“Αίθουσα Αναμονής. Humanity”, του Ένκε Φεζολλάρι στη Μονή Λαζαριστών

Ανθρώπινες ιστορίες, που έχουν κοινό παρονομαστή την ψυχή του καθενός, με αναφορά σε γεγονότα που στιγμάτισαν την παγκόσμια ιστορία.

Πρόκειται για μια σύγχρονη παράσταση που αποτελεί «μικροσκόπιο» της κοινωνίας του χθες και του σήμερα αποδεικνύοντας τη διαχρονικότητα των θεμάτων που μας απασχολούν. Μια ιστορία που μας αφορά όλους και «αγκαλιάζει» τη διαφορετικότητα σε όλες τις εκφάνσεις της.

Δεν υπάρχει χώρος και χρόνος. Υπάρχουν μόνο έξι άνθρωποι που συναντιόνται και αφηγούνται τις ιστορίες τους, στήνοντας ένα προσωπικό γαϊτανάκι, έναν υπαρξιακό ανεμοστρόβιλο που ρουφά το όνειρο και την πραγματικότητα.

Η παράσταση “Αίθουσα Αναμονής. Humanity”

Έξι άνθρωποι σε μια αίθουσα αναμονής, ζουν τον εφιάλτη και την ομορφιά του να είσαι Άνθρωπος. Αναπαριστούν, αφηγούνται, γελούν, κλαίνε, περιγελούν, θυμώνουν, βιαιοπραγούν, σκοτώνουν, γεννούν και εντέλει ταΐζουν τον καλό και τον κακό λύκο μέσα τους. Πόσο εύκολο είναι να πράττεις το κακό ή το καλό αναρωτιούνται, τι έφτιαξαν οι άνθρωποι αυτά τα χιλιάδες χρόνια στη γη και τι θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές; Με όχημα προσωπικές ιστορίες, γεγονότα και μεγάλες στιγμές επιτευγμάτων ή σκοτεινών σελίδων της Ανθρώπινης Ιστορίας ,οι ερμηνευτές στήνουν ένα υπαρξιακό freakshow και θέτουν το μεγάλο ερώτημα αν γεννιόμαστε καλοί η κακοί και το γιατί καταλήγουμε στο σκοτάδι ως ανθρώπινο γένος.

Σκηνοθετικό σημείωμα

Μέσα στον καθένα μας γίνεται μια μάχη, δύο λύκοι βρίσκονται στις ψυχές μας ,ένας πράος, γεμάτος καλοσύνη και αγάπη και ένας γεμάτος φθόνο, μίσος και απληστία, και πάντα στο τέλος της μέρας κερδίζει εκείνος που ταΐζουμε καλύτερα. Η ανθρωπότητα σε αναμονή, η ανθρωπότητα είμαστε εμείς.

Με αφορμή χώρους αναμονής, ιστορίες μετάβασης, τύχης, πένθους, ερώτων, πολέμων, άλλοτε σε σταθμούς τρένων και άλλοτε σε κάποια αίθουσα νοσοκομείου, παρελαύνουν ανθρώπινες ιστορίες και μεγάλα γεγονότα της Ανθρωπότητας. Γεννιόμαστε καλοί ή κακοί; Είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε τον κόσμο ή «δεν βαριέσαι γιατί να τον αλλάξουμε»; Σε ποια πλευρά τον γεγονότων στεκόμαστε;

Η ανθρωπότητα παράγει τέχνη, θαύματα, πολέμους, στρατόπεδα συγκέντρωσης, τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα, άραγε από τι υλικό είμαστε φτιαγμένοι και πως το μεταλαμπαδεύουμε;

Πως η 11η Σεπτεμβρίου συναντιέται με το Άουσβιτς; Τι είναι η διάχυση ευθύνης; Πώς μπορεί ένα εικοσάλεπτο σεντς να σε ταράξει συθέμελα, πώς δένουν τα Πατήσια και το πρώτο σκυλί που πήγε στο διάστημα; Άραγε είμαστε μόνοι ή περιμένουμε το θάνατο; Ποιος ήταν ο ασθενής μηδέν του Aids; Πως μια ατομική βόμβα πυροδότησε νέα μόδα στις κομμώσεις; Μιλούν οι νεκροί; Πως δημιουργήθηκε η Αστυνομία Πόλεων στη Ελλάδα και γιατί ο αγώνας των γυναικών και των σκλάβων γινόταν αντικείμενο ταύτισης με το δίχως δικαιώματα status των ζώων;

Η παράσταση κινείται ανάμεσα στο mockumentary- documentary είδος, αντλεί όχι μόνο το προσωπικό υλικό των ερμηνευτών αλλά, μέσα από την ιστορική έρευνα και καταγραφή γεγονότων, φθάνει στις παρυφές της ανθρωπότητας και δημιουργεί ένα παγκόσμιο παζλ σκηνικής εγκατάστασης. Εντέλει, όλα αυτά τα συστατικά αποτελούν την σκηνική ιστορία του καθενός μας και το Θέατρο της Μνήμης.

Και εμείς κυλάμε σε κοιλάδα πόνου και αβάσταχτων δακρύων, προσπαθώντας να επουλώσουμε τις πληγές με προσευχές, θέλοντας να σώσουμε τα τραύματά μας σε μια σιωπηλή αμαρτωλή αγιότητα αθανασίας του πνεύματος.

-Ένκε Φεζολλάρι

Συντελεστές παράστασης

• Σύλληψη- Δραματουργική επεξεργασία- Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι
• Σκηνικά- Κοστούμια: Δανάη Πανά
• Μουσική: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης
• Video: Άντα Λιάκου
• Βοηθός Σκηνοθέτη: Βέφη Ρέδη
• Οργάνωση παραγωγής: Ηλίας Κοτόπουλος
• Βοηθός σκηνοθέτη, στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης, Πάρης Κουκούδης

Διανομή

• Δημήτρης Καρτόκης
• Χρήστος Μαστρογιαννίδης
• Λίλιαν Παλάντζα
• Βέφη Ρέδη
• Χρήστος Τσάβος
• Ένκε Φεζολλάρι

• Φιγκυράν: Κοσμάς Καλαϊτσίδης, Αναστασία Σιάπκα

Κατάλληλο για θεατές άνω των 16 ετών
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά