Στο Φεστιβάλ Βωβούσας 2019 θα προβληθούν συνολικά επτά ταινίες της Colette Piault. Οι προβολές πραγματοποιούνται σε συνδιοργάνωση με την Κινηματογραφική Λέσχη Γρεβενών και με την ευγενική υποστήριξη της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Η Colette Piault είναι επίτιμη διευθύντρια ερευνών στο C.N.R.S. Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του πανεπιστημίου της Σορβόννης (1963), εργάστηκε στη Δυτική Αφρική (Νίγηρας και Ακτή του Ελεφαντοστού), στη Γαλλία (Pas de Calais) και στην Ελλάδα (Ήπειρος). Ίδρυσε τον σύνδεσμο Société Française d’Anthropologie Visuelle, του οποίου ήταν πρόεδρος για τριάντα ολόκληρα χρόνια (1985-2015) και υπήρξε συνιδρύτρια και αντιπρόεδρος (1992-2006) του συνδέσμου « Documentaire sur Grand Ecran » στο διοικητικό συμβούλιο του οποίου παραμένει ως μέλος.
Το 2002 εξελέγη επίτιμο μέλος της Nordic Anthropological Film Association (NAFA). Εμπνεύστηκε, διοργάνωσε και διηύθυνε τις έξι διεθνείς συναντήσεις για την έρευνα στον τομέα του ντοκουμενταρίστικου και ανθρωπολογικού κινηματογράφου: «Regards sur les Sociétés Européennes» (1983-1992). Δίδαξε τον ανθρωπολογικό κινηματογράφο, ως εντεταλμένη διδασκαλίας, στο τμήμα της εθνολογίας στο πανεπιστήμιο Nanterre-Paris X (1995-1998) και δημοσίευσε πολυάριθμα άρθρα γύρω από τον ανθρωπολογικό κινηματογράφο. Γύρισε στην Αφρική, στη Γαλλία, στην Κύπρο, αλλά κυρίως στην Ελλάδα (1974-1988) δέκα ταινίες που ολοκληρώθηκαν μέσα στο χρονικό διάστημα 1966-2010.
Πρόγραμμα
Κυριακή 14 Ιουλίου
«Ma famille et moi» | «Η οικογένειά μου και εγώ» (1986), 75΄
Ο δεκατριάχρονος Θανασάκης ζει με τον παππού και τη γιαγιά του, τον Χρήστο και τη Σοφία, ενώ ο οι γονείς του, ο Θόδωρος και η Βασιλική, ζουν στη Ζυρίχη με τον Χρηστάκη τον μικρό του αδελφό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Au fil de l’aiguille» | «Κόκκινη κλωστή δεμένη» (1982), 22΄
Στα Άνω Ραβένια, ορεινό χωριό της Ηπείρου, σε αντίθεση με τα νεαρά αγόρια που φεύγουν για να επιμορφωθούν επαγγελματικά, να εργαστούν ή να καταταγούν στον στρατό, τα νεαρά κορίτσια δεν εγκαταλείπουν το πατρικό σπίτι παρά για να πάνε σε εκείνο του συζύγου τους. Μένουν στο χωριό που κατοικείται, ως επί το πλείστον από ηλικιωμένους, κεντώντας τα προικιά τους και φλυαρώντας.
Δευτέρα 15 Ιουλίου
«Ce n’est pas tous les jours fête» | «Δεν είναι Πάσχα κάθε μέρα» (1980), 110΄
Σε ένα ορεινό χωριό στην Ήπειρο, όπως στα περισσότερα χωριά της Μεσογείου, παρατηρείται μια έντονη πληθυσμιακή αποψίλωση. Πώς βιώνεται όμως η κατάσταση αυτή από τους κατοίκους του χωριού;
Τετάρτη 17 Ιουλίου
«Charbonniers» | «Τα κάρβουνα» (1980), 30′
Σε ένα απόκοσμο τοπίο της ελληνικής υπαίθρου όπου κυριαρχούν τα καμίνια του ξυλοκάρβουνου, όπου η σκόνη και οι καπνοί κρύβουν το φως, οι καρβουνιάρηδες και οι οικογένειές τους, που έρχονται ίσαμε εδώ, πολλές φορές από μακριά, καίνε τα ξύλα για να κάνουν κάρβουνα. Προσφέρουν, τρόπον τινά, τις υπηρεσίες τους σε έναν επιχειρηματία κατά την διάρκεια των πέντε ή έξη μηνών που ο καιρός είναι καλοκαιρινός.
«Une vie dure… !» | «Μια σκληρή ζωή» (1983-1996), 55’
Η Καλλιόπη Καλογήρου γεννήθηκε το 1900 στα Άνω Ραβένια, στην Ήπειρο, όπου και πέρασε όλη της την ζωή. Απλός καθημερινός μάρτυρας του αιώνα της, έζησε την τουρκική περίοδο αλλά και τις διαδοχικές κατοχές που είχαν σαν αποτέλεσμα οι πόλεμοι.
Πέμπτη 18 Ιουλίου
«Quinze ans plus tard, le village…» | «Δεκαπέντε χρόνια αργότερα…» (1988-1992), 40′
Η ίδια η Colette Piault δηλώνει: «Δεκαπέντε χρόνια μετά την πρώτη μου επίσκεψη στα Άνω Ραβένια γυρίσαμε αυτό το ντοκιμαντέρ στο οποίο κάνουμε λόγο για το μέλλον του χωριού και των κατοίκων του. Τους ρωτήσαμε σχετικά με τις αντιδράσεις τους στα γυρίσματα όλων των ταινιών μου και τους ζητήσαμε να μας πουν τι αντιπροσωπεύουν γι αυτούς τους ίδιους αυτές οι ταινίες. Πρόκειται για ένα ντοκουμέντο που δεν μπορεί να προβληθεί εκτός Ελλάδος γιατί δεν είναι υποτιτλισμένο. Είναι μια σπάνια μαρτυρία».
«Un été grec-americain» | «Ελληνοαμερικανικό καλοκαίρι» (1992), 15’
Κάθε χρόνο δύο αδέλφια που κατάγονται από τα Άνω Ραβένια επιστρέφουν, όπως και άλλες πολλές ελληνικές οικογένειες που έχουν ξενιτευτεί μακριά, για να περάσουν το καλοκαίρι τους στο χωριό.
