Αλέκος Βρέτος: Ο οικείος ήχος της Μεσογείου με συνάρπαζε πάντα

Ο Αλέκος Βρέτος και το κουαρτέτο του θα παρουσιάσουν  το νέο πρότζεκτ “Mediterranean Echoes”. Ο ίδιος στο ούτι, ο Γιάννης Δίσκος στο κλαρίνο, ο Δημήτρης Βερδίνογλου στο πιάνο και ο Κίμωνας Καρούτζος στο κοντραμπάσο, θα μας ταξιδέψουν σε ήχους της Ανατολής και της Δύσης, γνώριμους και άγνωστους. Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 13 Μαρτίου στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός». 

***

-Στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» θα παρουσιάσετε το νέο σας πρότζεκτ “Mediterranean Echoes”. Τι σας γοητεύει στις μελωδίες της Μεσογείου, και τι στην αναδημιουργία αυτών με την εμπλοκή του τζαζ στοιχείου;

Ο οικείος ήχος της Μεσογείου, με συνάρπαζε πάντα. Η μακριές μελωδίες και οι ανάλαφρες και αριστοτεχνικές μελωδίες με κάνουν να αισθάνομαι στον τόπο μου και να είμαι ο εαυτός μου. Η εμπλοκή του τζαζ στοιχείου είναι το μέσο για να διανθήσω τις μελωδίες αυτές με την δική μου ταυτότητα, καθώς την λατρεύω την τζαζ και την έχω σπουδάσει, και να μπορέσω μέσω του αυτοσχεδιασμού να συνενώσω τα 2 ιδιώματα ή ακόμα καλύτερα, να τα συγχωνεύσω και να γίνουν μία μουσική καινούργια.

-Διαβάζω πως στη συναυλία θα παίξετε συνθέσεις δικές σας, αλλά και των υπολοίπων μουσικών του κουαρτέτου. Ακόμη, πως θα ακουστούν κομμάτια των Ara Dinkjian, Simon Shaheen, Anouar Brahem. Πείτε μας περισσότερα για το πρόγραμμα και το κριτήριο επιλογής των συνθέσεων που θα ακουστούν στις 13 Απριλίου.

Αποφάσισα να δημιουργήσω ένα πρόγραμμα με την συμβολή των συνεργατών μου. Φτιάξαμε λοιπόν ένα παζλ όλων των προσωπικοτήτων του γκρουπ, με συνθέσεις που έφερε ο καθένας από εμάς. Έτσι το πρόγραμμα γίνεται πιο αντιπροσωπευτικό του συνόλου και όχι μόνο τι θα άρεσε σε εμένα. Επίσης, αυτή η κίνηση δίνει την δυνατότητα στους συνεργάτες μου να ξεδιπλώσουν όλα τους τα ταλέντα, που τα έχουν σε περίσσια, όπως σύνθεση κλπ. Το κάθε κομμάτι βαραίνει περισσότερο προς τον συνθέτη του και αυτό αλλάζει την δομή και γίνεται πολύ επιμορφωτικό και συνάμα διασκεδαστικό για το κοινό αλλά και για εμάς. Οι συνθέσεις των φίλων και δασκάλων όπως αυτών που αναφέρατε είναι, κατά κύριο λόγο, οι επιθυμίες μας. Να τους μάθουμε και να τους θαυμάσουμε μουσικά, να προωθήσουμε την μουσική τους που της αξίζει και να δείξουμε με τον δικό μας τρόπο σεβασμό στο μεγαλείο τους.

-Θα θέλατε να μου σχολιάσετε και τα μουσικά όργανα που θα ακούσουμε στη συναυλία; Καθώς και την επιλογή να απουσιάζουν κρουστά και ντραμς από τη βραδιά;

Η επιλογή να λείπουν τα κρουστά ή και τα ντραμς ήταν συνειδητή. Ήθελα να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή ισορροπία μεταξύ των μελωδιών και να υπάρχει μία αίσθηση μουσικής δωματίου. Να πρωταγωνιστούν οι μελωδίες και να μην είναι ένα όχημα για να «γκρουβάρει το πράγμα». Η συναυλία μας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών απέδειξε περίτρανα ότι αυτή ήταν η σωστή κατεύθυνση και τώρα νομίζω ότι, αφού την κατανοήσαμε πλήρως είναι και πιο ώριμη. Το κλαρίνο του Γιάννη Δίσκου, ενός πολύ καλού μουσικού με πάθος για την δουλειά του, παίζει το ρόλο της δεύτερης και πολλές φορές πρώτης φωνής σε σχέση με το ούτι. Οι μελωδίες χτίζονται μεταξύ μας ανάλογα σε πιο «ύψος» βρίσκονται και με αυτό τον τρόπο έχουμε μεγαλύτερη έκταση και μπορούμε να δημιουργήσουμε πολλές αντιστίξεις επάνω στην δοσμένη μελωδία. Ο Δημήτρης Βερδίνογλου στο πιάνο έχει επωμιστεί το ρόλο της αρμονίας αλλά και του «κρυφού» ντουμπλαρίσματος των μελωδιών. Η «ηχώ» που αφήνει μετά τις φράσεις των μελωδιών είναι δεμένες με την αρμονία του κάθε κομματιού που βέβαια είναι σε τζαζ τεχνοτροπία, γίνεται από τα χέρια του με τεράστια δεξιοτεχνία αλλά και ευαισθησία. Αυτό μας επιτρέπει να κινούμαστε πιο ελευθέρα στον αυτοσχεδιασμό που είναι και ο κορμός του συνόλου. Το μπάσο είναι η βάση μας. Το όργανο που μας δίνει τον παλμό, υπονοεί τον ρυθμό και μας καθοδηγεί σε ότι αφορά την αρμονία. Ο Κίμων Καρούτζος είναι εξαίρετος σε αυτό το τομέα, καθώς είναι ένας μουσικός με βαθιά γνώση του αυτοσχεδιασμού αλλά και της μουσικής συνολικά.

-Για τους περισσότερους καλλιτέχνες, πρώτα υπάρχει η μίμηση και μετά ακολουθεί η πρωτοτυπία. Πώς θα περιγράφατε τη δική σας εξέλιξη ως καλλιτέχνη και την εύρεση της δικής σας φωνής;

Αυτό που λέτε είναι αλήθεια. Αντικειμενικά, πρέπει πρώτα να μιμηθείς, να μάθεις δηλαδή, και μετά να το κάνεις δικό σου. Είναι μια μακρά διαδικασία που πολλές φορές μπορεί και μην καταλήξει πουθενά, αλλά αν ασχοληθείς με την μελέτη και καταφέρεις να κάνεις τις μουσικές που ασχολείσαι δικές σου, τότε μόνο ωραία πράγματα μπορούν αν συμβούν. Πολλοί μεγάλοι δάσκαλοι και μουσικοί έχουν πει με τον ένα ή τον άλλον τρόπο ότι πρώτα μαθαίνεις τις νότες και μετά τις ξεχνάς για να μπορέσεις να βγάλεις τα συναισθήματά σου επάνω στη μουσική. Αυτό κατακτάται με ατελείωτη μελέτη επάνω στο όργανο και στην ανάλυση. Όταν ανεβαίνεις όμως στη σκηνή, όλα αυτά παραμερίζονται και αντιδράς στους ήχους που παράγονται, χωρίς να έχεις στο μυαλό σου τι θα παίξεις. Πρέπει να έχεις το μυαλό σου άδειο και να βάλεις σε ροή τις αισθήσεις και συναισθήσεις.

-Μιας και στο πρόγραμμα έχετε κομμάτια από Anouar Brahem, να ρωτήσω αν πήγατε να τον ακούσετε στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του ’23;

Τον είχα δει παλιότερα στην Γαλλία αλλά, ναι, πήγα να τον δω. Είναι από τους αγαπημένους μου και θεωρώ ότι η μαεστρία του είναι η σιωπές του. Αυτός ο άνθρωπός ξέρει πότε να σιωπήσει σε ένα κομμάτι, μια σύνθεση δική ή και σε ένα ταξίμι του. Το κομμάτι του, «Parfume de Gitane», το παίζουμε σε όλες μου τις συναυλίες τα τελευταία 30 χρόνια. Είναι μόνιμα στο πρόγραμμα μας, όπως και σε αυτό που θα παρακολουθήσετε στις 13 Απριλίου.

-Γενικά, ως ακροατής πότε απολαμβάνετε μια συναυλία;

Ποτέ!!! Δυστυχώς έχω απωλέσει εδώ και χρόνια την ικανότητα να ακούω μια συναυλία σαν ακροατής, όπως και οι συνάδελφοί μου. Δεν μπορώ να απολαύσω μόνο, χωρίς να γυρίζουν στο κεφάλι μου οι μουσικές και τεχνικές λεπτομέρειες της εκτέλεσης. Ακούω περισσότερα λάθη ή και ωραία πράγματα που βγαίνουν και αυτό με ενθουσιάζει ναι μεν αλλά δεν απολαμβάνω τη μουσική με τον ίδιο τρόπο που θα έκανε ένας θιασώτης της.

-Υπάρχει κάποια πρόσφατη μουσική ανακάλυψη, κάποιος καλλιτέχνης, δίσκος ή κομμάτι που θα θέλατε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του CultureNow;

Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, αυτόν τον καιρό κάνω μια επιστροφή στις ρίζες και ακούω πολύ έντονα κλασσική μουσική. Ξεχωρίζω μερικούς πολύ καλούς νέους μουσικούς. Ένας που μου έρχεται συχνά στο νου και τον ακούω είναι ο πιανίστας Daniil Trifonov.

-Aνυπομονείτε για την εμφάνισή σας στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός»;

Είμαι ενθουσιασμένος θα έλεγα. Πάντα μου αρέσει να παίζω. Μια ακόμα συναυλία για εμένα είναι αναπνοή. Με γεμίζει και είναι αυτό που θέλω να κάνω περισσότερο από κάθε τι άλλο. Ανυπομονώ να δω το κοινό που θα έρθει να ευχαριστηθεί το ίδιο με εμάς. Είμαι σίγουρος ότι θα το απολαύσουμε όλοι.

Διαβάστε επίσης: 

Mediterranean Echoes: Το Alekos Vretos Quartet στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός»