Ζωγραφική με τα μέσα της χαρακτικής. Αγγελική Αντωνέα, μια εικαστικός με λυρική διατύπωση, εξπρεσιονιστική διάθεση, χειρονομιακή γραφή και επιλεκτική αφαίρεση που μας εισάγει στον μαγικό εικαστικό της κόσμο.
Η ιστορικός τέχνης Λουΐζα Καραπιδάκη στο κατάλογο της έκθεσης γραφεί: “τα φορτηγά πλοία χαμένα στην αχλή ξεπροβάλλουν υπεροπτικά μέσα από την διαφανή και υγρή ατμόσφαιρα της καταχνιάς. Οι τοπιογραφιες της με τους μετέωρους βραχώδεις όγκους που θριαμβεύουν και πάλλονται σε νεφελώδη τοπία, κινούνται μεταξύ του εξωπραγματικού και του πραγματικού κόσμου. Ενώ οι ανθρωποκεντρικές της συνθέσεις με τις απόκοσμες γυναίκειες προσωπογραφίες με άδηλα περιβάλλοντα έχουν μεταφυσικό χαρακτήρα χωρίς υπερρεαλιστικό ύφος.
Κύριο χαρακτηριστικό της καλλιτεχνικής ταυτότητας της Αγγελικής Αντωνέα είναι οι αδρές υφές αποτέλεσμα των πολύπλοκων μικτών τεχνικών που συνεχώς επινοεί με την χρήση διάφορων μεθόδων της χαρακτικής σε συνδυασμό με τις επιζωγραφίσεις και άλλες παλίμψηστες δραστικές παρεμβάσεις στις επιφάνειες των έργων.”
Η θεωρητικός τέχνης Φάνη Παραφόρου, επισημαίνει στο κατάλογο της έκθεσης της Αγγελικής Αντωνέα τα εξής: “Η εικαστικός φαίνεται να επαναδιαπραγματεύεται αυτή τη συγροτητική για τη ζωγραφική πράξη διάκριση ανάμεσα στην αφαίρεση και στη μορφή. Τα έργα της είναι αρκούντως αφαιρετικά, στο βαθμό που μέσα από τον ιδιοσυγκρασιακό τρόπο συναναστροφής της με το χρώμα στρέφεται στις στιβαρές φόρμες της χαρακτικής με μια έντονη διάθεση να τις αλλοιώσει, εξακολουθούν να διατηρούν ωστόσο μια εκλεκτική συνάφεια με το μορφικό, το οποίο, όπως και η ίδια η χαρακτική, δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μάλλον προκύπτει εν μέσω μιας ανοιχτής διαδικασίας αναζήτησης με όχημα τα υλικά. Άλλωστε, σύμφωνα με το Γάλλο θεωρητικό Τέχνης Λουί Μαρέν “η ζωγραφική μόνο φαινομενικά αναπαριστούσε”, γι’ αυτό και η ζωγραφική επεξεργασία, ο επιχρωματισμός καλείται στη ζωγραφική πράξη της Αγγελικής Αντωνέα “να αποσπά τη Μορφή από το απεικονιστικό’ την ίδια στιγμή που η Μορφή αναδύεται στα έργα της φασματικά σχεδόν από την ίδια την διαδικασία.” Οι αλλεπάλληλες στρώσεις χρώματος, ο τρόπος με τον οποίο επιτρέπει τα χρώματα και τις χρωματικές υφές να αναμειχθούν παραλλάσσει κάθε τι πρωτογενώς μορφικό σε οιονή Μορφή, καταφέρνει να συγκεράσει την αφαίρεση με τη Μορφή και προσφέροντας μας μια λιγότερο η περισσότερο αφαιρετική ορατή Μορφή καθιστά “αισθητό ένα είδος πορείας, εξερεύν(η)ς της (Deleuze 14) μας καθιστά μέσω της θέασης κοινωνούς μιας νοητής στοχαστικής διαδρομής μέσα από την ύλη.”
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Γιάννης Γουρζής ζωγράφος -χαράκτης, ομότιμος καθηγητής της ΑΣΚΤ γράφει για την πρώην φοιτήτρια του Αγγελική Αντωνέα: “ο απομονωτισμός και η επιθετικότητα, η ρευστότητα των αξιών και η μοναχικότητα συνυπάρχουν και αποτυπώνονται στο εικαστικό της πόνημα. Σε όλα τα έργα υποβόσκει η σύνθεση των πραγμάτων και η αρμονική τους τοποθέτηση στη ζωγραφική επιφάνεια. Κατέχει καλά τα μέσα και τα εργαλεία της δουλειάς της, χρησιμοποιεί κάθε πρόσφορο μέσο προκειμένου να εξυπηρετήσει το εικαστικό της όραμα. Εξ άλλου η χαρακτική δίνει άπειρες ευκαιρίες έκφρασης και η Αγγελική Αντωνέα αυτό το κατέχει καλά.
Με αγέρωχο τρόπο το χρώμα, με ορμή τοποθετημένο, καλύπτει την επιφάνεια την ευαισθητοποιεί και της δίνει υπόσταση, εργασία που απευθύνεται στο συναίσθημα μαγνητίζει το βλέμμα και παρά τις φουρτούνες ηρεμεί τον θεατή με δημιουργικές σκέψεις.”
Η εικαστικός Αγγελική Αντωνέα με τα δικά της μέσα της χαρακτικής μας ταξιδεύει σ ένα δικό της μαγικό ονειρικό κόσμο.