Το κύκνειο άσμα της Βιρτζίνια Γουλφ, το οποίο δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο, είναι ένα χαρακτηριστικά αγγλικό μυθιστόρημα το οποίο αναδεικνύει τη δύναμη της Τέχνης.
Στο μυθιστόρημα Ανάμεσα στις πράξεις η Βιρτζίνια Γουλφ περιγράφει μια μέρα του Ιουνίου του 1939, όταν η οικογένεια Όλιβερ διοργανώνει στην έπαυλή της, το Πόιντζ Χολ, την ετήσια θεατρική παράσταση του χωριού. Το έργο είναι μια συρραφή από διάφορα σκετς που αναπαριστούν διαφορετικές περιόδους της αγγλικής ιστορίας, με πρωταγωνιστές τους κατοίκους του χωριού. Στα διαλείμματα του έργου, η συγγραφέας περιγράφει τις σκέψεις και τις κινήσεις των ανθρώπων που παρακολουθούν την παράσταση. Είναι η στιγμή που παύουν να είναι οι απλοί θεατές του έργου και γίνονται οι ήρωες του μυθιστορήματος.
Το κύκνειο άσμα της Βιρτζίνια Γουλφ, το οποίο δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο, είναι ένα χαρακτηριστικά αγγλικό μυθιστόρημα το οποίο αναδεικνύει τη δύναμη της Τέχνης. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα η συγγραφέας ξεδιπλώνει τις πτυχές της αγγλικής κουλτούρας και ταυτότητας: στην καθημερινότητα της οικογένειας Όλιβερ, στις σκέψεις και στις συνομιλίες των προσώπων, στην αναπαράσταση στιγμών της αγγλικής ιστορίας μέσα στο πλαίσιο της θεατρικής παράστασης.
Η γλώσσα της Γουλφ είναι κεντημένη ως το τελευταίο φωνήεν. Παρηχήσεις, εκθαμβωτική εικονοποιία, αστραφτερές μεταφορές, συνειρμική απογείωση. Η συγγραφέας διατηρεί, και σε αυτό το βιβλίο, την ποιητική πύκνωση στην πεζογραφική φόρμα. Ένα φιλόδοξο μυθιστόρημα για τη σύγκρουση της συνείδησης με τον έξω κόσμο και την αγγλική πολιτισμική ταυτότητα μιας μεγάλης κυρίας, που σφράγισε την πεζογραφία του 20ού αιώνα. – Σοφία Νικολαΐδου, Τα Νέα (Βιβλιοδρόμιο)
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σε αυτό το μυθιστόρημα της Β. Γουλφ υπάρχει ισορροπία μεταξύ των γεγονότων του εξωτερικού κόσμου του μυθιστορήματος και της εσωτερικής ζωής των προσώπων. Η πλοκή υφαίνεται με τη ροή της συνείδησης των προσώπων, δηλαδή με την καταγραφή των σκέψεων, των εντυπώσεων και των συναισθημάτων τους… Η συγγραφέας, χαρακτηριστική εκπρόσωπος του μοντερνισμού στη λογοτεχνία, χειρίζεται τη γλώσσα με τον ίδιο τρόπο που θα τη χειριζόταν ένας ποιητής. Αξιοποιεί όλες τις δυνατότητές της και συνθέτει ένα έργο γεμάτο ρυθμό, το οποίο είναι εν μέρει μυθιστόρημα και εν μέρει θεατρικό.