Οι “Όπερες των Ζητιάνων” επιστρέφουν στο Neuköllner Oper του Βερολίνου, με την επανάληψη της “ολιγαρχικής όπερας” των Χαράλαμπου Γωγιού, Δημήτρη Δημόπουλου και Αλέξανδρου Ευκλείδη με τίτλο “AirRossini“, για 17 παραστάσεις.
Η όπερα, είναι βασισμένη στο έργο του Τζοακίνο Ροσίνι Το ταξίδι στη Ρεμς ή Το πανδοχείο του Χρυσού Κρίνου. Η παραγωγή, που ανέβηκε με επιτυχία στο Βερολίνο τον Ιούνιο του 2013 και αποτέλεσε την ελληνογερμανική συμμετοχή στο φεστιβάλ ευρωπαϊκού μουσικού θεάτρου «Move Op!» τον περασμένο Αύγουστο, θα παιχθεί ξανά στη Neuköllner Oper για 17 παραστάσεις από τις 23 Ιανουαρίου ως τις 23 Φεβρουαρίου 2014.
Η όπερα Air Rossini τοποθετείται στο άμεσο μέλλον και εμπνέεται από το κίνημα Occupy και το αφήγημα του 99%. Αποτελείται από μια σειρά ειρωνικών επεισοδίων για τις ταλαιπωρίες της οικονομικής ελίτ του 1% (μεταξύ των εκπροσώπων της στο έργο και μια ελληνίδα κληρονόμος εφοπλιστών) η οποία παρουσιάζεται ως παγιδευμένη στο υπό κατασκευή γερμανικό αεροδρόμιο Βίλλυ Μπραντ. Όπως και η προηγούμενη συνεργασία των «Ζητιάνων» με τη Neuköllner Oper, η όπερα Yasou Aida! (έπαινος δραματουργίας ελληνικού έργου «Κάρολος Κουν» 2012 από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών), το AirRossini επιδιώκει την κατά μέτωπο άσκηση κριτικής για τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα της εποχής, μέσω μιας κωμικής όπερας. Και στις δύο περιπτώσεις, ο συνθέτης Χαράλαμπος Γωγιός, ο συγγραφέας Δημήτρης Δημόπουλος και ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Ευκλείδης χρησιμοποίησαν κάποια βασικά στοιχεία παλαιότερων έργων, πάνω στα οποία έχτισαν μια νέα σύγχρονη ιστορία.
Όπως γράφουν οι μουσικολόγοι Άννα Παπαέτη και Áine Sheil, στο AirRossini «η πολιτική δεν παρουσιάζεται στη σκηνή με το συνηθισμένο τρόπο της ρηχής ανάγνωσης ενός έργου και υπογράμμισης των προφανών (συχνά ιστορικών) πολιτικών του διαστάσεων. Αντίθετα, η επείγουσα σύγχρονη πολιτική διαπερνά τον ίδιο [του] τον πυρήνα […] Το AirRossini είναι οξύτατα κριτικό από τη φύση του και στοχοποιεί πρόδηλα μια σειρά θεμάτων που περιλαμβάνουν την κρίση του ευρώ, τη συνεχιζόμενη ισχύ των αγορών παρά την πρόσφατη χρηματοοικονομική κατάρρευση, την κουλτούρα της διασημότητας, τον καταναλωτισμό, την τηλεόραση τύπου reality, τον κινέζικο κρατικό καπιταλισμό, τον έλεγχο του διαδικτύου και την ταχέως μειούμενη δυναμική του ως χώρου ελευθερίας» (περιοδικό ΧΡΟΝΟΣ, Αύγουστος 2013).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ AIRROSSINI
«Ένα λιμπρέτο τόσο σκληρό, ώστε κανείς μένει συχνά με το στόμα ανοιχτό. Τα κλισέ για την εξουσία και τους ισχυρούς της γης διάδεχονται το ένα το άλλο τόσο καταιγιστικά, ώστε η ευφορία δεν υποχωρεί ούτε μετά από δυόμιση ώρες. […] Παρά τη μείωση της ορχήστρας σε τέσσερα όργανα, το κλαρινέτο, το φλάουτο, το τσέμπαλο και η μαρίμπα κάνουν θαύματα. […] Επιπλέον, έξι εκλεκτοί αστραφτεροί τραγουδιστές γεμίζουν το χώρο σαν να επρόκειτο για το Ολυμπιακό Στάδιο. […] Εκκεντρικό, ολοκληρωμένο, εύθυμο, δυνατό. Πετάει!»
rbb Kultur
«Τα βάσανα του αεροδρομίου του Βερολίνου λειτουργούν ως αφορμή για να έρθει στο προσκήνιο η κοινωνική κριτική σάτιρα. […] Λειτουργεί έξοχα.» Clemens Haustein, Berliner Zeitung
«Ο Χαράλαμπος Γωγιός μετέγραψε την παρτιτούρα πολύ πειστικά.» Udo Badelt, Der Tagesspiegel
Οι όπερες των ζητιάνων
«Η μεγαλοπρεπής μουσική μεταγραφή […] και η εξαιρετική διανομή θριάμβευσαν.» Hermann-Josef Fohsel, ZITTY Berlin
«Δεν θα φανταζόμουν ούτε στον ύπνο μου ότι το 2013 στη Neuköllner Oper θα καθόμουν ανάμεσα σε κοινό που φωνάζει ρυθμικά “Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη!” […] Θαυμάσια σκηνοθεσία […] ευφυές κείμενο […] Οι τραγουδιστές είναι λαμπροί.» Lucía Tirado, Neues Deutschland
«Πυροτεχνήματα έξυπνων ιδεών […] Έξοχο δείγμα οπερατικού θεάτρου-καμπαρέ […] Ο Αλέξανδρος Ευκλείδης έχει φροντίσει για τη γοργή σκηνοθεσία χωρίς σκηνικούς νεκρούς χρόνους. […] Είναι αξιοθαύμαστο πόσο καλά αυτοί οι νέοι τραγουδιστές χειρίζονται τη δύσκολη διακοσμημένη γραφή.» Ingrid Wanja, Der Opernfreund
«Αυτό το remix του Ροσίνι με την τρέχουσα κρίση tου καπιταλισμού αποδεικνύει ότι η όπερα μπορεί να είναι σύγχρονη.» EXBERLINER
«Θαυμάσια επιτυχημένη σάτιρα της τρέχουσας κατάστασης […] Η όπερα μπορεί να είναι ευχάριστα αυθάδης και σέξυ. […] Δροσερό, ανάλαφρο και ασυνήθιστα διασκεδαστικό.» Frank Wesner, livekritik.de
«Θρασύ, ως συνήθως, και για πολύ καιρό ακόμη επίκαιρο.» Berliner Morgenpost
«Θεότρελο σχόλιο […] τα κάλλη της παρτιτούρας του Ροσίνι ηχούν αριστοτεχνικά.» Märkische Oderzeitung
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μουσική προσαρμογή: Χαράλαμπος Γωγιός
Κείμενο: Δημήτρης Δημόπουλος
Μουσική διεύθυνση: Hans-Peter Kirchberg
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ευκλείδης
Σκηνικό: Sabine Beyerle
Κοστούμια: Annamaria Cattaneo
Σχεδιασμός βίντεο: Φίλης Ιερόπουλος
Δραματουργία: Bernhard Glocksin
Βοηθός σκηνοθέτη: Αγγελίνα Καρτσάκη
Λόντον Σέρατον: Polly Ott
Μεισιάνγκ Τζιαγίνγκ Λι: Yuka Yanagihara
Χριστίνα Κουμάση: Ιωάννα Φόρτη
Αμπντ-Ελ-Καντίρ μπιν Ομάρ αλ-Αχμάντ: Richard Neugebauer
Τίμοθυ «Τίμυ» Ρόζενμπεργκ: Clemens Gnad
Κλάους-Τζοβάνι Σεβαλιέ: Victor Petitjean
