είναι σαν τα πουλιά. Τ΄ακούνε μόνον τα παιδιά και όσοι έχουν καθαρή καρδιά. Τον παραμυθοαέρα τον εμφύσησε στην καρδιά και στο νου της η γιαγιά της. Aφηγείται  παραμύθια από τη γραπτή και την προφορική παράδοση του τόπου μας, καθώς κι άλλων λαών και τόπων του κόσμου. Σε μουσεία, σχολεία, γκαλερί, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, στο ογκολογικό νοσοκομείο Άγιος Σάββας, στο Αθηναϊκό Ωδείο, στο Σχολείο Παιχνιδιού, σε Φεστιβάλ για παιδιά, στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου δρόμου, στο θέατρο Φούρνος, στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, στη Στοά Βιβλίου, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, σε συνεργασία με διάφορους δήμους και πολιτιστικούς φορείς της χώρας, στο Ελληνοϊαπωνικό συνέδριο με την ομάδα κουκλοθεάτρου Seiwa Bunraku, σε ογκολογικό συνέδριο σε συνεργασία με την ΕΣΗΕΑ, κλπ.
Έχει υλοποιήσει σεμινάρια σχετικά με την τέχνη της αφήγησης, τη θεραπευτική και παιδαγωγική λειτουργία των παραμυθιών σε εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους και σε φοιτητές παιδαγωγικής και προσχολικής αγωγής. Επίσης έχει υλοποιήσει εργαστήρια παραμυθιού για παιδιά.
Εστιάζει στη θεραπευτική δράση και λειτουργία των παραμυθιών και θεωρεί ότι η αφήγηση είναι μια πράξη για μετάδοση δύναμης, μια διαδικασία μύησης για το ταξίδι της ψυχής και την ανέλιξη της συνειδητότητας. Αφηγείται παραμύθια σε παιδιά και σε μεγάλους που ακόμα ονειρεύονται…
Περισσότερα στοιχεία για την ίδια μπορείτε να βρείτε στους ιστότοπους:

www.facebook.com/ zoe nikitaki

www.zoenikitaki.com