Η τραγικότητα της νεολαίας του 1960
Στην πρόσφατη ιστορία του δυτικού κόσμου, η δεκαετία του εξήντα, μπορεί εύκολα να παρομοιαστεί με την περίοδο μιας εφηβείας. Η κοινωνία ήρθε σε επαφή με μια ταραχώδη νεολαία, κι αυτά τα παιδιά έμελλε να γίνουν ήρωες και πρωταγωνιστές αυτής της δεκαετίας. Ήρωες βγαλμένοι από δράματα , πολύ διαφορετικοί από τους καριερίστες της δεκαετίας του ’80. Κι αυτό γιατί ζούσαν τη ζωή τους έντονα – στα άκρα – καταλήγοντας τις περισσότερες φορές με τσακισμένα φτερά εξαιτίας της καταστροφικής επίδρασης που είχαν οι ουτοπικές τους ιδέες στην προσπάθεια τους να φέρουν αντίσταση στο κατεστημένο. Στο τέλος όμως, όλα εκείνα τα σχέδια τους να αλλάξουν τον κόσμο, έμοιαζαν περισσότερο με εκείνους τους παιδικούς πυρετούς από τους οποίους βγαίνεις πιο αδύναμος και πιο ενήλικας.
Μερικοί νέοι όμως δεν τα κατάφεραν και ο πυρετός αυτός τους εξόντωσε! Πρόκειται για την περίπτωση των αστέρων της ροκ , οι οποίοι αδυνατώντας να εξορθολογήσουν τα επαναστατικά τους ένστικτα , οδηγήθηκαν σε ένα αυτοκαταστροφικό παροξυσμό με απόηχο την αυτοκτονία. Μαζί με αυτούς, υπήρχαν και εκατομμύρια θαυμαστές τους. Αυτοί οι μικροί, ανώνυμοι οπαδοί που συχνά υπέφεραν πολύ περισσότερο και μπορούσαν να καταλήξουν , όπως και τα ίδια τους τα είδωλα, στον θάνατο.
Το ‘Αγαπημένε Elvis, αγαπημένη Janis’ γεννήθηκε με αφορμή αυτά τα γεγονότα και από την επιθυμία μου να διηγηθώ την προσωπική ιστορία της Μαρίνας, σε ένα μεταγενέστερο χρόνο, όταν οι γονείς της ανακαλύπτουν πια την οδυνηρή εμπειρία από τη ζωή της κόρης τους. Furio Bordon
Σημείωμα σκηνοθέτη:
Είμαστε όμορφοι; Είμαστε άσχημοι; Συμβαδίζουμε με τα πρότυπα της εποχής; Γινόμαστε αποδεκτοί στους άλλους; Κι αν ναι, ποια είναι τα κριτήρια; Κατά πόσο η προσωπική μας ευτυχία, οι σχέσεις και η σεξουαλική μας ζωή εξαρτώνται από την εξωτερική μας εικόνα; Καταφέρνουν οι νέοι να βρουν τελικά τη θέση τους στην κοινωνία του θεάματος; Σε αυτόν τον κόσμο που η εικόνα κυριαρχεί , οι αρετές κάθε ανθρώπου φαίνεται να έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Η σκληρή καθημερινότητα που κατακλύζεται από είδωλα και κατασκευασμένα πρότυπα μας αναγκάζει να ψάχνουμε διαρκώς και απεγνωσμένα τη θέση και την υπόσταση μας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η αγάπη, η τρυφερότητα, η κατανόηση, η αποδοχή, η συντροφικότητα…δεν είναι πια προτεραιότητα μας….Μια μεγάλη μαύρη τρύπα δημιουργείται που μας καταπίνει διαρκώς! Με αυτές τις σκέψεις, με αγάπη και κατανόηση για τους χαρακτήρες του έργου, προσπαθήσαμε να φωτίσουμε όλες τις πτυχές τους. Να τους καταλάβουμε. Να ταιριάξουμε τις δικές μας σκέψεις με τις δικές τους. Να τους βοηθήσουμε να αποκαλυφθούν και να μας βοηθήσουν κι εκείνοι με τη σειρά τους να γίνουμε έστω και λίγο…καλύτεροι! Ο Furio Bordon στο ‘Αγαπημένε Elvis, αγαπημένη Janis’ , συνθέτει μια τρυφερή ιστορία που εκτυλίσσεται μέσα σ’ένα σκληρό κόσμο. Η κεντρική ηρωίδα (Μαρίνα), ενηλικιώνεται και αναγκάζεται έτσι να εισχωρήσει στον ‘προσβλητικό’ κόσμο των ενηλίκων όπως λέει και η ίδια. Προσπαθεί, αγωνίζεται με νύχια και με δόντια αλλά δεν τα καταφέρνει να συνεχίσει….αφήνοντας έτσι πίσω της τους γονείς της να αναρωτιούνται το ‘γιατί’. Και μαζί με αυτούς και εμάς να αναρωτιόμαστε για το ποια είναι τελικά η δική μας θέση σ’αυτό τον κόσμο.
Βιογραφικό σημείωμα Furio Bordon:
Γεννήθηκε και ζει στην Τεργέστη της Ιταλίας. Στα 26 του χρόνια εγκατάλειψε την δικηγορία για να αφιερωθεί αποκλειστικά στο θέατρο και τη συγγραφή . Σκηνοθέτης και συγγραφέας, διηύθυνε επί σειρά ετών το Teatro Stabile του Friuli-Venezia Giulia, το Teatro Romano της Τεργέστης, το Mittelfest Prosa της Cividale. Κάποια από τα σημαντικότερα θεατρικά του έργα είναι :Caro Elvis, cara Janis, (Αγαπημένε Elvis, αγαπημένη Janis) A gentile richiesta, Il poeta ed il suo mostro, Senilità, Le ultime lune (Τα τελευταία φεγγάρια), Un momento difficile (Μια δύσκολη στιγμή) , La notte dell’angelo .
Τα έργα του μεταφράστηκαν σε είκοσι γλώσσες και παίχτηκαν στο εξωτερικό και την Ιταλία με μεγάλη επιτυχία από σημαντικούς πρωταγωνιστές και θιάσους με διεθνείς διακρίσεις (Prix du Theatre1998 στις Bruxelles. Premio IDI 1994 και Premio Internazionale Flaiano 2010 Ιταλία ). Οι μεγαλύτερη επιτυχία, Le ultime lune, παίζεται στην Ιταλία εδώ και 25 χρόνια με πρωταγωνιστές τους: Marcello Mastroianni, Gastone Moschin, Gianrico Tedeschi και Andrea Giordana. Το τελευταίο έργο του , Un momento difficile, ανέβηκε το 2018 με τον Massimo Dapporto. Το λογοτεχνικό του έργο περιλαμβάνει : A gentile richiesta (Mondadori 1974 ) Il canto dell’orco (Longanesi 1985), La città scura (Marsilio 1994), Stanze di famiglia (Garzanti 2016, Premio Settembrini).
Συντελεστές:
Μετάφραση: Έλενα Μουνδρούβαλη
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόγκος
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Καρακυριάκος
VIDEO ART: Κωστής Εμμανουηλίδης
VIDEO FICTION: Στεργιανή Βερνιώτου
Σχεδιασμός φωτισμού: Θοδωρής Γκόγκος
Φωτογραφίες: Γιώργος Σταύρος
Γραφιστικά: Σεμέλη Παπαοικονόμου
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Θοδωρής Γκόγκος
Μαρβίνα Πιτυχούτη
Σεμέλη Παπαοικονόμου
Διάρκεια: 75΄(χωρίς διάλλειμα)