Μου θυμίζει τη ρήση περί της Ελλάδας ως της χώρας που πάντα θα τα βγάζει πέρα επειδή έχουμε ωραίο κλίμα και υπέροχες θάλασσες. Δεν θα αναλύσω τη σχέση τέχνης-κρίσης. Αλλά θέλω να σταθώ στην ανάγκη συνειδητοποίησης ότι δεν αρκεί ο ήλιος και οι αμμουδιές για να είμαστε ευτυχείς στην Ελλάδα, ούτε ένας προβολέας και ένα εξαιρετικό σύνολο δημιουργών για να παραχθεί τέχνη. Χρειάζονται και χρήματα και υποστήριξη. Από εκεί ακριβώς ξεκινάει και η δική μας ευθύνη, ως Ίδρυμα Ωνάση και ως Στέγη, προκειμένου να μπορούν οι Έλληνες καλλιτέχνες να ζουν και να δημιουργούν. Η υγεία, ο πολιτισμός, η παιδεία, είναι αγαθά για τα οποία η Ευρώπη έδωσε πολλές μάχες, ώστε να παρέχονται σε όλους μέσω της πολιτείας. Όταν όμως η πολιτεία αδυνατεί, τότε επιτείνεται η ανάγκη συμμετοχής και του ιδιωτικού τομέα. Όχι για να υποκαταστήσει, ούτε για να αντικαταστήσει. Αλλά, για να συμπράξει και να υποστηρίξει.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι καλλιτέχνες αλλά και όλοι όσοι δραστηριοποιούνται στο χώρο της τέχνης, είναι επαγγελματίες. Και το λέω για να αντιληφθούμε ότι ένας ηθοποιός, ένας χορευτής, ένας σκηνοθέτης ή ένας τεχνικός σκηνής που δεν εργάζεται είναι «εξίσου άνεργος» με ένα δικηγόρο ή ένα γιατρό. Πολύ συχνά, οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζονται ως οι τυχεροί ταλαντούχοι που τιμωρούνται δικαίως για τις δυσκολίες της επαγγελματικής τους ζωής επειδή κάνουν κάτι που αγαπούν πολύ, η χρησιμότητα του οποίου δεν είναι εξίσου χειροπιαστή με το να κατασκευάζει κανείς ένα σπίτι. Προφανώς λοιπόν, η κρίση έφερε και τον κόσμο του πολιτισμού συνολικά, μπροστά σε πολύ μεγάλες δυσκολίες. Και μόνον η αδυναμία χρηματοδότησης που προέκυπτε ως επί το πλείστον από το κράτος, αρκεί για να αντιληφθούμε τα δεδομένα. Και βεβαίως, η αδυναμία του κοινού να δαπανά μέρος του προϋπολογισμού του για τον πολιτισμό. Η Στέγη, κυρίως λόγω περιεχομένου και τιμολογιακής πολιτικής, κράτησε και αύξησε το κοινό της, φέροντας τις πληρότητες σε ποσοστά άνω του 90%. Αλλά για να συμβεί και για να συμβαίνει αυτό, ενεργοποιούνται πολλές δυνάμεις εκ μέρους της ίδιας της Στέγης και βεβαίως του Ιδρύματος Ωνάση που μας υποστηρίζει εξ ολοκλήρου.

Από εκεί και πέρα, οι κρίσεις είναι πάντα δεξαμενή ιδεών και ερεθισμάτων για τους δημιουργούς. Και το είδαμε πολύ καθαρά. Ο πολιτισμός και η τέχνη λειτουργούν παρηγορητικά. Μας βοηθούν να αντιληφθούμε τι συμβαίνει γύρω μας και μέσα μας. Να αποκωδικοποιήσουμε τις σκέψεις μας. Και κυρίως, να απελευθερώσουμε μέσω της συγκίνησης, το ίδιο μας το συναίσθημα. Εμείς, επιμένουμε σε ακόμη πιο δυναμική υποστήριξη του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού και των Ελλήνων δημιουργών. Ακόμη πιο ισχυρή σύνδεση με το διεθνές γίγνεσθαι. Ακόμη περισσότερα εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολεία και ειδικές κοινωνικές ομάδες στην Αθήνα και την περιφέρεια.

Για μας, φέτος και κάθε χρόνο, προέχουν τα 4 Ε: Εξωστρέφεια, Ευρώπη, Εκπαίδευση, Έλληνες. Οι Έλληνες, όχι ως επίσημα αναγνωρισμένα τέκνα αυτής της γης, αλλά όσοι ζουν εδώ ή νιώθουν Έλληνες, παντού. Οι καλλιτέχνες: Το πολύτιμο, εξαγώγιμο εθνικό αγαθό. Εκείνοι που πρέπει να μπορούν να δουλεύουν, να σκέφτονται, να εμπνέουν.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Από πλευράς µας, προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που ορίσαμε ως βασικό στοιχείο της αποστολής µας. Να υποστηρίζουμε την ελληνική δημιουργία. Αυτό κάνει το Ίδρυμα Ωνάση τα τελευταία 40 χρόνια. Αυτό ενίσχυσε η Στέγη µε τη στοχευμένη και σχεδιασμένη πολιτική της για την εξωστρέφεια του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού.

Το καλό είναι ότι είμαστε ακόμη στην αρχή.

Info: H Αφροδίτη Παναγιωτάκου, με ειδίκευση στην πολιτιστική διαχείριση, είναι Αναπληρώτρια Γενική Διευθύντρια και Διευθύντρια Επικοινωνίας & Marketing της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Η προηγούμενη εργασιακή της εμπειρία περιλαμβάνει τη διεύθυνση του τομέα Επικοινωνίας και Marketing της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Συμβούλου Επικοινωνίας & Δημοσίων Σχέσεων στο Υπουργείο Πολιτισμού (2004-2007). Έχει εργαστεί σε πολιτιστικούς φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Royal Opera House, Cheek by Jowl, Hellenic Centre / Λονδίνο) και έχει υπάρξει μέλος επιτροπών που σχετίζονται με την πολιτιστική πολιτική στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Έχει σπουδάσει Μουσικολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (υποτροφία Παπαδάκη / υποτροφία Παν/μίου Αθηνών) και έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Αισθητική (υποτροφία Ιδρύματος Μιχελή) και εν συνεχεία στην Πολιτιστική Πολιτική και Διαχείριση με εξειδίκευση στην ιδιωτική χορηγία στο Πανεπιστήμιο City του Λονδίνου. Είναι επίσης μέλος του German Marshal Fund of the United States (GMF).

Φωτογραφία 2: Exterior by Γιάννης Σούλης

 

* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 34