Ξεχάσατε λοιπόν τα πάντα; η μνήμη μου είναι δέντρο που καταβροχθίζει τις ρίζες του η μνήμη μου μαχαίρι που χαϊδεύει την πληγή του η μνήμη μου αγκαλιά που ακόμα ψάχνει χέρια η μνήμη μου φυλακή που δεν ξέρει πια τους τοίχους της
Το λιμάνι της Χάβρης παίρνει το λόγο σε τούτη την ποιητική αφήγηση που συνοψίζει πέντε αιώνες αναχωρήσεων, ταξιδιών, θανάτων, εκμετάλλευσης, εμπορίου, εργασίας, αγώνων, αποχαιρετισμών και ελπίδων. Ένα ποίημα-ποταμός, γραμμένο καταρχήν για να ξεστομιστεί, να προφερθεί, να απαγγελθεί ρυθμικά, να ραπαριστεί.
Ο συγγραφέας
Ο Ζοζέφ Αντράς (Joseph Andras) γεννήθηκε το 1984. Ζει στη Νορμανδία. Για το πρώτο του έργο, το μυθιστόρημα Για τα πληγωμένα μας αδέρφια (ελλ. μτφ. Γιώργος Καράμπελας, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2016), του απονεμήθηκε το Βραβείο Γκονκούρ πρώτου μυθιστορήματος αλλά ο συγγραφέας δεν το αποδέχτηκε.
