Μοναχοί που αντίθετα με τις συνήθειες τους δέχτηκαν με το πορτραίτο τους να δώσουν ζωή στον καμβά του Κωνσταντίνου Κερεστετζή. Στιγμιότυπα από τα μοναστήρια, τους εσωτερικούς τους χώρους, τα κελιά τους, “ένας κόσμος ολάκερος” κατά τον ίδιο τον καλλιτέχνη, η αρχιτεκτονική και η φύση συγκροτούν μια εικαστική σύνθεση που ταξιδεύει τον θεατή. Το ταξίδι δεν περιορίζεται στα τοπία αλλά προσκαλεί το βλέμμα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα – σαν πνευματική άσκηση – με κύριο συντελεστή το τόσο καλοδουλεμένο από το πινέλο του Κερεστετζή φως.
Το φως που το βλέπουμε σε μουντές χειμωνιάτικες μέρες αλλά και στη δροσιά του καλοκαιριού. Η απλότητα είναι οδηγός στην διεισδυτική απόδοση μιας μονής, της βραχώδους ακροθαλασσιάς, μιας γωνιάς που προσφέρεται για σκέψη. Ακόμα και τα πιο σκιερά μέρη είναι φωτεινά ικανά να βυθίσουν τον θεατή σε νοερά προσευχή Το αποκορύφωμα είναι τα πορτραίτα των μοναχών. Η αμεσότητα της ματιάς του καλλιτέχνη τα αναδεικνύει σαν ανάσα ζωής στην καθημερινότητα του μοναστηρίου. Τα χρώματα δένουν απλόχερα την απεικόνιση υλικών όπως το ξύλο και η πέτρα με τη φύση, τον ουρανό, την ανθρώπινη παρουσία. Το καθετί στους πίνακες του Κωνσταντίνου Κερεστετζή έχει την θέση του εκεί που πρέπει σεμνά και διακριτικά, τόσο που δεν μπορεί να διαφύγει της προσοχής…
Ο Κωνσταντίνος Κερεστετζής επισκέπτεται το Άγιον Όρος από το 1997 αλλά από το 2012 οι επισκέψεις του είναι μακράς διάρκειας και συνεχίζονται μέχρι σήμερα εμπλουτίζοντας τις εικαστικές του ενότητες πάντα με λάδι σε μουσαμά. Αξίζει να σημειωθεί ότι η δουλειά του αποτελεί μνημειώδη καταγραφή ενός κόσμου τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά μας.
Λίγα λόγια για τον Κωνσταντίνο Κερεστετζή
Γεννήθηκε το 1969 στην Αδριανή Δράμας. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής με τον Κώστα Μεϊμάρογλου και αργότερα με τον Κώστα Παπατριανταφυλλόπουλο. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας κατά τα έτη 1989-1994 με καθηγητή τον Χρόνη Μπότσογλου και χαρακτική με τον Θανάση Εξαρχόπουλο. Από το 1993 έως το 1998 έκανε ελεύθερες σπουδές στην Ισπανία μελετώντας την ισπανική σχολή στο μουσείο του Πράδο όπου πήγε αρχικά για να μελετήσει τα έργα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου. Έργα του ανήκουν σε πολλές ιδιωτικές συλλογές και μουσεία στην Ελλάδα και στην Ισπανία, την Αγγλία, την Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
