Η εκδήλωση πραγματοποιείται στο πλαίσιο της περιοδικής έκθεσης του ΚΜΣΤ, «Η Μνήμη της Επανάστασης. Σύγχρονοι Έλληνες Εικαστικοί – 100 χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση».
Παράλληλα με την ομιλία θα γίνει προβολή αποσπασμάτων από την ταινία «Απεργία» του Σεργκέι Άιζενσταιν.
Η Χάρη Σβαλίγκου, επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του ΑΠΘ, συγγραφέας του βιβλίου «Η Διαλεκτική ανάμεσα στη θεατρική και την κινηματογραφική γλώσσα» που αναφέρεται στην σχέση ανάμεσα στο θεατρικό έργο του Βσεβόλοντ Μέγιερχολντ και στο κινηματογραφικό έργο του Σεργκέι Άιζενστάιν, θα κάνει μια παράλληλη προβολή και ερμηνεία κινηματογραφικών αποσπασμάτων της ταινίας «Απεργία» του Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Αϊζενστάιν. Η ταινία «Απεργία» (1924) του Σ. Άιζενστάιν είναι το απότοκο των νέων πρωτοπόρων ιδεών του μεγάλου κινηματογραφιστή, στην οποία η διαλεκτική του μοντάζ των αττραξιόν εξελίσσεται, μέσω της συγκρουσιακής δομής, σε πρόκληση συγκινησιακού ερεθισμού και επιθετικών αντανακλαστικών στο κοινό.
Διά μέσου της μορφής του μοντάζ, με άλλα λόγια της ταυτόχρονης αντιπαράθεσης γεγονότων και διαμέσου των διεγέρσεων ή των σοκ, επιχειρείται η προπαγανδιστική, πολιτική αγκιτάτσια που συγκεντρώνει τα μαχητικά αντανακλαστικά του θεατή. Η επιρροή της θεατρικής παράδοσης του Σεργκέι Μιχαήλοβοτς Άιζενσταϊν είναι εμφανής στην ταινία: στοιχεία παρωδίας, καρικατούρας, μαριονέττας και γκροτέσκο προσδίδουν γελοιοποιητική οξύτητα και χλευαστική αίσθηση στη θεματική. Ωστόσο, τα κινηματογραφικά τεχνάσματα όπως οι ενδιάμεσοι τίτλοι, η αρχή της αναμονής, των παύσεων, της ακινησίας, συνιστούν τον νεωτερισμό της Απεργίας, ακυρώνοντας, σε μεγάλο βαθμό, το «φιλολογικό σενάριο» και τη δραματοποιημένη πλοκή.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Βιογραφικό Σημείωμα / Χάρη Σβαλίγκου
H Xάρη Σβαλίγκου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Διδάκτωρ του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και ειδικευθείσα στη Σημειωτική του Θεάτρου, διετέλεσε επίκουρη καθηγήτρια Θεωρίας και Σημειολογίας του Θεάματος (Θεάτρου και Κινηματογράφου) στη Σχολή Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε. του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου.
Έχει εκδώσει τις μονογραφίες: «Το μεταφυσικό παράλογο στη θεατρική παρωδία: διακείμενο και μύθος» (1997), «Θέατρο και αρχι-θεατής» (2002), «Η ερμηνεία της εικόνας ως σημείου της οπτικής επικοινωνίας» (2011) και «Η Διαλεκτική ανάμεσα στη θεατρική και την κινηματογραφική γλώσσα» (2014).
Έχουν δημοσιευθεί πολλές μελέτες και εργασίες της, καθώς και κριτικές θεάτρου σε επιστημονικά έντυπα, περιοδικά και άλλες εκδόσεις.
Είναι μέλος της Ελληνικής Σημειωτικής Εταιρείας του Α.Π.Θ., της Διεθνούς Σημειωτικής Εταιρείας A.I.S. I.A.S.S., του Κέντρου Θεατρολογίας και Σημειολογίας του Θεάτρου στην Αθήνα και του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων (ΠΕΣΥΘ).
Φωτογραφία: Αλίκη Παππά, Bridge no1, 2017, μολύβι σε χαρτί. Έργο από την έκθεση του ΚΜΣΤ, «Η Μνήμη της Επανάστασης. Σύγχρονοι Έλληνες Εικαστικοί – 100 χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση».