Το νέο έργο του Γιώργου Αγγελίδη στάθηκε η ιδανική αφορμή για να γνωριστούμε καλύτερα, να επικοινωνήσουμε σε ένα πιο βαθύ και ουσιαστικό επίπεδο. Από την πρώτη κιόλας κουβέντα, φάνηκε η αγάπη του για το κείμενο, η αγωνία του για κάθε λεπτομέρεια, η ανάγκη του να αποδοθεί η ιστορία με τρόπο που να μιλάει κατευθείαν στην ψυχή. Τα ερωτήματα ήταν αμέτρητα, οι σκέψεις ασταμάτητες.

Πώς θα καταφέρουμε να μετατρέψουμε το κείμενο σε παράσταση που θα αγγίξει το κοινό; Πώς θα ισορροπήσουμε ανάμεσα στο συναίσθημα και τη δομή, στην ευαισθησία και τη δύναμη, χωρίς να πλατειάσουμε ή να χάσουμε το νόημα; Και, κυρίως, πώς θα φτάσουμε το μαχαίρι στο κόκαλο χωρίς να γίνουμε ωμοί, αλλά με σεβασμό στην αλήθεια των λέξεων και των νοημάτων;

Έτσι ξεκίνησε ένα όμορφο, δημιουργικό ταξίδι. Βρήκαμε τους ανθρώπους που θέλαμε να έχουμε δίπλα μας και αφοσιωθήκαμε στην αναζήτηση των χαρακτήρων του έργου. Οι ρόλοι αποδείχθηκαν απαιτητικοί, πολυδιάστατοι, γεμάτοι προκλήσεις. Οι ήρωες έπρεπε να κινούνται μεταξύ ρεαλισμού και υπερβατικότητας, να αλλάζουν διαθέσεις, να μεταπηδούν από το φως στο σκοτάδι, από την ηρεμία στην αγωνία, χωρίς να χάνουν την αλήθεια τους.

Η επιλογή των ηθοποιών ήταν καθοριστική. Η Νατάσα Παπαδάκη, στον ρόλο της «Γυναίκας», μας έδωσε ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν: μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα. Μια γυναίκα που άλλοτε χειρίζεται τις καταστάσεις με σιγουριά και άλλοτε αφήνεται στην αβεβαιότητα και τον φόβο. Η Ιωάννα Ρούσσου, ως «Ψυχοθεραπεύτρια», εναλλάσσει με εντυπωσιακή ακρίβεια τις ψυχολογικές της καταστάσεις, κινείται με φυσικότητα ανάμεσα στον έλεγχο και τη συγκίνηση, φέρνοντας στο φως όλες τις αποχρώσεις του ρόλου της.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Με την ομάδα συγκροτημένη και το όραμα σαφές, ήμασταν έτοιμοι να προχωρήσουμε. Και τότε, μια νέα πρόκληση εμφανίστηκε: Ποιος θα ήταν ο ήχος της παράστασης; Πώς θα μπορούσε η μουσική να αναδείξει την ατμόσφαιρα, να εντείνει τα συναισθήματα, να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας; Θέλαμε μια μουσική επένδυση που να αποτυπώνει τη μοναξιά, την αγωνία, τον φόβο, αλλά και τη μετάβαση προς την ηρεμία, την τρυφερότητα, την αποδοχή.

Την απάντηση έδωσε η υπέροχη μουσική του Νίκου Τσέκου. Οι νότες του ήρθαν να καλύψουν τα κενά, να γεμίσουν τον χώρο με συναίσθημα, να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε και να νιώσουμε ακόμη περισσότερο την ουσία της παράστασης. Έτσι, το έργο απέκτησε την ηχητική του ταυτότητα, τη μουσική ψυχή που το συνόδευε σε κάθε σκηνή.

Σε αυτήν τη διαδρομή, θέλουμε να συναντήσουμε τον κόσμο. Να περπατήσουμε μαζί του, να τον πάρουμε από το χέρι και να τον οδηγήσουμε σε μια θεατρική εμπειρία που δεν είναι απλώς μια αφήγηση, αλλά μια κατάδυση στον εσωτερικό μας κόσμο.

Έτσι συνάντησα τον Γιώργο.

Έτσι περιμένουμε να συναντήσουμε κι εσάς.

Διαβάστε επίσης:

«ABSƎΝΤ: Από την αρχή έως το τέλος», του Γιώργου Αγγελίδη στο Θέατρο Αργώ