Πέρασε πολύς καιρός από τότε που διαβάσαμε το “Ταίρι” και περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία και υψηλές προσδοκίες, το δεύτερο μέρος της σειράς, του οποίου τον ελληνικό τίτλο μέχρι πρότινος, δεν γνωρίζαμε.

Από τη Γιώτα Παπαδημακοπούλου

Αν άξιζε τον κόπο αυτή η πολύμηνη και δυσβάσταχτη αναμονή; Ω, ναι… άξιζε και μάλιστα, με το παραπάνω καθώς, η Ally Condie, δεν μας προσφέρει απλά μια ικανοποιητική συνέχεια αλλά, ένα ολοκληρωμένο έργο, ανώτερο από το πρώτο μέρος της σειράς, θέτοντας τον πήχη πολύ ψηλά, όσον αφορά την ολοκλήρωσή της τολμώντας μάλιστα να ρισκάρει και να μοιράσει την αφήγηση ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές της, επιτρέποντάς μας έτσι να έχουμε μια σφαιρική εικόνα συναισθημάτων, σκέψεων και προβληματισμών. Και κάτι που λέει πως μετά την “Διασταύρωση”, δεν μπορεί να μας απογοητεύσει αλλά αντίθετα, θα προχωρήσει σε ένα θεαματικό φινάλε που θα λατρέψουμε. Όμως μέχρι τότε, έχουμε καιρό και το σίγουρο είναι πως, το διάστημα αυτό της αναμονής που θα ακολουθήσει, θα είναι ακόμα πιο δύσκολο από το προηγούμενο.

Η Κάσια και ο Κάι, βρίσκονται μακριά ο ένας από τον άλλον. Η πρώτη, έχει σταλεί από την Κοινωνία στους Αγρότοπους, προκειμένου να προσφέρει εργασία ενώ ο δεύτερος, στις Εξωτερικές Επαρχίες, με φαινομενικό σκοπό να παραστήσει μαζί με μια ομάδα νέων παιδιών τους αγρότες στα μάτια των Εχθρών. Η πραγματικότητα βέβαια, είναι πολύ διαφορετική καθώς η Κοινωνία, δεν έχει καμία πρόθεση να τους επαναφέρει στις πρότερες ζωές τους. Δεν τους έστειλε εκεί με σκοπό να παραστήσουν τα δολώματα αλλά, να πεθάνουν. Και ο Κάι, το γνωρίζει αυτό πολύ καλά και αυτός είναι ο λόγος που αποφασίζει να ξεφύγει από τα δίχτυα της Κοινωνίας με έναν και μόνο στόχο. Να επιστρέψει στην Κάσια. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι πως η Κάσια από τη μεριά της, κάνει ότι μπορεί προκειμένου να βρεθεί στις Εξωτερικές Επαρχίες, εκεί που ο ίδιος βρίσκεται, ώστε να μπορέσει να τον αναζητήσει, να είναι και πάλι στο πλευρό του.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Τόσο η Κάσια, όσο και ο Κάι, αναζητούν ο ένας τον άλλον, θέλοντας να διεκδικήσουν την ευκαιρία εκείνη που η δήθεν ουτοπική Κοινωνία τους, τους στέρησε. Μέσα από την πορεία τους στα φαράγγια και κάτω από τις αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν τον άγριο και εγκαταλελειμμένο τόπο, θα ανακαλύψουν πως η Κοινωνία, κρύβει πολύ περισσότερα απ’ όσα αρχικά πίστευαν και πως κάπου εκεί έξω, υπάρχει η Εξέγερση, μια ομάδα επαναστατών που μοναδικό στόχο έχουν, να ανατρέψουν την Κοινωνία και ότι αυτή να εκπροσωπεί. Και τότε είναι που θα πρέπει να διαλέξουν με ποιανού το μέρος θα ταχτούν, ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσουν και που τελικά θα οδηγηθούν από δω κι έπειτα. Και η απόφαση αυτή, κάθε άλλο πάρα εύκολη είναι καθώς, ο καθένας από τους δυο τους, έχει διαφορετικούς λόγους στα θέλω και τα μη, διαφορετικά κίνητρα και το σημαντικότερο, διαφορετικά βιώματα που για πρώτη ίσως φορά, θα πρέπει να συγκρουστούν για να καταλήξουν στο αν, η αγάπη τους είναι πιο δυνατή και σημαντική από κάθε ταξινόμηση.

Το χαρακτηριστικό της περίπτωση της Condie είναι πως, αν και πρόκειται για μια συγγραφέα δυστοπικών μυθιστορημάτων, ο τρόπος γραφής της διακρίνεται για την ποιητικότητα και τον λυρισμός του, κάτι που καθιστά το έργο της ιδιαίτερο και ξεχωριστό, ανάμεσα στα υπόλοιπα μυθιστορήματα του είδους. Παράλληλα, αν και τοποθετεί την ιστορία της σε ένα δυσοίωνο και αυστηρά ελεγχόμενο από τις αρχές μέλλον, που οι πολίτες είναι αναγκασμένοι να ακολουθούν συγκεκριμένους κανόνες και πρότυπα και που οι παρεκκλίσεις θεωρούνται αδίκημα, ο συναισθηματικός πυρήνας της είναι τόσο ουσιαστικός και βαθύς που σε παρασύρει στην καρδιά τους και σε κατακλύζει. Αν και συνήθως τα μεγάλα αισθήματα δεν έχουν θέση ή ίσως και να μοιάζουν παράταιρα και αλλόκοτα σε κόσμους όπως ο δικός της, στο “Ταίρι” και την συνέχειά του, φαντάζει ως κάτι απόλυτα φυσικό, αρμονικά δεμένο. Ο λόγος; Η ειλικρίνεια και η τρυφερότητα με την οποία τα συναισθήματα αυτά μας προσφέρονται, η αλήθεια που κρύβεται μέσα τους είναι τόσο ισχυρή που αν μη τι άλλο, δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.

Ίσως η μοναδική ένσταση που είχα όσον αφορά το πρώτο μέρος της σειράς, “Ταίρι”, να είχε να κάνει με το κατά πόσο ήταν ολοκληρωμένοι οι χαρακτήρες. Ναι μεν ήταν σωστά δομημένοι και μας έδωσαν πολλά όμως, παρ’ όλα ταύτα, ένιωθα ότι κάτι μου έλειπε. Και ακριβώς αυτό το κάτι, μου το προσέφερε απλόχερα η “Διασταύρωση”. Λένε ότι ο άνθρωπος, μπροστά στις μεγαλύτερες αντιξοότητες και όταν έρχεται αντιμέτωπος με πραγματικά διλήμματα  βγάζει προς τα έξω τον πραγματικό του εαυτό. Δεν μπορεί να κρυφτεί από τους άλλους, πόσο μάλλον από την συνείδησή του που φαντάζει να διεκδικεί την λύτρωση μέσω της αποκάλυψης της αλήθειας. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση, με την Κάσια και τον Κάι να απογυμνώνονται, να αντιμετωπίζουν τους προσωπικούς τους δαίμονες και να τους φανερώνουν, τόσο στον ίδιο τους τον εαυτό, όσο και ο ένας στον άλλο. Και ακόμα, δεν έχουμε δει τίποτα καθώς η τελική κρίση, ο μεγαλύτερος αγώνας απ’ όλους, δεν έχει ξεκινήσει ακόμα αλλά, βρίσκεται μόλις προ των πυλών.

Αν και γενικά το “Ταίρι” ήρθε αντιμέτωπο με πληθώρα θετικών σχολίων, δεν ήταν λίγοι οι αναγνώστες που τόνισαν ότι θα ήθελαν λίγη περισσότερη δράση. Για όλους αυτούς λοιπόν, έρχεται η ικανοποίηση μέσα από τις σελίδες της “Διασταύρωσης” καθώς, η δράση δεν σταματάει λεπτό, τα γεγονότα τρέχουν συνεχώς και μαζί τους, τρέχουμε κι εμείς για να τα προλάβουμε, αναλύοντας και ταξινομώντας στοιχεία, σε ένα ταξίδι ανατροπών, εκπλήξεων και προδοσίας, με το ένα να διαδέχεται το άλλο και όλα αυτά, με φόντο την επιβίωση και την διεκδίκηση της αγάπης, της αναγνώρισης του ποιοι είμαστε, από που προερχόμαστε και τι μπορούμε να γίνουμε. Γιατί οι μεγάλες αλλαγές, έρχονται σταδιακά, βήμα-βήμα, προσπαθώντας κάθε μέρα, αν κι εφόσον είμαστε διατεθειμένοι να ρισκάρουμε για όλα εκείνα που πιστεύουμε, που ελπίζουμε, που βαθιά μέσα μας, ξέρουμε πως αξίζουν. Αν ανυπομονώ για το τρίτο και τελευταίο μέρος της σειράς; Ω, ναι… όσο δεν μπορεί να χωρέσει ο νους σας!

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Ally Condie
Μεταφραστής: Τριαδά Πηνελόπη
Εκδόσεις: Πλατύπους
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2013
Αρ. σελίδων: 398
ISBN: 978-960-6665-92-9