Αποκλειστικά έργα του συνθέτη θα ερμηνεύσουν καθηγητές και σπουδαστές του Ωδείου Athenaeum.
Συγκεκριμένα στις 23 Μαΐου οι Χριστίνα Παντελή, Γιώργος Παναγιωτόπουλος, Γιάννης Εριφυλλίδης και Βαγγέλης Σταυρόπουλος, πιάνο, οι Claire Demeulenaere και Γιώργος Καλούδης, βιολοντσέλο, η Ειρήνη Τσιρακίδου, μέτζο σοπράνο, η Στέλλα Αραμπατζόγλου, σαξόφωνο και ο ηθοποιός Μάνος Καρατζογιάννης, αφήγηση, θα ερμηνεύσουν μεταξύ άλλων τη Μικρή σουίτα για 4 χέρια, Lindaraja, το Κουτί με τα παιχνίδια, τη Σονάτα για βιολοντσέλο και πιάνο, τη Ραψωδία για σαξόφωνο και πιάνο και τα Τραγούδια της Μπιλιτίς.
Την Τρίτη 29 Μαΐου, η Στέλλα Γαδέδη, φλάουτο, οι Χριστίνα Γιαννακοπούλου, Όλγα Παπακωνσταντίνου, Σοφία Συμεωνίδου, Ειρήνη Μπιλίνη – Μωραΐτη, Έφη Παπαδοπούλου, Μαριάννα Φλώρου, σοπράνο, οι Νέλλη Σεμιτέκολο, Θοδωρής Τζοβανάκης, Γιάννης Τσανακαλιώτης, Γιάννης Αερινιώτης, Πένυ Σου Τζόις, πιάνο και ο Γιώργος Καλούδης, βιολοντσέλο, θα ερμηνεύσουν τις Έξι αρχαίες επιγραφές για φλάουτο και πιάνο, τις Αραμπέσκ, και μερικά από τα γνωστότερα τραγούδια του, όπως το Μαντολίνο, την Παντομίμα, τα Τέσσερα τραγούδια της νεότητας, την Έναστρη νύχτα κ.α.
Claude Debussy 1862 – 1918
100 χρόνια από το θάνατο του
Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους μουσικούς όλων των εποχών. Η βαθιά πρωτοτυπία του ύφους του και ο ιδιόμορφος χαρακτήρας του, του επιτρέπει να ξεφύγει από κάθε ταξινόμηση. Γι΄ αυτό πρέπει να εκφραζόμαστε προσεκτικά όταν επιχειρούμε να παραλληλίσουμε το σύνολο της μουσικής του με την εμπρεσιονιστική ζωγραφική ή τη συμβολική ποίηση.
Πάντως, σε μια πρώτη περίοδο του έργου του, ο Debussy φαίνεται ο πιο αγνός, ο πιο αυθεντικός από τους εμπρεσιονιστές: οι μελωδικές περίμετροι, χρωματισμένες μέσα στις φωτεινές αναλαμπές των αρμονιών, υπαινίσσονται μια ατέλειωτη σειρά πιθανών τραγουδιών, το συναίσθημα αναπληρώνεται από τη ρητορική, η εντύπωση από τη φόρμα, ο εσωτερικός ρυθμός από την αριθμητική οργάνωση της μετρικής διάρκειας.
Τα αριστουργήματα αυτής της περιόδου είναι το Πρελούδιο στο απόγευμα ενός Φαύνου, Νύχτα στη Γρανάδα, Χαλκογραφίες, Σύννεφα, Η θάλασσα και το εκτός σειράς αριστούργημα Πελλέας και Μελισσάνθη.
Στην επόμενη περίοδο ο Debussy υιοθετεί ένα ύφος που του πηγαίνει περισσότερο και δε βρίσκεται αντάξιο του ούτε στη μουσική, ούτε στις άλλες τέχνες ύφος, που θα μείνει για πολύ καιρό σύγχρονο και του οποίου τα καλύτερα παραδείγματα βρίσκονται στο Μαρτύριο του Αγίου Σεβαστιανού, στις Σονάτες, στα Πρελούδια και κυρίως στις Σπουδές για πιάνο ή στα Παιχνίδια.
Το έργο του Debussy έφερε στη μουσική ένα άνεμο ελευθερίας που ανέτρεψε τους νόμους της αρμονίας, αγνοώντας τις παραδοσιακές συνηχήσεις, δημιουργώντας μια νέα πιανιστική τεχνική και ανοίγοντας νέους δρόμους σε κάθε τόλμη, μακριά από τον ακαδημαϊσμό.