Η Αίθουσα Τέχνης Καππάτος παρουσιάζει την ομαδική έκθεση με τίτλο «Drawing in Sculpture». Στην έκθεση στην οποία παρουσιάζονται γλυπτά και …
σχέδια, συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Μιχάλης Ζαχαρίας, Γιάννης Κόκκαλης, Αλίκη Παππά, Γιάννης Παππάς, Τούλα Πλουμή, Κώστας Σαχπάζης, Έφη Σπύρου, Γιώργος Τούρλας
Τα έργα του Μιχάλη Ζαχαρία είναι σχεδιαστικές επαναδιατυπώσεις γνωστών θεμάτων μετα απο επεξεργασία σε ψηφιακή μορφή. Οι εικόνες που προκύπτουν, απηλαγμένες απο την αρχική τους μορφή, προβάλλουν μια νέα πραγματικότητα στην οποία το θέμα έχει μεταλλαχθεί σε μια αλόκοτη οντότητα, οικεία αλά και ξένη, που διαφοροποιείται ολικά παραμένοντας ωστόσο συμβατή με τον εαυτό της.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Τούλα Πλουμή παρουσιάζει σχέδια με διάφορα υλικά και γλυπτά από πηλό και πολυεστέρα. Στα σχέδιά της δημιουργεί εικόνες που παραπέμπουν σε οικεία ή εξωτικά περιβάλλοντα δίνοντάς τους άλλο περιεχόμενο και ψυχολογική βαρύτητα και με τον ιδιο τρόπο κατασκευάζει τα γλυπτά της με μια διακοσμητική και ανάλαφρη διάθεση μεταμόρφωσης.
Τα έργα του Κώστα Σαχπάζη είναι γλυπτικές κατασκευές, τρισδιάστατες χειρονομίες με ακαθόριστα και ασύμβατα υλικά που μεταβάλλοντας την φόρμα τους ορίζουν μια διάθεση για εγκλεισμό, απόσταση αλλά και μια διάχυτη έλκυστικότητα.
Για τον Γιώργο Τούρλα, η ανατομία του σώματος αλλάζει ανάλογα με τα συναισθήματα. Προκύπτουν ανατομικά σχέδια μεταλλαγμένων σωμάτων τα οποία εμφανίζονται δύσμορφα και άρρωστα. Για ένα συγκεκριμένο όργανο η ανατομία δεν είναι ποτέ η ίδια.
Αναμνήσεις και συναισθήματα δημιουργούν όγκους και μολύνουν τη σάρκα. Η σκέψη λειτουργεί ως ιατρική επέμβαση και το εσωτερικό του οργανισμού παίρνει τη θέση του εξωτερικού. Ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος γίνεται φορέας μιας κατάστασης και η παραμόρφωσή του προδίδει μια εσωτερική αναστάτωση.
Το έργο του Γιάννη Κόκκαλη κινείται σε τρεις βασικούς άξονες: Μηχανικές – κινητικές εγκαταστάσεις, διαδραστικές κατασκευές, αλλά και «κλασική» γλυπτική όπου συνδυάζει τεχνολογία και σύγχρονα υλικά σε αφηγηματικές συναρμογές. Στοιχεία που τον τροφοδοτούν είναι τα όνειρα, το παιχνίδι, η μνήμη, η φόρμα και η τεχνολογία.
Η Αλίκη Παππά σχεδιάζει γνωστά έργα του παρελθόντος επεμβαίνοντας καταλυτικά στην εικόνα τους και δημιουργεί γλυπτικές συνθέσεις ερμηνεύοντας μια παρορμητική διάθεση να μορφοποιήσει ένστικτα και συναισθήματα.
Ο Γιάννης Παππάς δημιουργεί μια σειρά απο γλυπτά που αναφέρονται σε κυρίαρχες ιδεοληψίες και δομημένες προκαταλήψεις. Τα υλικά που χρησιμοποιεί παραπέμπουν σε μια απόκοσμη διάσταση, στενά συνδεδεμένη με τα ίδια τα θέματά του.
Η Έφη Σπύρου παρουσιάζει μια σειρά απο γλυπτά στα οποία παρατηρεί τη σχέση του χρόνου με την παρουσία – απουσία. Αποβάλλοντας όλα τα μορφολογικά στοιχεία μιας εμφανούς καλλιέπειας, συγκροτεί τα όρια της μετάλλαξης σε μια φόρμα που παραμένει στοιχειωδώς όμοια και ισχυρή με την αφετηρία και την πρώιμη διάθεση.