Στην έκθεση θα παρουσιαστούν τα πιο σημαντικά, ιστορικά έργα του Δ. Κοντού μαζί με πρόσφατα έργα των Ralph Hunter–Menzies, Γιώργου Κόντη, της Νίνας Παπακωνσταντίνου και της Βούλας Πριοβόλου.
Ο Κοντός ξεπέρασε τα παραδοσιακά όρια του πλαισίου σε έργα με δυναμική να προεκταθούν επ’ άπειρον στον τοίχο ή στον ελεύθερο χώρο, χρησιμοποίησε τη χειρονομιακή γραφή και καλλιέργησε την άμορφη και την εννοιολογική τέχνη – στις σειρές έργων του Μεταμορφώσεις και Ομογενέσεις – ενώ σε δημιουργίες όπως τα Παιχνίδια για Μεγάλα Παιδιά ή το Εικαστικό Μυθιστόρημα στόχευσε στη συμμετοχή του θεατή στο καλλιτέχνημα και αναδείχτηκε έτσι σε πρωτοπόρο καλλιτέχνη σε διεθνές επίπεδο. Τα έργα του αποπνέουν το ανανεωτικό και ανήσυχο καλλιτεχνικό του πνεύμα ενώ παραμένουν σύγχρονα και τολμηρά δείγματα μιας σκέψης και μιας γραφής χωρίς προηγούμενο στον ελληνικό και διεθνές εικαστικό χώρο.
Bιoγραφικό
Μαθητής του Γιάννη Μόραλη στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου σπούδασε ζωγραφική κατά τα έτη 1950-1955, συνέχισε τις σπουδές του στη Ρώμη (1956–1961), όπου το 1959 ίδρυσε το “Gruppo Sigma” μαζί με τους φίλους του Γιάννη Γαϊτη, Βλάση Κανιάρη, Κώστα Τσόκλη και Νίκο Κεσσανλή. Έχοντας ήδη παρουσιάσει έργα του σε ομαδικές εκθέσεις στο εξωτερικό, και κυρίως σε πόλεις της Ιταλίας, αλλά και σε Πανελλήνιες εκθέσεις από το 1960, επέστρεψε στην Ελλάδα το 1964, μετά από την παραμονή του στο Παρίσι κατά το διάστημα 1961-1963 και διορίστηκε στην έδρα Ελευθέρου Σχεδίου της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Μετσόβειου Πολυτεχνείου. Το 1974 εξασφάλισε υποτροφία από το Ίδρυμα Ford και το 1975 παρουσίασε την ατομική του έκθεση στην ιστορική γκαλερί “Δεσμός”. Το 1984 εξελέγη καθηγητής στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, ενώ αργότερα διετέλεσε και πρόεδρός του.
Το 1996 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών. Έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Φωτογραφία εξωφύλλου: Δημήτρης Κοντός, Γραφή, 1978, Λάδι σε μουσαμά, 220×100εκ.