Alvin Ailey II στο Θέατρο Παλλάς

Η ομάδα χορού Alvin Ailey II με το θρυλικό Revelations και επτά ακόμη εναλλασσόμενες χορογραφίες εμφανίζονται για πρώτη φορά στην …

Ελλάδα! Μία μαγευτική συνεύρεση του μέλλοντος με την ιστορία!

 
ΑΘΗΝΑ

25, 26 και 27 Νοεμβρίου

στο Θέατρο Παλλάς

Όταν αναμιγνύεται εμπνευσμένα, περίτεχνα και με επιτυχία, το πνεύμα, η εμπειρία και η γνώση των καλύτερων και διασημότερων σολιστών χορευτών, με το πάθος, τη σφριγηλότητα, την ευελιξία, τη δύναμη και τη φρεσκάδα των μεγαλύτερων ταλέντων της γενιάς τους.

Όταν το δημιουργικό όραμα και η καθαρή, ανανεωτική ματιά των δύο καλλιτεχνικών διευθυντών, των Alvin Ailey και Ailey II και των υπόλοιπων πέντε, σημαντικότερων ίσως χορογράφων της εποχής μας, συνευρίσκεται και «αναμετράται» επί σκηνής, με την πολύτιμη παράδοση που τους δίδαξε, τους ενέπνευσε και τους ανέδειξε: το αριστουργηματικό, «κλασικό» πλέον ρεπερτόριο του μεγάλου Alvin Ailey.

Όταν το θρυλικό Revelations, λειτουργώντας ως ο μόνος σταθερός άξονας σ’ αυτό το εκπληκτικό και ρηξικέλευθο πρόγραμμα, σ’ αυτό το μοναδικό και πρωτόγνωρο εγχείρημα, πλαισιώνεται από 7 διαφορετικές και εναλλασσόμενες χορογραφίες, συνθέτοντας μαζί τους από κοινού 7 ξεχωριστές, ιδιαίτερες, μαγευτικές παραστάσεις.

Τότε, Alvin Ailey American Dance Theatre και πιο συγκεκριμένα ALVIN AILEY II.

ALVIN AILEY AMERICAN DANCE THEATRE
ALVIN AILEY II
ΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Από τις κορυφαίες χορευτικές ομάδες του κόσμου, το ιστορικό Alvin Ailey American Dance Theatre, από την ίδρυση του το 1958, μέχρι και σήμερα, ταυτίστηκε με τις έννοιες της πρωτοπορίας, της καινοτομίας και της ανατρεπτικότητας, αναγόμενο σε συνώνυμο του σύγχρονου αμερικάνικου χορού και της αφροαμερικανικής κουλτούρας.

Προτείνοντας μία νέα, καθαρή, δική του, ιδιαίτερη κινησιολογική γλώσσα, κατέκτησε την κορυφή της παγκόσμιας χορευτικής σκηνής, αποσπώντας πλήθος τιμητικών διακρίσεων και βραβείων, ανάμεσά τους και το Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών.

Με εφαλτήριο τη Νέα Υόρκη, το πρώτο «μαύρο» και αργότερα το πρώτο «πολυπολιτισμικό χοροθέατρο», αναδείχθηκε στον σημαντικότερο πρεσβευτή της σύγχρονης αμερικάνικης δημιουργίας, περιοδεύοντας σε 75 χώρες, όπου το αποθέωσαν περισσότεροι από 25.000.000 θεατές σε 200 διαφορετικές παραστάσεις.

Τα νεανικά Ailey II, ιδρύθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 70 από τον ίδιο τον Alvin Ailey, ο οποίος όρισε το 1974 ως καλλιτεχνική τους διευθύντρια μία από τις σολίστ της ομάδας και φημισμένη χορεύτρια διεθνώς, την Sylvia Waters, η οποία και θα παραδώσει τη σκυτάλη τον Ιούνιο του 2012 στον διάδοχό της Troy Powell (βετεράνος πρώτος χορευτής των Alvin Ailey, δάσκαλος, χορογράφος και αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής από το 2003).

Τα τριάντα επτά αυτά χρόνια, η Sylvia Waters (υπό την υψηλή εποπτεία αρχικά του Alvin Ailey και μετά τον θάνατό του, της διαδόχου του Judith Jamison) ανέδειξε τα Ailey II σε μία από τις πλέον αγαπημένες και καταξιωμένες ομάδες χορού της Αμερικής, σε τέτοιο σημείο, ούτως ώστε ένα μεγάλο μέρος του διεθνούς κοινού αν δεν τα προτιμά σε σχέση με τη μητρική ομάδα, τουλάχιστον να τα θεωρεί εφάμιλλά της.

Τα Ailey II έχουν λοιπόν ένα σημαντικότατο και πρωταγωνιστικό ρόλο στον οργανισμό Ailey, επωμιζόμενα την ευθύνη δημιουργίας της νέας εποχής, μέσα από τις παραστάσεις τους αλλά και μέσω μίας σειράς σεμιναρίων, εναλλακτικών δράσεων και χρήσης νέων τεχνικών, με βάση όμως πάντα την ιστορία και τη δημιουργική κληρονομιά του Alvin Ailey.

Έτσι, εδώ και χρόνια αποτελούν το όχημα ανάδειξης και προβολής τόσο του ιστορικού ρεπερτορίου όσο και των ανανεωτικών τάσεων και των νέων χορογραφιών της ομάδας, ενώ στις διεθνείς περιοδείες τους έχουν αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές, κερδίζοντας την καθολική αποδοχή του κοινού, λόγω της φρεσκάδας, της δυναμικής και της ευελιξίας τους.

Στη χώρα μας που έρχονται για πρώτη φορά, θα παρουσιάσουν ένα άκρως ρηξικέλευθο και πρωτότυπο ρεπερτόριο, στηριγμένο στους δύο αυτούς άξονες,  ερμηνεύοντας σ’ ένα απίστευτο εγχείρημα, 7 διαφορετικές και εναλλασσόμενες χορογραφίες που συνθέτουν ένα πρόγραμμα διαφοροποιημένο για κάθε ημέρα παράστασης!!!

Μοναδική εξαίρεση, το εμβληματικότερο και δημοφιλέστερο έργο του ιδρυτή τους, το περίφημο Revel

ations που άλλωστε έκανε διάσημο τον ίδιο τον Alvin Ailey, το οποίο και θα επαναλαμβάνεται κάθε μέρα, ως τελευταίο μέρος και θριαμβευτικό φινάλε της κάθε παράστασης.

Αθήνα, 25 Νοεμβρίου, ώρα 21:00

– SHARDS
– SPLENDID ISOLATION II
– THE HUNT
– REVELATIONS

Αθήνα, 26 Νοεμβρίου, ώρα 21:00

– ECHOES
– THE CORNER
– REVELATIONS

Αθήνα, 27 Νοεμβρίου, ώρα 17:00

– REFERENCE POINT
– THE LEGACY OF INHERITANCE
– REVELATIONS

Αθήνα, 27 Νοεμβρίου, ώρα 21:00

– SHARDS
– SPLENDID ISOLATION II
– THE HUNT
– REVELATIONS

 
Ο ALVIN AILEY Η ΦΗΜΙΣΜΕΝΗ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΧΟΡΟΥ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Ο Alvin Ailey, ο κορυφαίος ίσως αναμορφωτής του σύγχρονου χορού και σίγουρα ο διασημότερος μαύρος χορογράφος της εποχής του, γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1931 στο Τέξας και πέθανε στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 58 ετών, στις 5 Δεκεμβρίου του 1989.

Παιδί φτωχής οικογένειας, πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, τριγυρνώντας κυριολεκτικά ξυπόλητος στους δρόμους μαζί με τη μητέρα του, προς συνεχή αναζήτηση στέγης και τροφής.

Το ενδιαφέρον του για την τέχνη εμφανίστηκε νωρίς και εκφράστηκε καταρχήν μέσω της ζωγραφικής, αλλά πολύ γρήγορα τον κερδίζει ο χορός. Καταλυτικό ρόλο σ’ αυτό, παίζει η γνωριμία του στα εφηβικά του χρόνια με τον Λέστερ Χόρτον, με τον οποίο αρχίζει μαθήματα χορού στο Λος Άντζελες.

Τα στοιχεία της τζαζ και της αυτόχθονης παράδοσης από τα έργα του Χόρτον, επηρεάζουν καθοριστικά τον νεαρό Άλβιν, που το 1953, μετά τον θάνατο του δασκάλου του, αναλαμβάνει ο ίδιος την ομάδα.

Σύντομα όμως μετακομίζει στη Νέα Υόρκη όπου συνεχίζει τις σπουδές του στο χορό δίπλα στην Μάρθα Γκράχαμ, ενώ παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής με την Στέλλα Άντλερ.

Το 1958 χορογραφεί και παρουσιάζει στη Νέα Υόρκη την περίφημη πλέον παράσταση του «Blues Suite» με μία ομάδα νέων Αφροαμερικανών, μοντέρνων χορευτών.

Η παράσταση αυτή άλλαξε για πάντα την επικρατούσα αντίληψη για τον Αμερικάνικο και γενικότερα το σύγχρονο χορό, σηματοδοτεί τη γέννηση του Alvin Ailey American Dance Theatre και εδραιώνει την παγκόσμια φήμη του ιδρυτή του.
 

Το 1960 ο Εϊλι παρουσιάζει το διασημότερο και δημοφιλέστερο ίσως έργο του, το θρυλικό Revelations, χορογραφημένο στη μουσική των σπιρίτσουαλ και αμέσως μετά το Cry. Ένα σόλο, αφιερωμένο στις «μαύρες γυναίκες», δώρο γενεθλίων προς τη μητέρα του, ερμηνευμένο απαράμιλλα από τη μούσα του και νυν καλλιτεχνική διευθύντρια του σχήματος, Τζούντιθ Τζέιμισον.
Στο Cry ο Άλβιν Εϊλι, με την υποστήριξη της έντονης συναισθηματικής ερμηνείας και της πολύ στενής σχέσης ανάμεσα στην έμπνευση, στο «χορευτικό σώμα» και στην αυθεντική εμπειρία ζωής, ενσαρκώνει κατ’ ουσίαν τη δική του στρατηγική αντίληψη για το μοντέρνο χορό, που έμελλε πέραν όλων των άλλων να δημιουργήσει και την πρώτη σειρά σούπερ σταρ παγκοσμίως, στο συγκεκριμένο είδος.

Το 1962 η ομάδα γίνεται πλέον πολυφυλετική, βάζοντας έτσι τα θεμέλια για τον μετέπειτα πολυπολιτισμικό της χαρακτήρα, με σύνθημα τα λόγια του ιδρυτή της: «Να προάγουμε τον χορευτικό πολιτισμό, διαφυλάσσοντας αλλά και εμπλουτίζοντας την παράδοση. Να γνωρίσουμε την ιστορία της τέχνης μας για να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις τάσεις της. Να καλλιεργήσουμε την ελευθερία επιλογής ανάμεσα στο κλασικό και στο μοντέρνο και κυρίως να ενθαρρύνουμε τη συμμετοχή του κοινού σ’ αυτή τη διαδικασία, εμπνέοντας και ενώνοντας ανθρώπους κάθε φυλής, γένους και ηλικίας. Όνειρό μας να εκφρασθεί η ανθρώπινη φύση, μέσα από την κίνηση».

Το όραμα αυτό παίρνει σάρκα και οστά από την πρώτη στιγμή. Τα Alvin Ailey ξεκινούν πολύμηνες διεθνείς περιοδείες σε Ευρώπη, Ασία, Αυστραλία, Νότιο Αμερική και Αφρική, παρουσιάζοντας έργα κλασικά και παραδοσιακά, αλλά ταυτόχρονα και νέων, καινοτόμων δημιουργών.

Παράλληλα περνούν τον υπόλοιπο χρόνο τους στο δρόμο, χορεύοντας μπροστά σ’ ένα ευρύτατο ανθρώπινο κοινό, που ποτέ του ως εκείνη τη στιγμή δεν είχε δει κάποια παράσταση.

Ιδρύουν την επαγγελματική σχολή χορού της ομάδας, με στόχο την ένταξη του χορού στα σχολεία, στην καθημερινότητα της ζωής, στις κοινότητες και τις μειονότητες. Ακόμη και σήμερα τα προγράμματα σπουδών τους, θεωρούνται ιδιαίτερα πρωτοπόρα και δημιουργικά, με δραστηριότητες και πρωτοβουλίες

μπροστά από την εποχή τους: ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης, της πειθαρχίας, της δημιουργικής έκφρασης και της κριτικής σκέψης, τμήματα για παιδιά από μη προνομιούχες οικογένειες, για άτομα με δυσκολίες καλλιτεχνικής έκφρασης ή για ενήλικες που δεν έχουν γυμνασθεί  ποτέ.

Ο ίδιος ο Άλβιν Εϊλι, γνώστης των προβλημάτων των μαύρων, φέρνει στο προσκήνιο τα ήθη και τα έθιμα, τις συνήθειες των εκκλησιών τους, τη μουσική τους, ανεβάζει για πρώτη φορά στη σκηνή τα σπιρίτσουαλ, παντρεύοντας όλα αυτά περίτεχνα με το δυτικό, θεατρικό, στιλιζαρισμένο χορό, σπάζοντας την απομόνωση και τα κλισέ που θεωρούσαν τους μαύρους «ανθρώπους χαμηλής νόησης».

Προετοιμάζει επίσης το έδαφος και ανοίγει δρόμους για τους μετέπειτα συνεχιστές, όπως ο Άρθουρ Μίτσελ και το Χοροθέατρο του Χάρλεμ.

Ο μεγαλόσωμος, αγαπητός, ζεστός, ευγενής, χαμηλών τόνων, γεμάτος ζωντάνια, ντροπαλός, ευαίσθητος, μοναχικός, με τάσεις αναχωρητισμού Άλβιν, ήταν ξεκάθαρα ο πρώτος που διεκδίκησε μία άλλη εικόνα για την αφροαμερικανική κουλτούρα, αναδεικνύοντάς την και κάνοντας την δημοφιλή και προσβάσιμη.

Παρότι δεν ενσωμάτωσε ποτέ στην προσωπική του αφήγηση κάποιου είδους «πολεμική» όσον αφορά το ζήτημα των φυλετικών διακρίσεων, κατάφερε να ταράξει με το δικό του τρόπο τα λιμνάζοντα νερά, να προβάλλει ως ισότιμη και ανεξάρτητη την «Μαύρη Αμερική» και να γίνει ο ίδιος ένα σύμβολο του αγώνα για ισοπολιτεία και αξιοπρέπεια στη χώρα του.

Σήμερα, είκοσι δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, τα Alvin Ailey υπό την καθοδήγηση της Τζούντιθ Τζέιμισον, συνεχίζουν τη δυναμική πορεία τους, με νέες συνεργασίες που τους προσφέρουν την επαφή που χρειάζονται με τη σύγχρονη εποχή, αλλά και με το ανεκτίμητο ρεπερτόριο του απίστευτα ταλαντούχου ιδρυτή της.

Έχουν δώσει παραστάσεις μπροστά σε 30.000.000 ανθρώπους σε 75 χώρες, αποκτώντας σταθερό κοινό σ’ όλο τον κόσμο και έχουν καταξιωθεί ως παγκόσμιος πρεσβευτής της σύγχρονης αμερικάνικης δημιουργίας.

Εμφανίστηκαν στα ιστορικότερα θέατρα του κόσμου, από το Grand Palais του Παρισιού, ως την Όπερα του Σίδνεϊ και το Θέατρο Μαριίνσκυ – Κίροφ, δημιούργησαν ειδικές παραστάσεις για τελετές έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων, έγιναν λαμπαδηδρόμοι της Ολυμπιακής φλόγας, απέσπασαν τη λατρεία και τους επαίνους του παγκόσμιου κοινού και της διεθνούς κριτικής, ενώ τιμήθηκαν πολλές φορές με τα σημαντικότερα βραβεία χορού.

Σίγουρα ξεχωριστή θέση στο μεγάλο αυτό βιογραφικό τους, αποτελεί η υψηλή διάκριση με την απονομή του Εθνικού Μεταλλίου των Η.Π.Α., που για πρώτη και μοναδική φορά δόθηκε σ’ έναν καλλιτεχνικό οργανισμό.