Το πώς επέλεξα το έργο είναι μια παλιά ιστορία. Όταν πρωτογύρισα στην Ελλάδα από τη Γερμανία όπου ζούσα, το καλοκαίρι του 1991, ήταν πολύ ζωντανός και πρόσφατος ακόμα ο απόηχος της παράστασης του Βασίλη Παπαβασιλείου με τον θίασο Εποχή που είχε ανέβει το 1989. Βρήκα τότε το πρόγραμμα και τις φωτογραφίες, είχα δει παλιότερα στις επισκέψεις μου στην Ελλάδα κάποιες παραστάσεις του και μου άρεσαν πολύ. Έτσι είχα φτιάξει μέσα στο μυαλό μου την παράστασή του για το Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα, παρότι δεν την είχα δει τελικά, έλειπα στη Γερμανία. Από τότε μου είχε κολλήσει αυτό το έργο, το είχα διαβάσει μάλιστα από εκείνο το πρόγραμμα και αυτή τη μετάφραση χρησιμοποιούμε στην παράσταση. Το πρότεινα στη Στέγη, γιατί είχα παλιούς λογαριασμούς με αυτό το έργο κατά κάποιο τρόπο, ακριβώς επειδή σήμερα έχει μια τρομερή επικαιρότητα. Το θέμα του είναι ένα αδρό σκίτσο του καζίνο καπιταλισμού που ζούμε, του καπιταλισμού που δεν ορρωδεί προ ουδενός, δε διστάζει σε τίποτα. Μια γυναίκα θέλει να πουλήσει το πτώμα της μετά θάνατον για να μπορέσει να εξασφαλίσει εν ζωή μια άδεια πλασιέ. Δίνει το σώμα της σαν επένδυση για να μπορεί να δουλέψει, να γλιτώσει από το φάσμα της ανεργίας. Δεν τα καταφέρνει και κατηγορείται για απάτη μέσα από διάφορα παραπτώματα δανεισμού και χρέους. Η γυναίκα πέφτει στο ποτάμι και πνίγεται.
Το Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα αντανακλά πλήρως την εκποίηση όλων των πραγμάτων για χάρη του κέρδους. Η γλώσσα του κειμένου του Χόρβατ στα γερμανικά εκφράζει ακριβώς αυτό το πράγμα: όλα τα κλισέ που πλαισιώνουν, που στοιχειοθετούν μια τέτοια κοινωνία που είναι προσανατολισμένη στο κέρδος, που δείχνει απαξίωση σε οτιδήποτε, ακόμα και στο ανθρώπινο σώμα, μπροστά στα λεφτά. Ο πιο δυνατός επιζεί, ο πιο αδύναμος κυριολεκτικά «ψοφάει». Νομίζω πως το έργο έχει πάρα πολύ σχέση με αυτό που ζούμε σήμερα.
Info: Ο Ακύλλας Καραζήσης γεννήθηκε το 1957 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στη Χαϊδελβέργη. Από το 1985 εργάζεται ως ηθοποιός. Έχει συνεργαστεί με τα θέατρα: Städtische Bühnen (Χαϊδελβέργη), Theater an der Winkelwiese (Ζυρίχη), Theater Mahagoni (Χίλντεσχαϊμ), Theaterhaus (Ιένα), Stadttheater (Μαγδεμβούργο), La MaMa Theater (Νέα Υόρκη), Κ.Θ.Β.Ε., Εθνικό Θέατρο, Θέατρο του Νότου, Εταιρεία θεάτρου «Διπλούς Έρως», ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λαμίας, Εταιρεία Θεάτρου «Μηχανή», Θεατρικός Οργανισμός «Εστία». Ξεκινώντας από το 2002, έχει διδάξει υποκριτική στο Θέατρο των Αλλαγών, στους Δεσμούς, στις δραματικές σχολές του Ωδείου Αθηνών και του Εθνικού Θεάτρου. Από το 2005 γράφει και σκηνοθετεί (Αμόρε, Φεστιβάλ Αθηνών, Εθνικό Θέατρο). Εργάζεται επίσης στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
*Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 34
