Πρωτομηνιά με California Nostalgia
Ήταν η μουσική ανακάλυψη της περασμένης χρονιάς και ένα από τα καλύτερα live gigs του 2013. Άφησαν ζωντανή στη μνήμη εκείνη την τελευταία μέρα του Μαΐου, όταν, παρότι μόλις μια εβδομάδα πριν την πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας τους ήξερε μονάχα μια χούφτα κόσμος, κατάφεραν να φέρουν ένα από τα μεγαλύτερα συναυλιακά κλειστά spaces της πρωτεύουσας πολύ κοντά στην πληρότητα, μάλλον λόγω της mouth to mouth διάδοσης του ταλέντου τους στο surf rock. Αυτή τη φορά οι Allah Las διάλεξαν μια πρωτομηνιά για να επιστρέψουν τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο Fuzz Live Music Club, κουβαλώντας μαζί με τις καρτποστάλ του L.A και το δεύτερο κατά σειρά δίσκο τους, με τίτλο “Worship the Sun”.
Από την Τάνια Σκραπαλιώρη
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με δεδομένο αυτή τη φορά το sold out και κάτι παραπάνω από σίγουρη την αγάπη του ελληνικού κοινού για την τρέχουσα μόδα της ρετρομανίας άρα και για οτιδήποτε μοιάζει, ακούγεται, είναι vintage οι Καλιφορνέζοι νεοψυχεδελικοί surfers πραγματοποίησαν μια εμφάνιση με απείρως μεγαλύτερη άνεση από εκείνη την πρώτη πλην τόσο γοητευτική γνωριμία του 2013.
Από τις 11 το βράδυ έως και μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα το Fuzz δονούνταν από το χαρακτηριστικό ήχο των ‘60s guitars και από το σύγχρονο ψυχεδελικό garage pop ήχο της παρέας που έγινε μπάντα α λα High Fidelity, καθώς τρεις από τους τέσσερις Allah Las δούλευαν μαζί στο παράρτημα των δισκοπωλείων Amoeba Music στο Los Angeles.
H βραδιά περιστράφηκε γύρω από τη νέα δουλειά τους το “Worship the Sun”, έναν δίσκο όχι κακό χωρίς όμως καμία έκπληξη για όποιον τους αγάπησε μέσα από το ντεμπούτο album του 2012 που έφερε και το όνομά τους. Δυνατότερες στιγμές του νέου δίσκου και του live τα ορχρηστρικά κομμάτια, όπως το “Ferus Gallery”, που, όπως έχουν αναφέρει και ουκ ολίγοι Αμερικάνοι κριτικοί, είναι κατά πολύ ανώτερα από τα τραγούδια με στίχους. Επίσης ενθουσιασμό προκάλεσαν και οι συνθέσεις από τον πρώτο δίσκο, ιδίως δε το νοσταλγικό “Sandy” και το εθιστικό “Tell Me What’s Your Mind”, το οποίο όπως ήταν αναμενόμενο, φυλάχθηκε ως κόρη οφθαλμού για το encore της μπάντας.
Με έναν κάπως ανορθόδοξο τρόπο, η αναφορά στο support act της βραδιάς, έμεινε για το τέλος. Ο λόγος? Ίσως γιατί δεν έμοιαζε καθόλου με support. Οι δικοί μας My Drunken Haze έδωσαν σε αυτό το πρώτο Σάββατο του Νοέμβρη, αυτό που δεν ήταν σε θέση να προσφέρουν οι συμπαθέστατοι κατά τα λοιπά Καλιφορνέζοι headliners, μάλλον εξαιτίας του μικρού χρονικού διαστήματος που μεσολάβησε μεταξύ των δύο επισκέψεων τους στη χώρα μας. Οι My Drunken Haze έδωσαν την έκπληξη και τη συγκίνηση που χαρίζει στο μουσικόφιλο η ακρόαση μιας πραγματικά καλής δουλειάς, πολύ καλύτερης απ’ όσο προσδοκά. Αν και ήδη γνώριμοι και αγαπητοί στους ακολούθους της ανεξάρτητης αγγλόφωνης ελληνικής σκηνής οι My Drunken Haze, οι οποίοι χρωστούν τη δυναμική τους στους εξαίρετους μουσικούς τους Spir Fellini, Harry Kane, Nick Zoura και Costa Gunn και στα εκπληκτικά, αιθέρια φωνητικά της εξίσου εκπληκτικής και αιθέριας Matina Sous Peau, έδωσαν το πιο στιβαρό και άρτιο τεχνικά set ης καριέρας τους, ενώ όσοι αγόρασαν το ντεμπούτο LP τους στην είσοδο του Fuzz θα έμειναν σίγουρα από ικανοποιημένοι έως ενθουσιασμένοι.
Ίσως η πρωτομηνιάτικη εμφάνιση των Allah Las να ήταν μια καλή επανάληψη εκείνης της ιδιαίτερης πρώτης φοράς, ωστόσο όσοι δεν τους είχαν ξαναδεί – και ήταν πολλοί- ακόμα έχουν να λένε για το πόσο καλά πέρασαν. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για πολύ πολύ πολύ καλούς και πολλά υποσχόμενους μουσικούς αναβιωτές, διαθέτοντας ταλέντα που μόνο με εκείνα του παραγωγού τους Nick Waterhouse μπορούν να συγκριθούν, σε μια εποχή που οι σύγχρονες νεανικές κουλτούρες μαστίζονται από δήθεν specialists και ρετρολάγνους της μόδας. Το στοίχημα των Alla Las είναι η αναμέτρησή τους με την εξέλιξη και, βάσει πραγματικών περιστατικών, πιθανότατα θα είμαστε εκεί για να τους δούμε να το κερδίζουν.
