Μπροστά στα τοπία της Αναστασίας Φλόκα μεταφερόμαστε σε μια παρατήρηση εκ του φυσικού. Οι τοπιογραφίες της προέρχονται από την λεπτομερή αναπαράσταση της φύσης που βλασταίνει στο Κρυονέρι – Πωγωνίου. Ένας τόπος που μάγεψε την εικαστικό και την μύησε σε μια εσωτερική διαδικασία αποτύπωσης. Παρά τις αντιξοότητες των καιρικών φαινομένων αλλά και της αλλαγής του φωτός, η ίδια καταγράφει, με ακρίβεια, τα κρυφά σημεία ενδιαφέροντός της με σκοπό να μας ταξιδέψει στο πέρας του χρόνου.
Οι απεικονίσεις της γίνονται ένα στοπ καρέ της εφήμερης ζωής των φύλλων. Ακούμε το θρόισμα και χάνουμε την τρίτη διάσταση καθώς οι φυλλωσιές και τα ήρεμα νερά γίνονται ένα πεδίο δράσης, που τείνει να συνομιλεί με τα αλλεπάλληλα στρώματα βλάστησης. Το αποτέλεσμα θυμίζει μια ζωγραφική διαδικασία αυτοαναφορική στο χρώμα και την υφή, την ίδια στιγμή που τα πινέλα της εικαστικού γίνονται αυτοαναφορικά στην ίδια την φύση. Μαζεύει στοιχεία από τον τόπο και κατασκευάσει τα δικά της πινέλα με πρώτη ύλη το δάσος. Φούντες από ξεραμένα χόρτα, κλαδιά δέντρων και αποξηραμένα λουλούδια αντικαθιστούν τα παραδεδομένα πινέλα με σκοπό να αιχμαλωτίσουν και να μιμηθούν την ίδια τη φύση.
Το έργο αναπνέει μαζί με τον θεατή. Η φρεσκάδα, η ψύχρα και η δροσιά είναι αισθήσεις που γεννιούνται αυθόρμητα, κατά την λεπτομερή παρατήρηση των έργων. Το «Περί απολαύσεως του φυσικού τοπίου» θα μπορούσε να είναι ο υποθετικός τίτλος αυτού του δοκιμίου ζωγραφικής της Αναστασίας Φλόκα. Αποφθεγματικά, μεγαλύτερο μέλημά της αποτελεί η καταγραφή της φύσης σαν ένας παντοτινός, ζωτικός τόπος. Όταν κάποιο οικοδόμημα εμφανίζεται στις συνθέσεις της, ακολουθεί την αναρρίχηση ενός κισσού. Η ίδια τεχνοτροπία και η ζωγραφικότητα που απλώνεται από άκρη σε άκρη στον καμβά, καταπίνει όχι μόνο το οίκημα αλλά και κάθε μορφή ζωής. Με αυτό τον τρόπο αλλά και με την απουσία ζωής μας καλεί να γίνουμε ένα με τη φύση.
Τέλος, οι πίνακες της αποκαλύπτουν ένα μέρους ουρανού ή και καθόλου, με σκοπό να εμβαθύνουν στο λαβυρινθώδες νέο τοπίο που δημιουργείται μέσω της πυκνής βλάστησης και των δαιδαλωδών κλαδιών. Με προσεκτικό χρωματισμό μας μεταφέρει στις διαφορετικές εποχές του χρόνου θίγοντας το πέρας της ζωής. Αξιοσημείωτη παρατήρηση στη ζωγραφική της, αποτελεί η σχεδόν δισδιάστατη προοπτική των αλλεπάλληλων φύλλων. Η εντύπωση ενός καταπράσινου τόπου γεμάτου ηρεμία και γαλήνη ενισχύει την ταύτιση του ανθρώπου με το φυσικό τοπίο και έτσι ακριβώς απεικονίζεται, σαν να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Νιόβη Κρητικού | Ιστορικός Τέχνης – Εικαστικός
