Με προσωπικό ύφος που εξερεύνησε η σκηνοθέτης στην παράσταση ο «Λάμπρος» του Διονύσιου Σολωμού (υποψήφια παράσταση για το βραβείο σκηνοθεσίας Κάρολος Κουν) η «Άλκηστις» είναι μια παράσταση με αναλογικού τύπου εργαλεία, όπως το επιδιασκόπιο και χάρτινες φιγούρες μιας ναΐφ αισθητικής, που παντρεύει τον υπέροχο ποιητικό λόγο του Ευριπίδη με τις live λύρες και την τεχνολογία του ήχου.
Ένα οπτικοακουστικό σύμπαν για την κατάδυση της ψυχής στον Άδη και τη γιορτή της ζωής. Μια παράσταση με χιούμορ που ακροβατεί ανάμεσα στην τραγωδία και το σατυρικό δράμα και που διερευνά τα όρια των παραστατικών τεχνών, του θεάτρου και της περφόρμανς.
Ο θεός Απόλλωνας είναι τιμωρημένος από τον Δία.
Υπηρετεί σαν κοινός θνητός τον βασιλιά των Φερών, τον Άδμητο. Για αντάλλαγμα της φιλοξενίας και της καλής του συμπεριφοράς προσφέρει στον Άδμητο ένα προνόμιο για τη ζωή του: Να αποφύγει τον πρόωρο θάνατο, αρκεί να δεχτεί κάποιος άλλος να πάρει τη θέση του και να θυσιαστεί. Η Άλκηστη, η γυναίκα του Άδμητου, προσφέρει τον εαυτό της και θυσιάζεται για να ζήσει ο άντρας της. Η Άλκηστη είναι νεκρή και άταφη, όταν αναπάντεχα επισκέπτεται το παλάτι ο Ηρακλής. Μέσα στη βαριά ατμόσφαιρα του παλατιού πίνει και γλεντάει, αφού ο Άδμητος δεν του αποκαλύπτει τα δυσάρεστα νέα. Ένας υπηρέτης του παλατιού του αποκαλύπτει το θάνατο της και ντροπιασμένος ο Ηρακλής αποφασίζει να φέρει την Άλκηστη πίσω από το Θάνατο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ταυτότητα παράστασης
ΑΛΚΗΣΤΙΣ του Ευριπίδη
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Χρηστομάνος
Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Έλενα Μαυρίδου
Πρωτότυπη μουσική – Σχεδιασμός ήχου: Γιώργος Μαυρίδης
Κοστούμια: Νίκος Αποστολόπουλος
Σχεδιασμός φωτισμών: Περικλής Μαθιέλλης
Σχεδιασμός φιγούρων: Έλενα Μαυρίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Κυριακή Μουλιού
Οργάνωση παραγωγής: Γιάννα Αλ Νακά
Social Media: Δανάη Γκουτκίδου
Φωτογραφίες: Elias Joidos
Trailer: Θωμάς Παλιβός
Σχεδιασμός – Γραφιστική επιμέλεια: Θωμάς Παπάζογλου
Παίζουν: Έλενα Μαυρίδου, Δημήτρης Λάλος, Σωτήρης Τσακομίδης, Δήμητρα Κούζα, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Στέργιος Κοντακιώτης
Διάρκεια: 75 λεπτά
Διαβάστε επίσης:
Η σκιώδης Άλκηστις στο Θέατρο Χώρος | Κριτική