Ένα -μη συμβατικό- ζευγάρι που ζει μέσα σε μια λούπα, ονειρεύεται μέσα σε έναν κόσμο σαν το δικό μας αλλά λίγο στρεβλό–εναποθέτει τις ελπίδες του για μια συμπεριληπτική κοινωνία στην τεχνητή νοημοσύνη και συναντά ένα ενεργειακό βαμπίρ που αποζητά να στραγγίξει την «κορεκτίλα» τους, όλα σε ένα σκηνικό που θυμίζει φόντο για Ίνσταγκραμ. Αν σας ακούγονται σουρεαλιστικά συστατικά για έργο, είναι γιατί κι εμείς σαν ομάδα αισθανόμαστε ότι ζούμε σε μια σουρεαλιστική ζωή και επιλέγουμε να την προσεγγίσουμε με χιούμορ αλλά και ευθύτητα.
Στην παράσταση λοιπόν θα ακούσετε από φεμινιστική ραπ μέχρι τέκνο και τραγούδια με παραπομπές στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες του ’60 και την Barbara Streisand. Εν μέρη μιούζικαλ, εν μέρη κωμωδία και ταυτόχρονα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας και παρωδία των ριάλιτι σόου επιβίωσης που ξαφνικά θυμίζουν κάτι απ΄τις ζωές μας.
Η ιδέα για τη δημιουργία του έργου ξεκίνησε από αυτήν την παρατήρηση, από το πως οι ζωές μας γίνονται σταδιακά όλο και πιο ψηφιακές, μέχρι το πως το ατέρμονο σκρολάρισμα στο κινητό -το οποίο έχει γίνει η προέκταση του χεριού μας- μας καθιστά αληθινά cyborg, και πως γεννιούνται διαρκώς νέες κοινωνικές ομάδες και ταυτότητες, καινούριες λέξεις και όροι, πολιτικές αλλαγές που τρέχουν και μας προσπερνάνε, τεχνολογία που πάει για τον Άρη. Έφτασα στο σημείο να νιώθω ότι δεν καταλαβαίνω, ότι δεν κατανοώ τον κόσμο όπως θα ήθελα, ώστε να είμαι σίγουρη ότι δεν προσβάλλω κανέναν, ότι τα όριά μου και οι αξίες μου είναι ευθυγραμμισμένα σύμφωνα με μια ενήμερη ματιά και όχι σαν κατάλοιπο από μια άλλη εποχή. Εξ ου και το έργο–μια απόπειρα για κατανόηση και μια γέφυρα, που περνάει πάνω από γραμμές και, ιδανικά, φέρνει τον κόσμο μακριά από τα άκρα, σε έναν κοινό χώρο γνωριμίας και συζήτησης.
Θέλουμε η παράστασή μας να προσφέρει έναν χώρο για συζήτηση και ανασκόπηση της καινούριας πραγματικότητας που σχηματίζεται μέρα με τη μέρα, θέτοντας ερωτήματα και σπάζοντας όρια. Όλα αυτά τα προσεγγίζουμε με χιούμορ, χωρίς διδακτισμούς και δεν θέλουμε να κουνήσουμε το δάχτυλο σε κανέναν. Εξάλλου, η ιδιαίτερη σύσταση της ομάδας μας, με ηθοποιούς και συντελεστές από 33 χώρες, δεν επιτρέπει κλειστές προσεγγίσεις και ασπρόμαυρες ερμηνείες: αντιθέτως, μας “αναγκάζει” να βλέπουμε τα πάντα από πολλές πλευρές και να ακολουθούμε πάντα τον άνθρωπο και όχι την ιδέα, με ενσυναίσθηση και όχι εμπάθεια.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ακούω συχνά ότι ζούμε σε περίεργες εποχές, αλλά σκέφτομαι ότι κάθε εποχή περίεργη είναι και βγάζει νόημα μόνο με το φτιασίδωμα που της κάνει η ιστορία. Κι εμείς ζούμε τώρα και πρέπει να πάρουμε καθημερινές αποφάσεις σήμερα, χωρίς το πλεονέκτημα της γνώσης του αύριο. Κι έτσι, σαν σκηνοθέτης, σαν θεατρική ομάδα, θέλουμε να προσεγγίσουμε το σήμερα με μια αίσθηση περιέργειας, λίγο σαν παιδιά, ανοιχτά στην καινούρια εμπειρία, και λίγο σαν μεγάλοι–με ελαφρότητα, χιούμορ και κατανόηση. Και αυτό για μένα είναι το δώρο του θεάτρου, αυτή η σουρεαλιστική σύμπτυξη μιας ζωής που δεν βγάζει νόημα, αλλά σου ανοίγει ένα παράθυρο και σε αφήνει να δεις λίγο πιο μακριά.
***
Κόκκινες γραμμές ή Λέξεις που κάνουν τζιζ: Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:15 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου – Κάτω Χώρος.
Photo Credit: Patroklos Skafidas
Διαβάστε επίσης:
Κόκκινες γραμμές ή Λέξεις που κάνουν τζιζ, από την ομάδα Vice Versa στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
