«Στη νέα ατομική της έκθεση με τίτλο Waltzing Matilda*, η Αλίκη Παλάσκα δημιουργεί ένα ζωγραφικό περιβάλλον που πλαισιώνει μια νέα σειρά γλυπτικών της έργων. Αυτοσχέδιοι σκελετοί που ενδύονται από χιλιάδες υφασμάτινα κουρέλια. Ανθρωπόμορφες φιγούρες, που άλλες έρχονται απ’ την ιστορία της τέχνης, όπως η δεσποινίδα επί των τιμών που παραστέκεται στη νεαρή πριγκίπισσα, απ’ το πίνακα Las Meninas, του Velázquez, κι άλλες απ’ την pop κουλτούρα, όπως ο κλώνος ήρωας απ’ το Star Wars, ή αυτή η φιγούρα μιας γκέισας, σταθερό σύμβολο ενός ανθεκτικού εξωτισμού.
Τα ζωγραφικά, όπως και τα γλυπτικά έργα της Παλάσκα, προδίδουν έναν τόνο απολαυσιακό. Ένα delirio πάθους που διεγείρει τη δημιουργική χειρονομία και τη δοκιμάζει στο ατέρμονο των εκδηλώσεών της. Υπάρχει μια καθήλωση εδώ, μια αποσβολωτική στιγμή που διανοίγεται μέσα στον χρόνο. […]
Ο αργός χρόνος αυτών των έργων κι η χειρονομία της χειροτεχνίας. Τα κουρελάκια της Παλάσκα φέρουν μια εργασία που αποκαλύπτει το υποκείμενό της σ’ έναν αργό, σχεδόν αμετακίνητο χρόνο, σ’ έναν χρόνο πέραν της κρίσης, όπως αποδείχτηκαν οι μοντέρνοι καιροί μας. Έτσι όπως συναρθρώνονται μεταξύ τους, στη μόνωση του εργαστηρίου, δεμένα το ένα με τ’ άλλο, υποστηρίζοντας την κατασκευή τους, εγγράφονται σε μια κουλτούρα που εμφανίστηκε τελευταία και επιχειρεί να βιώσει το μυστικό νόημα των παραδοσιακών χειροτεχνιών μέσα απ’ τη σύγχρονη εμπειρία, μια εμπειρία δοκιμασίας, αλλά και πολλών αντοχών. Τα γλυπτά αυτά μοιάζουν με σωρούς υφασμάτων, όπως «Η Αφροδίτη των κουρελιών», του Pistoletto, σχήματα εφήμερα, μεταβαλλόμενα. Η ταπεινή τους προσέλευση, από second hand ρούχα που η Παλάσκα κατά της διάρκεια της καραντίνας μάζευε εμμονικά, κι αυτοσχεδίαζε με τους σωρούς τους στο εργαστήριό της. Ένα σχόλιο πάνω στην υπερκατανάλωση, στο καταναλωτικό πάθος, που συσσωρεύει πάνω στον εξαντλημένο πλανήτη μας σκουπίδια. Υφάσματα και χρώματα που στο εργαστήριο της Παλάσκα άλλαζαν διαρκώς φόρμα και σχηματοποιούσαν αυτή την ίδια τη ζωή του εργαστηρίου και τις ανοικονόμητες μεταβολές του».
* Waltzing Matilda, από ένα στίχο του Tom Waits, που σημαίνει να ταξιδεύεις με τον βίο σου κρεμασμένο στη πλάτη σου. Οι κατασκευές κουρελιών της Αλίκης Παλάσκα, παραπέμπουν και σ’ αυτόν τον αυτοσχέδιο βίο και στους αέναους μετασχηματισμούς του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τη βραδιά των εγκαινίων, στις 8 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί στον χώρο της έκθεσης μια περφόρμανς του Δημήτρη Αμελαδιώτη με τίτλο Πλέγμα όπου με απαγγελίες στίχων και τελετουργικές κινήσεις θα επιχειρήσει να συνομιλήσει με τα γλυπτικά έργα της Αλίκης Παλάσκα.
Αλίκη Παλάσκα – Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα:
Η Αλίκη Παλάσκα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, σπούδασε στην ΑΣΚΤ ζωγραφική και γλυπτική στο εργαστήριο του Γιώργου Α. Λάππα και στο πανεπιστήμιο Concordia γλυπτική, κεραμική και ύφασμα.
Πρόσφατες ομαδικές και ατομικές εκθέσεις: 2024 Ink and Stone, (επιμέλεια Γεωργία Λιάπη), γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα | 2023 Native Language, Back To Athens, Αθήνα, (επιμέλεια Αποστόλης Αρτινός) | 2022 Pott/Pott, (επιμέλεια Αποστόλης Αρτινός), Μουσείο Νεότερης Κεραμικής, Αθήνα | Power Objects (ατομική), Francoise Heitsh, Μόναχο | Icy Et La, Francoise Heitsh,- Maison d’ Artistes, Saint Raphaël | Revalue / I.Part, Francoise Heitsch, Μόναχο | Moving Waters, γκαλερί Έκφραση Γιάννα Γραμματοπούλου, Αθήνα | Αναφορά Περιπτώσεων (επιμέλεια Χριστόφορος Μαρίνος), γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα | Dwellings and Imprints (ατομική), Francoise Heitsch, Μόναχο | 2016 Flying Over The Abyss (επιμέλεια Δημήτρης Παλαιοκρασσάς), NEON, Ωδείο Αθηνών | 2015 Terrapolis (επιμέλεια Iwona Blazwick), NEON και Whitechapel Gallery, Γαλλική Σχολή Αθηνών | Broken Identities / Breathing Space (ατομική), Francoise Heitsh, Μόναχο | Synthesis, (επιμέλεια Χριστίνα Πετρηνού), Francoise Heitsh, Μόναχο.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: ΚΥΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΔΕΜΕΝΑ ΠΟΔΙΑ, Κουρέλια και πλεκτά από κομμάτια ρούχων, μεταλλική κατασκευή, προκατασκευασμένα αντικείμενα, 152x92x95 εκ. (λεπτομέρεια έργου) | Photo Credit: Yannis Bournias @Zoumboulakis Galleries