Το τραγούδι αποτελεί προάγγελο της ολοκληρωμένης εργασίας του συνθέτη επάνω στην ποίηση του Ρώμου Φιλύρα που θα κυκλοφορήσει σε LP από το Ogdoo Music Group στις 22 Μαρτίου με τίτλο «Τα ποιήματα ενός γελοίου».
Tα μελοποιημένα ποιήματα του δίσκου ερμηνεύουν η Μαρία Αλαμανή- Ναθαναηλίδου και η Αγγελική Γαστεράτου.
Ο Δημήτρης Κογιάννης έχει εντρυφήσει συνθετικά στο έργο των σημαντικών ποιητών του μεσοπολέμου καθώς «Τα ποιήματα ενός γελοίου» αποτελούν την τρίτη κατά σειρά δισκογραφική δουλειά στην οποία μελοποιεί ποιήματά τους.
Είχαν προηγηθεί οι δίσκοι «12 μελοποιημένα ποιήματα» με το σχήμα “Aldebaran” και ο μετέπειτα προσωπικός του με τίτλο “Spleen” στον οποίο μελοποιεί Κώστα Ουράνη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Τα ποιήματα ενός γελοίου» είναι ένας φόρος τιμής και μνήμης στον εν πολλοίς ξεχασμένο ποιητή Ρώμο Φιλύρα ο οποίος ανήκει στον κύκλο των λεγόμενων νεορομαντικών -μετασυμβολιστών Ελλήνων ποιητών του Μεσοπολέμου, ανάμεσα στους Λαπαθιώτη, Ουράνη, Καρυωτάκη, Άγρα και Κλέωνα Παράσχο.
Το τραγούδι «Άγνωστη» είναι μια όμορφη, αραχνοΰφαντη μπαλάντα που τη διέπει έντονος λυρισμός.
Ο συνθέτης μελοποιεί με σεβασμό στον ρυθμό και την ευαισθησία του λόγου, δημιουργώντας με τη μουσική του μια ατμόσφαιρα σχεδόν απόκοσμη αλλά απολύτως ταιριαστή με την προσμονή ενός έρωτα ιδανικού, όπως τον πραγματεύεται ο ρομαντικός ποιητής.
Η ερμηνεία της Μαρίας Αλαμανή – Ναθαναηλίδου αποδίδει με εξαιρετική τεχνική και εκφραστικότητα τα συναισθήματα που αναδύονται από τον φαντασιακό κόσμο του Ρώμου Φιλύρα.
Η «Άγνωστη» συνοδεύεται από ένα πολύ ανατρεπτικό, στα όρια του σουρεαλισμού, video που σκηνοθετούν από κοινού ο Δημήτρης Κογιάννης και ο Γιάννης Ζαζάς δίνοντας εκ νέου ζωή στον ποιητικό λόγο που αρθρώθηκε πολλές δεκαετίες πριν.
Η «Άγνωστη» κυκλοφορεί ψηφιακά από το Ogdoo Music Group και είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.
Credits:
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κογιάννης, Γιάννης Ζαζάς
Ηχογράφηση: Soundflakes Recording Studios
Ηχολήπτης: Νίκος Παπαδόπουλος
Mastering: Νάσος Νομικός – Vu productions
Στίχοι:
Απόψε και να μ’ έβλεπε ‘κείνη π’ αναζητώ,
αυτή που δεν εγνώρισα και που ποτέ δεν είδα,
που στη καρδιά μου ευλαβικά τόσο καιρό κρατώ,
σα κάποια προμηνυτική που με φωτίζει, αχτίδα.
Απόψε, που σκιρτά η καρδιά, το μάτι λάμπει αδρό,
σπιθίζει το αίμα μέσα σου κι αγάλλεται η ψυχή μου,
κι ανυψωμένη η σκέψη μου στ’ άπειρο, μ’ αργυρό
φως φεγγαρίσιο, αχνοφωτά, ντύνει την έκστασή μου…