Στο Θέατρο Βεάκη μικροί και μεγάλοι έχουν την ευκαιρία να μάθουν την ιστορία «Η Πράσινη Ιτιά – Αογιάγκι» του ελληνικής καταγωγής συγγραφέα και ποιητή Λευκάδιου Χερν, κατά κόσμο Γιακούμο Κοϊζούμι. Ο Δημήτρης Δεγαΐτης (σκηνοθεσία) και η Άνδρη Θεοδότου (διασκευή) απομόνωσαν αυτήν την ιστορία του έργου «Καϊντάν», μιας συλλογής ιστοριών και παραμυθιών για την Ιαπωνική παράδοση και τους θρύλους της Άπω Ανατολής και μας την παρουσιάζουν με τρόπο ολοκληρωμένο.
Πρόκειται για ένα ευφάνταστο ανέβασμα, σε μια εξαιρετικά προσεγμένη παραγωγή. Ο σκηνικός χώρος, τα κουστούμια, τα φώτα και η μουσική σε μεταφέρουν σε μια περιπέτεια, στην οποία πρωταγωνιστεί η αγάπη και ο σεβασμός προς τη φύση. Τα σώματα των ηθοποιών κινούνται αρμονικά, αξιοποιώντας συχνά και τα σκηνικά αντικείμενα, διεγείροντας τη φαντασία του κοινού.
Το «Η Πράσινη Ιτιά – Αογιάγκι» είναι μια τρυφερή παράσταση, από την οποία δε λείπει το σασπένς, αλλά και το χιούμορ.
Το CultureNow μίλησε με την Ηρώ Χαλκίδη και τον Αλέξανδρο Τωμαδάκη, το ερωτευμένο ζευγάρι της ιστορίας μας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
***
-Μοιάζει περίεργο πως ένα έργο γραμμένο το 1904 έρχεται να “δέσει” τόσο όμορφα με το σήμερα. Θέλετε να μας πείτε για κάποια από τα διαχρονικά θέματα που θίγονται στο έργο;
Ηρώ Χαλκίδη: Ένα από τα βασικά θέματα του έργου είναι η αιώνια σχέση του ανθρώπου με την φύση. Μέσω της σχέσης αυτής αναδεικνύονται πανανθρώπινες αξίες όπως είναι η αγάπη, η τιμή, η ειλικρίνεια, η ευγένεια, η αφοσίωση, ο σεβασμός, λέξεις που για τον ιαπωνικό πολιτισμό είναι βαθιά ριζωμένες στο πιστεύω τους ακόμα και σήμερα. Ο σεβασμός ειδικά, κατά τη γνώμη μου, είναι η υπέρτατη αξία στη ζωή που καμία κακόβουλη πράξη δεν μπορεί να τον χρησιμοποιήσει σαν επιχείρημα με σκοπό να βλάψει κάτι ή κάποιον. Επομένως, ο άνθρωπος εάν αναπτύξει και αναδείξει με ειλικρίνεια πρώτα από όλα στον εαυτό του αυτήν την αξία μπορεί να βρει το δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον δικό του και του πλανήτη.
-Παράλληλα, στο ανέβασμα αποφεύγεται περίτεχνα ο διδακτισμός προς τους μικρούς θεατές. Κατά τη γνώμη σας, γιατί είναι σημαντικό κάτι τέτοιο;
Αλέξανδρος Τωμαδάκης: Το ιδιαίτερο στη δουλειά που έχουν κάνει εδώ ο κ. Δεγαΐτης και η κα. Θεοδότου είναι πως έχουν ενσωματώσει στοιχεία μιας άλλης κουλτούρας, σε ένα κείμενο και παράσταση που μπορούν να εκτιμηθούν από νεαρούς θεατές. Πραγματικά, ελπίζω πως τα παιδιά θα διασκεδάσουν από όσα θα δουν στη σκηνή του θεάτρου «Βεάκη». Από εκεί και πέρα, μου αρέσει που «δε τους κουνάμε το δάχτυλο», παρά τους επιτρέπουμε να επηρεαστούν από τα μηνύματα της παράστασης ελεύθερα. Άλλωστε, δε πιστεύω πως στην ζωή μαθαίνουμε επειδή κάποιος μας δίνει έτοιμα συμπεράσματα.
-Ο Τομόταμοα πώς εξελίσσεται κατά τη διάρκεια του έργου;
Αλέξανδρος Τωμαδάκης: Ο Τομοταμοα ξεκινάει ως ένας πολύ καλός Σαμουράι με τους κανόνες και τις αρχές της εκπαίδευσης του πάνω απ’ όλα. Μέχρι που ερωτεύεται και εκεί έρχεται αντιμέτωπος με τα συναισθήματά του, που τον κάνουν να σπάσει κάποιους από αυτούς τους βασικούς κανόνες. Εξελίσσεται σίγουρα μέσα από αυτό, αφού μαθαίνει την αγάπη.
-Τι μπορείτε να αποκαλύψετε για το χαρακτήρα της Αογιάγκι στους αναγνώστες/ αναγνώστριες μας;
Ηρώ Χαλκίδη: Αογιάγκι δηλαδή η πράσινη ιτιά… Το όνομά της από μόνο του σου αποκαλύπτει το μυστήριο που την περιβάλλει. Είναι ένα κορίτσι που μεγάλωσε στην καρδιά του δάσους, αισθάνεται ασφάλεια όταν βρίσκεται κοντά σε νερό, επικοινωνεί με τα πουλιά, γήινη αλλά παράλληλα αερικό, άχρονη σαν να αντιπροσωπεύει μια διαρκής ροή- μια συνέχεια όπως στη φύση που όλα ανακυκλώνονται. Έχει έμφυτη ευγένεια και λαχτάρα για την αναζήτηση του άγνωστου και της ζωής. Όλα στα μάτια της μοιάζουν πρωτόγνωρα, συναισθήματα, ηθικοί κώδικες, ανθρώπινες σχέσεις, πράγματα που μέχρι χθες της ήταν εντελώς άγνωστα. Παράλληλα όμως έχει μια βαθιά εν συναίσθηση του πεπρωμένου…
-Παρακολουθώντας την παράσταση δεν μπορούσα να μη γοητευτώ από το πως ο θίασος χρησιμοποιούσε το σώμα του για να παρουσιάσει τα ζώα, τους τόπους, και τα στοιχεία της φύσης. Εσάς πώς σας φάνηκε αυτή η επιλογή;
Ηρώ Χαλκίδη: Είναι μεγάλη η χαρά μου που έχω αυτή την ευκαιρία να δουλέψω με όλα τα εκφραστικά μου μέσα να πάλλονται στη σκηνή, χωρίς φορμαλιστικά «πρέπει» αλλά μέσω αυτοσχεδιασμών της ομάδας να βρίσκεται μια κοινή γλώσσα ώστε να «γεννιούνται» τα πράγματα εκείνη τη στιγμή μπροστά στον θεατή με απόλυτη ειλικρίνεια και αμεσότητα μες την ποιητικότητα που τα περιβάλλει. Στην καθημερινότητα μπορεί να έχεις ως δεδομένο ένα πράγμα που στη σκηνή μπορεί να μεταμορφωθεί σε κάτι εντελώς απρόσμενο, όπως για παράδειγμα μια βεντάλια που η κοινή της χρήση είναι για να κάνει αέρα εδώ μετατρέπεται με την ποιητική της χρήση σε… τσαγιέρα! Είναι σημαντικό ότι αυτός ο τρόπος απόδοσης των πραγμάτων ανοίγει πεδία της φαντασίας του θεατή αλλά και της δικής μας ως καλλιτέχνες- δημιουργούς. Άλλωστε αυτός δεν είναι και ο σκοπός; Η τέχνη να αποκαλύπτει την τέχνη και να κρύβει τον καλλιτέχνη; Η διαφάνεια είναι απρόσωπη δεν κοροϊδεύει βρίσκεται στο παρόν εδώ και τώρα δεν έχει περιθώριο για να χωρέσει η σκέψη του «φαίνεστε» υπάρχει το σώμα ειλικρινέστατο εργαλείο που απλά… είναι.
-Έχετε αρκετές χορογραφίες, όπου παρουσιάζετε τις ικανότητες του Τομόταμοα ως ικανό πολεμιστή. Σας δυσκόλεψε αυτό;
Αλέξανδρος Τωμαδάκης: Η αλήθεια είναι πως έχουμε πολλές χορογραφίες. Δεν με δυσκόλεψαν τόσο στην πρόβα, όσο στην επαναληψιμότητα των παραστάσεων. Το αποτέλεσμα όμως νομίζω αποζημιώνει γι’ αυτήν την κούραση!
-Υπάρχει κάποιο άλλο επαγγελματικό σχέδιο σας που θα θέλετε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες/ αναγνώστριες του CultureNow;
Ηρώ Χαλκίδη: Προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο.
Αλέξανδρος Τωμαδάκης: Αυτή την στιγμή, πέρα από την παράσταση, είμαι και σε μια κωμική σειρά στον ANT1 που λέγεται «VIΠ – Καλά γεράματα». Πρόκειται για μια δουλειά με υπέροχο cast, και σενάριο γεμάτο χιούμορ, οπότε χαίρομαι πραγματικά που παίρνω μέρος και σε αυτό.
Photo Credit: Πάτροκλος Σκαφίδας
Διαβάστε επίσης:
«Η Πράσινη Ιτιά – Αογιάγκι»: Το παραμύθι του Γιακούμο Κοϊζούμι στο Θέατρο Βεάκη