Αλεξανδρινό Κουαρτέτο: Έκθεση του Ανδρέα Γεωργιάδη στο Ελληνικό Κέντρο στο Λονδίνο

Το Ελληνικό Κέντρο στο Λονδίνο παρουσιάζει από την Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015 την έκθεση του ζωγράφου Ανδρέα Γεωργιάδη με τίτλο “Αλεξανδρινό Κουαρτέτο”, βασισμένη στην ομότιτλη τετραλογία του Λώρενς Ντάρρελ.

“Υπάρχουν τόσες πραγματικότητες όσες θέλεις να φαντάζεσαι” Περσγουόρντεν

Η έκθεση πρωτοπαρουσιάστηκε στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας τον περασμένο Οκτώβριο, ενταγμένη στον εορτασμό των 12ων γενεθλίων της Βιβλιοθήκης με καλεσμένους τους φίλους της Βιβλιοθήκης από όλο τον κόσμο. Η παρουσίαση σημείωσε μεγάλη επιτυχία, ενώ ο κυβερνήτης της Αλεξάνδρειας απένειμε στο ζωγράφο το χρυσό κλειδί της πόλης. Στη συνέχεια η έκθεση μεταφέρθηκε στο Κάιρο, στο μεσαιωνικό Παλάτι Amir Taz, υπό την αιγίδα του Αιγυπτιακού Υπουργείου Πολιτισμού.

Τρίτος σταθμός της έκθεσης ήταν η Αθήνα και η IANOS ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ, με την υποστήριξη του British Council και του Μορφωτικού Κέντρου της Αιγύπτου.

Ο Ανδρέας Γεωργιάδης, συνεπαρμένος από την μοναδική ατμόσφαιρα της Αλεξάνδρειας, και από το κορυφαίο μυθιστόρημα – ποταμό του βρετανού συγγραφέα, δημιουργεί μια εικαστική καταγραφή από στιγμιότυπα, εντυπώσεις και αναμνήσεις και συνδυάζοντας το πραγματικό με το φανταστικό, το παρελθόν με το παρόν, την κυριολεξία με τη μεταφορά.

Μετά από μεθοδική έρευνα σε πλούσιο αρχειακό υλικό, καλλιτέχνης ανασυνθέτει με τη ζωγραφική του, την εποχή της δεκαετίας του 1940, μέσα από σημεία-ορόσημα της πόλης που περιγράφει ο συγγραφέας στην τετραλογία: θέατρα, καφενεία, παραλίες, εστιατόρια, δρόμους, πλατείες, ξενοδοχεία, μπαρμπέρικα, σπίτια, λιμάνια, σταθμούς τραίνων, καθώς και στιγμιότυπα των πρωταγωνιστών του έργου.

Το ξενοδοχείο Σέσιλ, το ζαχαροπλαστείο Delices, το καφέ του Παστρούδη, το Baudrot, ο σιδηροδρομικός σταθμός, το δυτικό λιμάνι, η Rue Fouad, η Rue des Soeurs, το ελληνικό καρτιέ, η πλατεία Μωχάμεντ Άλι, το αρχηγείο της αστυνομίας, το τέμενος του Αταρίν, το ίδιο το σπίτι που κατοικούσε ο Ντάρελ κατά την παραμονή του στην Αλεξάνδρεια, η αράπικη συνοικία και φυσικά η μεγάλη Κορνίς, πρωταγωνιστούν στα έργα της έκθεσης, μαρτυρώντας την ιστορία της Αλεξάνδρειας του 2ου παγκοσμίου πολέμου αλλά και ταυτόχρονα συνιστώντας μια υποκειμενική ανθρωπογεωγραφία.

Ο Ανδρέας Γεωργιάδης μέσα από τα 26 έργα της ενότητας, όλα μελάνια σε χαρτί, πλάθει ένα εύθραστο ποιητικό περιβάλλον, διάστικτο από πολλαπλές αναγνώσεις, γεμάτο εναλλαγές του πραγματικού με το φαντασιακό.

Στο εισαγωγικό κείμενο της έκθεσης, ο Ανδρέας Γεωργιάδης αναφέρει:

“Πρωτοδιάβασα το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο στα είκοσι μου χρόνια. Θυμάμαι ακόμα πολύ ζωηρά την καθηλωτική συγκίνηση του συναισθήματος οτι ο κόσμος είναι (ή μπορεί και να είναι) αλλιώς. Η ανάγνωση του κόσμου και των ανθρώπινων σχέσεων από τον Λώρενς Ντάρρελ χάραξε μέσα μου μια διαφορετική ανθρωπογεωγραφία.

Είκοσι δύο χρονών. Επισκέπτομαι για πρώτη φορά την πόλη. Η πραγματικότητα αποκαλυπτική. Όλοι και όλα είναι εκεί. Ανέγγιχτα. Ο Ντάρελ, ο Καβάφης, ο Τσίρκας, ο Φόρστερ – οι ήρωες του Κουαρτέτου. Πρόσωπα, κτίρια, ήχοι, γεύσεις, μυρωδιές καίγονται από την έρημο και δροσίζονται από την Μεσόγειο.

Από τότε ο χρόνος κυλά. Το Κουαρτέτο επιστρέφει τακτικά στα διαβάσματά μου. Σιγά σιγά, η ονειρική επαφή μου με αυτά που με συγκινούν περισσότερο αποκτά μια υγρή διάσταση καθώς το μελάνι ποτίζει τα χαρτιά μου καταγράφοντας ημιτόνια φωτός, αισθήματα απώλειας ή προσμονής, βλέμματα.

Οι καταγραφές πληθαίνουν. Παίρνουν χαρακτηριστικά στέρεου συναισθήματος. Και στα σαράντα μου χρόνια πλέον τολμώ να αρθρώσω το θέλω μου: μια ολόκληρη ενότητα αφιερωμένη στο βιβλίο της ζωής μου.

Πυκνώνω την πραγματική μου επαφή με την πόλη, ερευνώντας ασταμάτητα, δρόμους και πλατείες, κτίρια χαμένα από καιρό, καφενεία και εστιατόρια. Προσπαθώ να αποδείξω μέσα μου την πραγματικότητα της πραγματικότητας. Και  ευτυχώς, όλοι και όλα παραμένουν ακόμη εκεί:

Η μεγάλη Κορνίς, καίει κάτω από τον απογευματινό ήλιο. Ο Ντάρλυ με τη Μέλισσα περπατούν αγκαλιασμένοι. Ο Βαλτάσαρ καθισμένος στου Παστρούδη, προετοιμάζει την βραδυνή του ομιλία για τον Παράκελσο και τους γνωστικούς. Στο ξενοδοχείο Σέσιλ ο Νεσσήμ ζητά την Ιουστίνη σε γάμο.  Απέναντι ακριβώς, στον τέταρτο όροφο του ξενοδοχείου Μετροπόλ (ή αλλιώς Εταιρεία Ύδρευσης) ο Κ. Π. Καβάφης καθισμένος στο γραφείο του, κρυμμένος πίσω από στοίβες βιβλίων, διορθώνει με μεγάλη επιμέλεια το τελευταίο δοκίμιο από το τυπογραφείο Κασιμάτη & Ιωνά ενός μονόφυλλου ποιήματός του. Το βράδυ θα συναντήσει τον Ε. Φόρστερ στην Λέσχη Μοχάμεντ Άλι της οδού Φουάντ. Προς το παρόν, ο τελευταίος, παίρνει για μια ακόμη φορά το ίδιο τραμ με την κρυφή ελπίδα οτι ο εισπράκτορας θα είναι ο Μωχάμεντ ελ-Αντλ.

Γιατί αυτή είναι η μαγεία της Αλεξάνδρειας “των πέντε φυλών και πέντε γλωσσών”. Η διήθηση του πραγματικού στο φανταστικό και αντίστροφα, χιλιάδες χρόνια τώρα. Μόλις κάτω από την κουρασμένη επιδερμίδα του επίπονου σήμερα, νιώθει κανείς αμέσως τις φλέβες του χθές να κυλούν ασταμάτητα, ενεργοποιώντας ταυτόχρονα τη μνήμη.

Η δική μου μνήμη είναι η ζωγραφική μου. Επιστρέφω λοιπόν με αυτήν ένα αντίδωρο: είκοσι δύο χρόνια μετά την πρώτη ανάγνωση, είκοσι μετά το πρώτο ταξίδι. Στον Π. Καρασούλο που μου δίδαξε το Κουαρτέτο, στον Λ. Ντάρελ που με ξενάγησε συναρπαστικά, στην πόλη που με ενέπνευσε από την πρώτη στιγμή”.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ο Ανδρέας Γεωργιάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1972. Ζει και εργάζεται στον Υμηττό. Έχει πραγματοποιήσει επτά ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές σημαντικές ομαδικές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του υπάρχουν σε σημαντικές δημόσιες και ιδιωτικές Συλλογές. Έχει φιλοτεχνήσει με έργα του βιβλία και δίσκους. Ανήκει στην καλλιτεχνική ομάδα της Μικρής Άρκτου.