Η παράσταση Κοιμάμαι και άλλες ιστορίες είναι η ολοκλήρωση μιας πορείας που ξεκίνησε τον Μάιο του 2017. Τότε συναντηθήκαμε, με αφορμή το διαγωνισμό Scratch Night του Bob Theatre Festival που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Παρουσιάσαμε ένα δεκαπεντάλεπτο δουλειάς και το Κοιμάμαι πήρε το πρώτο βραβείο.

  • Κοιμάσαι;
  • Όχι.
  • Κοιμάσαι. Το καταλαβαίνω από τον τρόπο που στέκεσαι.

Η παράσταση, που ξεκινά στο Θέατρο 104 στις 24 Φεβρουαρίου, αποτελεί μια σκηνική σύνθεση από ιστορίες εμπνευσμένες από το έργο ‘Matchbox’ του βραβευμένου Βρετανού συγγραφέα Μάικλ Φρέιν. Στις ιστορίες αυτές, οι ήρωες βρίσκονται αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον εαυτό και τον κόσμο που τους περιβάλλει. Θέλουν να μιλήσουν γιατί δεν αντέχουν άλλο, το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο και ο χρόνος δεν είναι με το μέρος τους. Σε αυτές τις μικρές σε διάρκεια ιστορίες πρέπει να τα πουν όλα. Με αμείωτο χιούμορ και αίσθηση ρυθμού ο συγγραφέας μοιάζει να παίζει με τα προσωπικά όρια των ηρώων του, συμπάσχει μαζί τους και ταυτόχρονα γελάει με τα μικρά τους άλυτα προβλήματα. Τι κοινό μπορεί να υπάρχει ανάμεσα σε δυο παράνομους εραστές στην αίθουσα αναμονής ενός αεροδρομίου με δυο αγάλματα που στέκονται ακίνητα μέσα στους αιώνες; Τι μπορεί να συνδέει τις ιστορίες ανθρώπων που ενώ φαινομενικά η ζωή τους κυλάει ομαλά, αναρωτιούνται και ανησυχούν για το αν κοιμούνται ή είναι ξύπνιοι; Πώς κυλά ο χρόνος για όλους αυτούς που προσπαθούν να βρουν ένα παράθυρο επικοινωνίας με έναν άλλο άνθρωπο και νιώθουν να αποτυγχάνουν;

  • Είσαι εντελώς παθητική.
  • Είμαι.
  • Ένα παθητικό πλάσμα.
  • Χωρίς ελπίδα.
  • Αλλά αυτό συμβαίνει εξαιτίας του έργου στο όποιο εμφανίζεσαι!

Όλοι οι ήρωες υπήρξαν παιδιά. Όλοι θέλησαν κάποτε το ποτάμι να είναι χείμαρρος και η λακκούβα με νερό να είναι η θάλασσα. Όλοι ονειρεύτηκαν στη ζωή τους να πετάξουν. Όλοι κάποτε τραγούδησαν, χόρεψαν και αναρωτήθηκαν τι υπάρχει πέρα από τον ουρανό. Πέρα από το διάστημα. Τώρα καλούνται να θυμηθούν ξανά αυτήν την φυσική τους κίνηση, μέσα από την δυσκινησία ή την ακινησία.

  • Είναι απλά που νιώθω ότι που και που θα μου άρεσε να…
  • …φτάσεις στο τέλος μιας πρότασης μόνη σου.
  • …τέλος μιας πρότασης μόνη μου, ναι. Απλά για να δω πως…
  • Είναι.

Στη διαδικασία της πρόβας κρατήσαμε τον πυρήνα των ιστοριών και βρήκαμε τη δική μας σύνδεση με αυτούς τους ήρωες- αντιήρωες. Πού συναντιούνται με τη δική μας καθημερινότητα. Γελάσαμε μαζί τους και με τη δική μας ζωή. Και αποφασίσαμε να πετάξουμε μαζί τους σε μια ζωή συνειδητή, πιο κοντά στον πυρήνα του εαυτού μας. Στο παιδί μέσα μας. Στην ποίηση της καθημερινής ζωής. Με αφορμή τις ιστορίες αυτές φτιάξαμε ένα εικαστικό περιβάλλον έτοιμο να υποδεχτεί αυτούς τους ήρωες που θέλουν να πουν τις ιστορίες τους. Με άξονα την κίνηση- ακινησία, τον περιορισμό του χώρου, το ρυθμό του λόγου και τη μουσική.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Φωτογραφία © Karol Jarek

Trailer © Μιχάλης Μαθιουδάκης

Διαβάστε επίσης:

«Κοιμάμαι και άλλες ιστορίες» στο Θέατρο 104 | Από 24 Φεβρουαρίου