Ο Αλέξανδρος Κτιστάκης κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό το άλμπουμ «Τα μαύρα», μια δουλειά αποτελούμενη από 7 νέα τραγούδια – με τον δίσκο να ξεκινά με το ομώνυμο ορχηστρικό κομμάτι. Ακολουθούν τα «Όσοι είναι μονάχοι» και «Τα ρούχα τα παλιά», που φέρουν την υπογραφή του Θανάση Παπακωνσταντίνου στους στίχους, και του Κωνσταντή Παπακωνσταντίνου στη μουσική, ενώ – εκτός αυτών των δύο – όλα τα υπόλοιπα τραγούδια είναι σε στίχους και μουσική του Αλέξανδρου Κτιστάκη.
Στο άλμπουμ παίζουν οι μουσικοί: Θανάσης Αρχανιώτης (τύμπανα), Εύρος Βοσκαρίδης (βιολί), Σπύρος Βρυώνης (κλασική κιθάρα), Διονύσης Μακρής (κόντραμπάσο), Αποστόλης Γιάγκος (πλήκτρα), Γιάννης Κονταράτος (βιολί και ενορχήστρωση εγχόρδων), Ανδρέας Πολυζογόπουλος (τρομπέτα).
Τέλος, στο κομμάτι «Αχ καρδιά μου» ακούμε την Ιουλία Καραπατάκη.
Το CultureNow μίλησε με τον μουσικό με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου, και την παρουσίαση αυτής της νέας του δουλειάς στο Σταυρό του Νότου Club.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
***
-Πρόσφατα κυκλοφορήσατε την πρώτη δισκογραφική δουλειά σας, «Τα μαύρα». Πώς αισθάνεστε με αυτήν την εξέλιξη;
Γειά σας. Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Νιώθω πολλή χαρά και ανακούφιση ταυτόχρονα. Είναι η πρώτη δουλειά µου και δυσκολεύτηκα πολύ να πάρω την απόφαση να την κυκλοφορήσω. Από τη µία ήταν ζήτημα ανασφάλειας για το ποιον ενδιαφέρουν τα τραγούδια µου κι από την άλλη αρκετές δυσκολίες λόγω της απειρίας µου, καθώς ανέλαβα όλο το εγχείρημα προσωπικά. Στην πορεία αποφάσισα η ανασφάλεια να πάει επιτέλους σπίτι της. Έτσι έκανα ένα όνειρο µου πραγματικότητα και µόνο χαρά και ικανοποίηση μπορώ να νιώθω για όλη την διαδικασία. Τώρα ποιον αφορούν τα τραγούδια θα το δείξει ο χρόνος. Σε κάθε περίπτωση αξίζει να παλεύουμε για ό,τι αγαπάμε και ονειρευόμαστε.
-Από τον τίτλο του άλμπουμ περιμένει κανείς κάτι πεσιμιστικό – τόσο το ορχηστρικό εναρκτήριο κοµµάτι, όσο και τα τραγούδια που ακολουθούν (εν προκειμένω ξεχωρίζω «Τα µαύρα µη φοράτε» & φυσικά το «Όνειρο είναι η ζωή») εν τέλει αφήνουν άλλη αίσθηση. Γιατί καταλήξατε λοιπόν σε αυτό το όνομα για το δίσκο;
Ναι μοιάζει λίγο σκοτεινός ο τίτλος της δουλειάς, αλλά το υλικό νομίζω είναι πιο αισιόδοξο από όσο δείχνει. Στο τραγούδι “Τα µαύρα µη φοράτε” ουσιαστικά κάνω την πρώτη µου προσπάθεια να χλευάσω τον θάνατο, να απαλύνω την αγωνία και τον φόβο µας για το τέλος και σε καμία περίπτωση να μοιρολατρήσω. Αρχικά κατέληξα στον τίτλο επειδή χρησιμοποιούσα τη λέξη “Τα µαύρα”, χάριν συντομίας, όταν αναφερόμουν στο τραγούδι “Τα µαύρα µη φοράτε” στις πρόβες ή στις ζωντανές εμφανίσεις. Τελευταία, όσο έφτανα στην υλοποίηση διαφόρων στόχων, μουσικών και µη, συνειδητοποίησα πως έχει έρθει και η λήξη μιας εποχής που τα έβλεπα και λίγο µαύρα τα πράγματα, οπότε µου άρεσε αυτή η σύμπτωση.
-Πώς θα περιγράφατε τον ήχο του άλμπουμ;
Ειλικρινά, δεν ξέρω να σας απαντήσω. Χρησιµοποίησα πολλά απ’ τα στοιχεία που µου αρέσουν ηχητικά. Πνευστά, κρουστά, ηλεκτρική κιθάρα, λαϊκά µονοπάτια αλλά και σύνολο εγχόρδων. Αλλά να το περιγράψω µε µία λέξη δεν ξέρω.
-Τι θα λέγατε πως σας γοητεύει στο έργο του Θανάση Παπακωνσταντίνου;
Η πληθωρικότητα η αγνότητα και η συνέπεια. Δεν συναντάς εύκολα δημιουργούς που το έργο τους έχει σχεδόν καθολικό ενδιαφέρον. Υπάρχει διαρκής αναζήτηση μουσικά και στιχουργικά στα τραγούδια του Θανάση και ίσως αυτό το κάνει και πληθορικό. Έχει μιλήσει μέσα από το έργο του για πολλά θέματα, ίσως µε έναν τρόπο που δεν συναντάμε σε προηγούμενα χρόνια. Προσωπικά βρίσκω και πολλή τρυφερότητα μέσα σ’ αυτά τα τραγούδια.
-Και αν θέλετε να μας πείτε και δύο λόγια για τα τραγούδια «Όσοι είναι μονάχοι» & «Τα ρούχα τα παλιά».
Είναι δύο τραγούδια σε στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου και μουσική του Κωσταντή Παπακωνσταντίνου. Το “Όσοι είναι μονάχοι” το είχαµε δοκιµάσει το 2013 µε τον Κωσταντή, όµως μετά προέκυψαν διάφορες δυσκολίες και το αφήσαμε. Στην πορεία το ξεχάσαµε κιόλας. Κάποια στιγμή, αν θυμάµαι καλά, λίγο καιρό πριν την καραντίνα, µε ρώτησε ο Κωσταντής αν θέλω να δοκιμάσω αυτό το τραγούδι και ένα ακόμα που ήταν το “Τα ρούχα τα παλιά”. Είχα ξεκινήσει να φτιάχνω και μεγαλύτερο σχήμα τότε για να εμφανιστώ στο Σταυρό του Νότου, οπότε τα δοκιμάσαµε, µου άρεσαν πολύ και σιγά σιγά τα περάσαμε στο πρόγραμμα.
-Τη φωνή της Ιουλίας Καραπατάκη απολαμβάνουμε στο κομμάτι «Αχ καρδιά μου», η οποία τραγουδά για μια ερωτική σχέση, στην οποία υπάρχει και δεν υπάρχει «αποκλειστικότητα». Μια λέξη βγαλμένη από το σημερινό λεξιλόγιο. Τι σημασία έχει για εσάς οι στίχοι σας να έχουν μια αμεσότητα και επαφή με την καθημερινότητα;
Είναι ωραίο να µπορείς να εκφραστείς µε πολλές και πλούσιες λέξεις, δεν νοµίζω όµως πως είναι το βασικό ζητούµενο. Επίσης χρειάζεται να είσαι καλός χειριστής του γραπτού λόγου, αλλιώς µπορεί εύκολα να καταλήξει κάποιος σε λόγια χωρίς συνοχή. Όταν ένα τραγούδι είναι άµεσο και ακουµπάει στα καθηµερινά ερωτήµατα των ανθρώπων, µπορεί να είναι και πιο αναγκαίο για τον καθένα µας. Δεν είναι απαραίτητο να κυνηγάµε την πιο ωραία λέξη για να εκφραστούµε, αλλά την πιο ωραία συνθήκη. Κι ας είναι µε τα πιο απλά λόγια του κόσµου. Το σ’ αγαπώ θα είναι πάντα η πιο δυνατή έκφραση, χωρίς να έχει µέσα της τίποτα περίπλοκο.
-Ραντεβού για live ακρόαση του δίσκου στον Σταυρό του Νότου Club λοιπόν! Υπάρχει κάποιο κομμάτι σας που θα θέλατε να αφιερώσετε σε όσους και όσες έρθουν να σας ακούσουν;
Να αφιερώσω κοµµάτι µου; Θα αφιερώσω το πρώτο, το οµώνυµο, “Τα µαύρα” που είναι ορχηστρικό, για να µπορεί να αφήσει καθένας τη φαντασία του ελεύθερη. Σας ευχαριστώ πολύ!