Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη επιστρέφει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για έξι μουσικές παραστάσεις υπό τον τίτλο «Παιχνίδι με το χρόνο», στις 11, 12, 13, 15, 16 και 17 Φεβρουαρίου (νέα ημερομηνία), ενώ στη συνέχεια θα «ταξιδέψει» στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης για δύο μόνο βραδιά, στις 18 (νέα ημερομηνία) και 19 Μαρτίου.
Αυτή ήταν μόνο η αφορμή για να απευθύνουμε τις ερωτήσεις μας στην σπουδαία ερμηνεύτρια και να μάθουμε για την δική της σχέση με το χρόνο, τη μουσική, τα όνειρά της που “υλοποιήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο” και για την πηγή της δύναμης που είναι, σύμφωνα με τη δική της άποψη, “η τέχνη απ’ όπου κι αν προέρχεται”.
Culturenow.gr: Στις 11, 12 και 13 Φεβρουαρίου 2016 επιστρέφετε και πάλι στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε μια διαφορετική μουσική συνάντηση… με το χρόνο. Μπορείτε να μας αποκαλύψετε κάποιες από τις «εκπλήξεις» που περιλαμβάνει το πρόγραμμα, καθώς και τους υπόλοιπους συντελεστές που θα σας πλαισιώνουν σε αυτές τις τρεις μοναδικές βραδιές;
Άλκηστις Πρωτοψάλτη: Κατ’ αρχήν θα ήθελα να σας πώ ότι παρατάθηκαν οι παραστάσεις, και ετσι θα είμαστε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και 15 και 16 Φεβρουαρίου, και στις 19 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω και να φωνάξω ένα τεράστιο ευχαριστώ!!! Ένα ευχαριστώ για την επικοινωνία που πάντα ήταν η κοινωνία της ψυχής μου, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αγάπη και την εμπιστοσύνη σας όλα αυτά τα χρόνια.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Όσο για τις εκπλήξεις δεν θα σας πω γιατί χάνεται η μαγεία της λέξης. Σ’ αυτό το παιχνίδι θα είναι η ορχήστρα νυκτών εγχόρδων MandolinARTE μία ορχήστρα που ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που την άκουσα. Είναι ο ήχος των μαντολίνων που σε παραπέμπει σε μία ευαισθησία ,είναι ο ήχος που μπλέκει το παρελθόν με το παρόν μ’ ένα μαγικό τρόπο, είναι τα κρουστά , το τρομπόνι , οι κλασσικές κιθάρες, το όρθιο μπάσο και το τσέλλο που συμπληρώνουν τέλεια την έκφραση με δυνατό συναίσθημα. Είναι και ο Θωμάς Κοντογεώργης, μοναδικός πιανίστας και ενορχηστρωτής που μπήκε στην ψυχή των τραγουδιών με μια ευαισθησία και μιά φρεσκάδα που είχα καιρό να νοιώσω…Μαζί μας και ο νέος τραγουδιστής Γιώργος Καραδήμος σε κάποια ντουέτα. Τα τραγούδια που θα ακούσετε ξεκινούν από το ‘78 και καταλήγουν στο σήμερα . Τραγούδια της πορείας μου που γράφτηκαν με πλατινένια γράμματα στην ψυχή μου και περίμεναν υπομονετικά να ξαναβγούν στο φως … Από τον Ανδριόπουλο ,τον Σπανό και τον Κραουνάκη μέχρι τον Αντύπα , την Γαλάνη ,την Αλεξίου ,τον Κορκολή, την Ρεμπούτσικα και τον Bregovic.
Cul. N.: Ποια είναι η δική σας σχέση με τον χρόνο;
Άλκ. Πρ.: Ο χρόνος είναι ένα παιχνίδι και μου αρέσει να του κλείνω το μάτι. Να του λέω και ένα τραγούδι. Παίζω μαζί του 41 χρόνια … Ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ και είναι όμορφο να είσαι συμφιλιωμένος με αυτόν .. Ας τρέχει……μπορώ να τον προλάβω, να τον ξεπεράσω, να τον σταματήσω, να τον παγώσω, να τον αρπάξω, να τον χαϊδέψω να τον κάνω ό, τι θέλω με την μαγεία της μουσικής… Τον κοντράρω και σίγουρα δεν θα του παραδωθώ αμαχητί.
Cul. N.: Κοιτώντας πίσω, θα λέγατε πως πετύχατε τους στόχους που είχατε θέσει όταν ξεκινούσατε το μουσικό σας «ταξίδι»;
Άλκ. Πρ.: Θα έλεγα ότι τα περισσότερα όνειρά μου υλοποιήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο Είχα υπομονή. Ποτέ δεν βιάστηκα, μου άρεσε να απολαμβάνω την «ιδέα», να την περνάω από 40 κύματα μέχρι να την καταθέσω. Ό, τι μου ήρθε στο μυαλό, όσο ακραίο κι αν ήταν πραγματοποιήθηκε. Είμαι βαθειά ερωτευμένη με το τραγούδι, με την ελληνική γλώσσα, με τους ήχους των οργάνων με τις πηγές της μουσικής. Αυτές ψάχνω σε όλη μου την ζωή. Αυτή η εξερεύνηση ρίχνει τόνους αδρεναλίνης στα κύτταρά μου και φυσικά τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ …ευτυχώς.
Cul. N.: Αν σας ζητούσα να χαρακτηρίσετε με πέντε λέξεις την διαδρομή σας έως τώρα, ποιες θα ήταν αυτές;
Άλκ. Πρ.: Ερωτας, μουσική, πάθος, εξέλιξη, ωριμότητα.
Cul. N.: Οι επόμενοι σταθμοί αυτής της δημιουργικής πορείας ποιοι είναι; Να περιμένουμε μία νέα δισκογραφική δουλειά, ζωντανές εμφανίσεις, κάποια περιοδεία ή και κάτι άλλο;
Άλκ. Πρ.: Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει το live από την περσινή παράσταση του Μεγάρου με τίτλο «Μυστικό τοπίο» .Ο τίτλος από το υπέροχο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου. Ήταν μία παράσταση με την συμφωνική του Δήμου Αθηναίων και την χορωδία Graduarti με τραγούδια από τον Schubert μέχρι το σήμερα. Θα γίνουν πολλά μέσα στην χρονιά αυτή και εντός και εκτός συνόρων και έτσι θα μας δοθεί η ευκαιρία να ξαναμιλήσουμε…
Cul. N.: Μέσα στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, υπάρχει κάτι που σας δίνει την δύναμη ώστε να συνεχίζετε να δημιουργείτε; Τί ονειρεύεστε για το μέλλον, σε προσωπικό, αλλά και συλλογικό επίπεδο;
Άλκ. Πρ.: Η πηγή της δύναμης είναι η τέχνη απ’ όπου κι αν προέρχεται. Η μουσική είναι το καθαρό καύσιμο της ψυχής και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έχω αυτή την διέξοδο. Διανύουμε μια τρομακτική εποχή σε όλα τα επίπεδα. Αιμορραγούμε καθημερινά στις ακτές με καρχαρίες γύρω- γύρω. Αυτό νοιώθω. Νομίζω ότι έχουμε ξεπεράσει τα όρια της αντοχής μας σαν κοινωνία, σαν λαός και ψυχολογικά και οικονομικά. Σπάμε το κεφάλι μας σε έναν αόρατο τοίχο καθημερινά. Αυτός ο μεγα-λαβύρινθος είναι ανελέητος. Είναι λάθος που δεν λέγεται η αλήθεια….γιατί ο Έλληνας μπορεί να την αντιμετωπίσει όσο σκληρή κι αν είναι. Η μεγαλύτερη τροχοπέδη είναι αυτή. Πρέπει να κάνουμε μια επανεκκίνηση σε όλα, θα έχουμε απώλειες σίγουρα, ας πιστέψουμε στους εαυτούς μας και στο δυναμικό μας και ας μη ψάχνουμε συνεχώς σωτήρες…
Cul. N.: Ας ολοκληρώσουμε αυτή την «κουβέντα», όπως την ξεκινήσαμε, με τους δικούς σας –χωρίς δεύτερη σκέψη- πιο αγαπημένους στίχους, που θα ακούσουμε να ερμηνεύετε και στη σκηνή του Μεγάρου.
Άλκ. Πρ.: … αυθόρμητα λοιπόν, είναι «τα καινούργια φτερά» σε λόγια της Λίνας και μουσική του Σταμάτη ….ένα τραγούδι 20 χρονών …προφητικό:
Θα περάσουν τα σύννεφα ,δίπλα μου προχώρα χώρα αθάνατη,
των γενναίων οι θάνατοι ,μοίρα δοξασμένη ,μοίρα αιώνια χαραγμένη .
Θα περάσουν τα σύννεφα θα’ ρθουν χελιδόνια ,θα’ ρθει η άνοιξη ξανά
μ άσπρο και γαλάζιο φως η ελπίδα κι η ζωή γλυκιά
πλάι στη θάλασσα σε μια φοινικιά
στην αγκαλιά σου πλάι στο κύμα κέρνα με φιλιά αχ μες τη σιγαλιά
στο πόλεμο το κρίμα ,άκου την καρδιά πως χτυπά, αχ δε θα κάνουν βήμα..
Θα την ξαναβρούμε μια Κυριακή ,
άσπρη μέρα γαλανή με σταυρού το σχήμα
την καινούργια ζωή, μη μου κλαίς δε κάνει .
Κοίτα της νίκης τα κάτασπρα φτερά κι αν με θέλεις λιγάκι μου φτάνει
θα την ξαναβρούμε στους δρόμους την χαρά …με καινούργια φτερά.
και στη συνέχεια στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στις 18 και 19 Μαρτίου
